We hebben het niet over wetenschap, maar over empathie die ontstaat als de wetenschap al heeft vastgesteld dat dieren bewustzijn hebben.
In het artikel:
"Het wetenschappelijke pleidooi voor het erkennen van het bewustzijn van dieren wordt steeds prominenter. Het idee van dierbewustzijn gaat samen met een gevoel van empathie voor ze. Het heeft iets ondraaglijks dat miljarden dieren lijden, soms door onze acties."
In dit artikel wordt er gezegd 'het gaat samen'. Er wordt niet expliciet gezegd dat het één voorafgaat aan het ander. Jij zegt dat de empathie het gevolg is van studies die erachterkomen dat dieren bewustzijn hebben, ik beweer dat het vooral zo is dat het voorafgaat aan interpretaties die wetenschappers aan bevindingen geven als gevolg van wat maatschappelijk in zwang is. Zo hebben we nu een partij die dieren zelfs rechten wil geven, en dit soort maatschappelijke modegrillen werken ongetwijfeld door op hoe wetenschap t.a.v. dieren wordt beoefend, waarbij veel wetenschappers vanuit bias grote conclusies trekken. Maar niet alleen wetenschappers, ook mensen 'zien' plots allerlei typisch menselijke eigenschappen in hun hond of kat, omdat ze haast geen onderscheid meer kunnen maken tussen hun huisdier en zichzelf. Daarmee is niet gezegd dat mensen zelf ook geen dieren zijn, en dat ze uiteraard een hele hoop eigenschappen met andere dieren gemeen hebben. Maar het vinden van overeenkomsten schiet veel te ver door, zoals dus imo ook op het vlak van (zelf)bewustzijn, waarbij het verschil tussen mensen en andere dieren gewoon nog steeds zeer groot is, ondanks wat maatschappelijke modegrillen ervan willen maken op basis van een experiment met een spiegel.
Dieren als mensapen zijn zich ook heel bewust van hun plaats in de groep en de hiarchie in de groep, en hoe zichzelf hogerop te werken. Dus vergelijken ze zich ook met anderen.
Op intuïtief instinctief niveau, en op een zeer beperkt aantal eigenschappen in vergelijking met de mens. De mens is in staat zichzelf en anderen, maar ook andere dieren, conceptueel te categoriseren op een ontelbaar aantal eigenschappen, is ook in staat zichzelf hogerop te werken in verschillende situationele contexten (politiek, bedrijf, gezin etc.), op basis van een variatie van gedrag die kan verschillen van individu tot individu, en is ook nog eens in staat om vooraf en planmatig een doel of verschillende doelen te stellen en verschillende middelen aan te wenden om die doelen te bereiken en zijn plaats in de hiërarchie te verhogen.
Ik zeg niet dat de mens ook niet voornamelijk vanuit intuïtie en instincten handelt, maar zijn handelen en denken staat alsnog mijlenver af van het slimste dier vlak onder de mens, de aap.
Ik zeg ook niet dat de mens extreem hyperintelligent is, het valt allemaal reuzemee. Maar het verschil met dieren is enorm groot, al is het maar vanwege de output, en die is niet enkel het gevolg van linguïstische uitdrukking.
Welke grote conclusies uit welke heel simpele experimenten? Ik denk niet dat je Frans de Waal van simplisme kunt beschuldigen.
Experimenten of theorieën zijn sowieso een reductie van de werkelijkheid, juist omdat de mens gewoon maar een heel beperkt aantal variabelen met elkaar kan verbinden, en dat geldt ook voor wetenschappers. De meeste mensen kunnen hooguit het verband trekken tussen een afhankelijke en onafhankelijke variabele, en als er een modererende of mediërende variabele bij wordt gegooid raken de meesten al haast de kluts kwijt.
Maar in dit geval ging het om grote conclusies die uit heel simpele experimenten worden getrokken (niet per se De Waal), zoals een spiegel in een oerwoud, en dan worden er conclusies getrokken als dat dieren hetzelfde bewustzijnsniveau hebben als mensen als het gaat om het 'zelf'. Er is een wereld van verschil tussen het momentaan herkennen van de zelfreflectie en het besef van het zelf van de mens waar boeken vol over worden geschreven waar geen eind aan komt, omdat er tig verschillende lagen aan het menselijk 'zijn' wordt gegeven (wat overigens in veel gevallen ook onterecht is, zoveel diepgang zit er niet in een mens).
Ja? Hoe kom je daarbij? Hoe lang heeft het de mens gekost om eenvoudige hulpmiddelen als pijl en boog te ontwikkelen, zelf toen spraak en taal al ontwikkeld was?
Ja, en vergelijk het verschil tussen de huidige maatschappij en 10.000 jaar geleden. Is niet uit de lucht komen vallen, heeft de mens bewerkstelligd. Vergelijk de leefomgeving van apen met 10.000 of pakweg zelfs 40.000 jaar geleden. Zero ontwikkeling, ze doen precies hetzelfde.
Wat is het verschil met Noord-Koreanen?
Dat de noord-koreanen niet door apen worden gedomineerd maar door hun eigen groep en dat ze wel degelijk weten dat ze in een dictatuur leven. Maar ga maar eens in opstand komen tegen een totalitair regime. De angst regeert.
Het grote verschil is dat je mensen de taak met taal kunt uitleggen. Verder is het verschil marginaal.
Dat mensen ideeën en plannen in taal kunnen uitleggen is al deels het gevolg van een groter brein en cognitief vermogen. En als we zaken niet in gesproken taal hadden kunnen uitdrukken, hadden we in no-time gebarentaal ontwikkeld om die ideeën alsnog uit te drukken. Tenminste, die kans was heel groot geweest.
Daarnaast ontwikkelt bij de mens taal in de brede zin van het woord zich voortdurend, met nu bijvoorbeeld ook codeertaal. Waar is de ontwikkeling bij apen? Ze leven nog steeds zoals miljoenen jaren terug. Er is geen enkele ontwikkeling. Omdat ze mijlenver afstaan van de mens als het gaat om cognitief- en leervermogen. En dat is niet alleen het gevolg van het feit dat ze zich niet in gesproken taal kunnen uitdrukken en dus ook geen kennis aan volgende generaties kunnen doorgeven. Ook binnen een groep die veertig jaar met elkaar leeft is er nul ontwikkeling. Bovendien: apen communiceren wel degelijk met elkaar. Het is echter zo basaal en onderontwikkeld dat er gewoon geen ontwikkeling in hun omgeving en leven kan plaatsvinden.