Ik denk dat een psycholoog uiteindelijk niet zoveel helpen kan. Althans velen toch niet, misschien een shrink die zelf hoogbegaafd is en/of er veel ervaring mee geeft zoals je net aanhaalt.
Hoe ik tot deze conclusie kom? Dat is feitelijk een heel lang verhaal..., zal het toch proberen kort te houden
Ikzelf heb een jaar of twee geleden een zeer hoge score behaald op iq-testen en toen pas is mij beginnen te dagen waarom ik altijd "anders" was. Maar mijn leven was toen een aaneenschakeling van mislukte relaties, studies enzo , een echte puinhoop, dus leek het mij toen te simpel en te arrogant ergens om te zeggen: kijk dat is het probleem nu net.
Dat bleek ook uit reacties van mensen om me heen, die paar waar ik het aan vertelde. Zij keken raar op en je zag ze denken: "zie hem dit als vluchtreden aanhalen" , hij wil het niet aanvaarden dat hij het niet kan en zoekt "verklaringen" , hij droomt , hij is prettig gestoord enzovoort
Dus toen dacht ik ook , misschien hebben ze gelijk en ben ik ergens gek ofzo, want je moet weten dat ik al 5 jaar lang probeer te leven en te studeren zonder echt groot succes! Dat vreet aan je, telkens opnieuw starten en velen zouden al opgeven en lagere studies aanvatten/werken en daar trachten voldoening uit te halen, maar dat kon ik niet! Het is een verhaal op zich waarom je "voelt" dat dit niet gaat...
Toen deed ik dus die test (en achteraf nog andere om te zeker te zijn) en het begon me te dagen. Ook op studievlak heb ik toen voor mezelf gezegd van kijk dit is het laatste jaar dat ik het ga proberen want je stagneert als het ware in zulke situatie, ziet mensen die "dommer" zijn slagen en overgaan naar volgende jaren, je ziet ze zoveel meer uit het leven halen terwijl jij verweesd achterblijft, je afvragende of het aan een gebrek aan doorzettingsvermogen, levensinzicht , karakter enzo is?
Deels moest ik dan toegeven ja het is zo maar toch was dit als antwoord niet volledig, ik voelde dat er iets tekort aan was. Toen ben ik niet meer naar lessen gegaan en op onderzoek gegaan, vroeg me af moet ik nu eens niet met een psycholoog praten die er iets van afweet? Maar ik kon zo niemand dus dacht ik wat te doen als alternatief?
Op een goede dag ben ik toen in een boekenwinkeltje verzeild geraakt en heb een paar boeken gekocht over hoe succesvol zijn in het leven, dit omdat ik niet begreep waarom anderen het wel zijn en ik niet ondanks het "gevoel" slimmer te zijn en meer te zien vreemd genoeg!
Boek : Getting rich your own way van Brian Tracey
Een feitelijk belachelijk bombastisch boek over hoe je rijk kan worden in je leven, vol met clichés en toch, en toch! Ik heb er inspiratie uitgehaald want het raakt een aantal zaken toch goed aan, zoals een opsomming waarom mensen niet rijk (vanuit mijn zoektocht is dit succesvol zijn) worden in hun leven:
*....it never occurs to them, a reference group who is not wealthy...
*...they never decide to! If you continue to do what you've always done, you'll continue to get what you've always got...
*procrastination (uitstel) is the thief of time and life
*lack of time perspective
Dit gaat zo door en ik wist vroeger ook al dit deze zaken meespeelden maar toch bood dit boek me een zeker referentiekader om "het probleem" aan te pakken.
Het boek raadde ook aan alles op te schrijven wat je doet/wil doen en bereiken, ook dit heeft veel geholpen , heb verleent je meer inzicht in jezelf en je omgeving/maatschappij waarin je functioneert.
Maar het main punt waar ik het meest aan gehad heb is het, weliswaar klein, stuk over concentratie. Als je iets niet doet me je volledige focus, concentratie dan doe je het maar half! Dit moge triviaal klinken maar toch is het dit niet want toen ik vervolgens met al mijn kennis opgedaan uit dit boek (en andere) begon voor de "laatste" keer te studeren bleek dat ik het niet echt kon met volle focus.
Wat bleek precies? Ik studeer nu 2e jaar wiskunde aan de universiteit (heb ook burg. ing. geprobeerd en psychologie zonder succes) en dus begon ik de cursussen te leren maar ontdekte al snel dat mijn aandacht afdwaalde naar beslomeringen, naar dagdromen dit omdat (pas toen begon ik erop te letten) het voor mij geen echte uitdaging was. Vanaf ik een oplossing van een probleem zie (zonder ze effectief uit te werken) ben ik niet meer geboeid, omdat ik weet ah zo zit het, en begin te dromen zodat uiteindelijk ik het toch niet echt oplos en volledig assimileer. Dit was cruciaal iets wist ik toen , en ben toen als een bezetene allerlei zaken op internet en in boeken beginnen opzoeken over aandacht, mind-focussing enzovoort. Ik weet/wist ook als het probleem echt moeilijk is lukt het wel, ik zie de oplossing niet direct dus zoek ik door en bereik een diep niveau van begrip, veel dieper dan iets wat "simpel(er)" is. Misschien ook eventjes een simplistisch voorbeeldje: Bedenk je eens hoe moeilijk het ook is om je concentratie, doorzettingsvermogen enzo te handhaven moest er van je verlangd worden dat je iedere dag opnieuw tafel van 2,3 tot 99 van buiten moet leren! dit is simpel en logisch maar dat is wat je moet kunnen, iets vergelijkbaars is het voor mij met mijn studie (weliswaar wat overdreven, maar het is de onderliggende gedacht die ik wil aankaarten)
Oei, oei dit is al veel te lang geworden (mijn verhaaltje), maar dus toen ben ik ook een zeer goed boek gestoten van een boedhist Tarthang Tulku: bewustzijn, concentratie en energie.
Ik raad het iedereen aan die zich in bovengeschetst verhaal ergens in terugvindt want dit boek is voor mij de real eye-opener gebleken.
Ik heb mijn concentratie-niveau enorm kunnen opschroeven, zelf om stomme dingen echt te leren, ik heb er mijn slecht gevoel mee weten weg te werken , en een niveau van zelfontwikkeling aan overgehouden die van onschatbare waarde is gebleken.
Dit is ook allemaal gebleken in mijn studie , ik was geslaagd en dit met brio (grote onderscheiding) , plots haalde ik gemiddeld 16/20 waar ik voorheen moest worstelen om net een 10/20 te halen. Nu heet ik succesvol te zijn en lijkt een mooie toekomst me tegemoet te komen , maar ik ben niet vergeten hoe het is en was in al die jaren eenzaamheid en onbegrip , ik lees hier in deze en sommige andere er aan gerelateerde posts , vele zaken waarin ik mezelf herken en heb van hieruit ook besloten om dit allemaal te zeggen toch eens.
Als besluit zeg ik dus, zoek dieper en zoek op plaatsen waar alleen jij weet van heb , hoe je jezelf kunt ontplooien als je eveneens hoogbegaafd bent/blijkt te zijn. Veel hangt af van je wil om er te geraken en hoe je voor jezelf kan uitmaken hoe het aan te pakken. En heel belangrijk zonder jezelf echt te forceren, of lager te stellen ofzo, durf ervoor te gaan en geloof in jezelf en je eigen kunde, kennis en kracht. Het heeft mij echt veel pijn en verlies (vele ex-lieven, vrienden...) gekost maar vandaag de dag leun ik tevreden achterover en zeg met een glimlachje tot mezelf : wel wel het was het allemaal waard!
Voor diegene die eveneens op zoek zijn en graag nog raad willen of er meer over willen praten, ben ik altijd bereid tot hulp (mail me gerust), het klinkt allemaal misschien arrogant wat ik zeg , maar ik weet wat het is om alleen te zijn in een zaak waarover je met bijna niemand echt praten kan, en een wederzijds begrip kan bereiken.
Puzzels
als ik ervan uit ga dat andere types ook in dezelfde mate aan de omschrijving voldoen zal het mijn omgang met "ander(s)en" zeker verbeteren.
