In de laat-middeleeuwse stad waren ziekte en dood overal aanwezig, wat leidde tot een groot aantal weduwen en wezen. Dit boek presenteert het eerste systematische onderzoek naar de rol van weduwen en wezen in middeleeuws Vlaanderen. De auteur besteedt veel aandacht aan de juridische en institutionele aspecten van het onderwerp. Het boek plaatst het echter vooral binnen de bredere context van familie en huishouden in de middeleeuwen, waarbij het de relaties tussen ouders en kinderen, het bestaan van emotionele banden, en ook de hebzucht en materiële tactieken bij het beheer van weesgoederen behandelt. Het werk maakt duidelijk dat er protectiesystemen door de uitgebreide familieclan bestonden, evenals vormen van solidariteit, maar ook situaties van geweld en criminaliteit. Ook het onwettige kind en de speciale band met de natuurlijke ouders worden besproken. Bovendien blijkt dat welgestelde weduwen vaak het doelwit waren van gedwongen huwelijken.