De verklaring voor het relatief geringe percentage moslims dat de strijd voor het geloof op een gewelddadige wijze in de praktijk brengt is eenvoudig: de meeste mensen zijn van nature geen scherpslijpers. En zeker niet wanneer zij hun wilde haren eenmaal kwijt zijn. Dat de islam relatief zo weinig jihadistische terroristen voortbrengt is dan ook niet te danken aan de Koran of aan Mohammed, maar aan het gezond verstand en de medemenselijkheid die vele moslims ondanks hun geloof ten toon spreiden.
Er is wel een fundamenteel verschil tussen de islam en bijvoorbeeld het christendom: wie als christen zo dicht mogelijk bij het oorspronkelijke geloof wil blijven eindigt als een wat zweverige pacifist en filantroop, maar wie als moslim zo dicht mogelijk bij het oorspronkelijke geloof wil blijven zal op zoek moeten naar mogelijkheden om zich in de gewelddadige strijd voor het geloof te onderscheiden. Dat was immers de manier waarop ook Mohammed en zijn eerste volgelingen furore maakten.
Het feest herinnert een moslim er aan dat hij bereid dient te zijn om indien mogelijk alles op te offeren voor God, zoals Ibrahim zijn zoon wilde opofferen.
Hier staan de drie zuilen op de plaatsen waar de duivel (<i>Iblis</i> of <i>Sjaitan</i>) heeft geprobeerd Ibrahim tegen te houden toen hij, om te voldoen aan zijn belofte aan God, zijn zoon wilde gaan offeren.
Ergo: een ronduit onmenselijke moraal! Een dergelijk verhaal komt in de Bijbel ook voor, maar wij nemen het met een flinke korrel zout of verwerpen het geheel. De islam is binnen een democratische samenleving dan ook enkel in een sterk verwaterde versie te handhaven. Alleen zijn velen er nog niet aan toe dat ronduit te erkennen.
Je ziet de Islam als bron van geweld. Maar omdat de meeste moslims hun gezond verstand hebben, practiseren ze kennelijk een andere levenswijze dan de Islam. Maar is die andere levenswijze dan niet gewoon hun geloof?
Het fundamentele verschil tussen moslims en christenen is volgens jou dat wie het christelijke geloof dicht volgt op een pacifistische moraal uitkomt. Twee regels verder verwijs je naar een ronduit gewelddadig stuk uit de Bijbel, met de opmerking dat dat door christenen niet letterlijk wordt gevolgd. Dus kennelijk moet je het christelijke geloof ook niet zo dicht volgen om niet gewelddadig te worden.
Ik kan overigens wel meer passages aandragen die een allerminst pacifistisch karakter laten zien:
Johannes 2, vers 13-16:
Kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem. Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit, met hun schapen en runderen. Hij smeet het geld van de wisselaars op de grond, gooide hun tafels omver en riep tegen de duivenverkopers:‘Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’
Petrus, de belangrijkste volgeling van Jezus, hakte diens belager een oor af, zo staat in alle evangeliën.
Niet alleen wordt geweld gebruikt. In een brief aan de Romeinen wordt homo-seks een schandelijke daad genoemd.
In de eerste brief van Timotheus teksten die men heden ten dage over het algemeen als zeer vrouwonvriendelijk ervaart:
Desgelijks ook, dat de vrouwen, in een eerbaar gewaad, met schaamte en matigheid zichzelven versieren, niet in vlechtingen des haars, of goud, of paarlen, of kostelijke kleding; Maar (hetwelk de vrouwen betaamt, die de godvruchtigheid belijden) door goede werken. Een vrouw late zich leren in stilheid, in alle onderdanigheid. Doch ik laat de vrouw niet toe, dat zij lere, noch over den man heerse, maar wil, dat zij in stilheid zij. Want Adam is eerst gemaakt, daarna Eva. En Adam is niet verleid geworden; maar de vrouw, verleid zijnde, is in overtreding geweest. Doch zij zal zalig worden in kinderen te baren, zo zij blijft in het geloof, en liefde, en heiligmaking, met matigheid.
En dan hebben we het over het Nieuwe Testament. Het Oude Testament staat van voor tot achter vol met geweld. Het is maar net wat je er in wil lezen.
Kortom, de Islam wordt door jou gekenmerkt door enkele gewelddadige teksten in de Koran, niettegenstaande het feit dat >99% van de gelovigen deze op geen enkele manier in de praktijk brengt dankzij hun gezond verstand.
Het Christendom is volkomen anders: Dat wordt gekenmerkt door het niet volgen van de gewelddadige teksten in hun heilige boeken.
Ik zie niet helemaal in wat het fundamentele verschil hiertussen is.
In beide boeken staan passages die je kunt gebruiken als excuus voor geweld. Overigens is er genoeg fictie waarbij dat ook het geval is, mocht je die liever als heilig boek hanteren.
Het probleem zit hem natuurlijk in de kleine minderheid die daadwerkelijk geweld plegen, die bij moslims wel bestaat maar bij christenen niet/nauwelijks (meer).
Overigens is de zeg 99% van moslims die geen geweld gebruiken toch wel een interessante groep en mogelijk deel van de oorzaak: Hoewel ze het zelf niet doen zouden ze het wel (moreel, financieel, etc) kunnen ondersteunen. In hoeverre dit bijdraagt weet ik niet, enquetes daarover lijken me niet zo betrouwbaar.
Marko schreef:
Het Christendom is volkomen anders: Dat wordt gekenmerkt door het niet volgen van de gewelddadige teksten in hun heilige boeken.
Ik zie niet helemaal in wat het fundamentele verschil hiertussen is.
Er is een enorm verschil in wordingsgeschiedenis.
Mohammed werd uit zijn geboorteplaats Mekka verjaagd en hij vluchtte naar Medina.
Daar wist hij de macht te krijgen en joeg een ieder die hem niet wilde volgen over de kling.
Daarna begon hij met oorlog voeren om zijn geloof te vuur en te zwaard te verspreiden.
Het eerste wat hij de was Mekka veroveren en daarna heeft hij tot zijn dood toe oorlog gevoerd.
Dat laat zich niet vergelijken met de tempel zuivering (zo die al heeft plaatsgevonden) want er vielen alleen wat blauwe plekken en bulten.
Ook is het Christendom in de eerste drie eeuwen van haar wordingsgeschiedenis niet gewelddadig verspreid.
PS.
Wat dat oor betreft dat zou Jezus er weer aan gezet hebben, omdat hij de daad van Petrus afkeurde.
Ook dat zal wel in de vier evangeliën staan,
ik neem even aan dat met alle die vier uit het NT bedoelt.
In de wiskunde zijn er geen Koninklijke wegen Majesteit.
Nu het duidelijk is dat de oorspronkelijke islam in tegenstelling tot bijvoorbeeld het oorspronkelijke christendom een gewelddadig karakter heeft kunnen we overgaan tot een vraag die nog niet is beantwoord:
Benm schreef:
Overigens is de zeg 99% van moslims die geen geweld gebruiken toch wel een interessante groep en mogelijk deel van de oorzaak: Hoewel ze het zelf niet doen zouden ze het wel (moreel, financieel, etc) kunnen ondersteunen. In hoeverre dit bijdraagt weet ik niet, enquetes daarover lijken me niet zo betrouwbaar.
In principe zou je verwachten dat het voor moslims makkelijker is om onder een islamitische theocratie te leven dan voor niet-moslims. Immers hoeven zij zich minder aan te passen. Je zou uit islamitische hoek dan ook meer sympathie voor IS verwachten. Op dit punt lijkt IS nu een tactische fout te maken door ook moslims, christenen, journalisten, ontwikkelingswerkers, etc. aan te vallen. Het zou slimmer geweest zijn wanneer men groepen tegenstanders stapsgewijze zou uitschakelen. Zo zou men grote groepen nog lange tijd in de illusie kunnen laten dat hen niets zal gebeuren wanneer ze zich maar gedeisd houden, en niets vervelends over de Koran of Mohammed zeggen. IS lijkt overmoedig te worden.
De Bijbel staat vol met geweld, dat heb ik laten zien. En ik heb ook laten hoe makkelijk het is om gewelddadige passages uit hun verband te rukken om een vermeend gewelddadig karakter van een boek te laten zien.
De enige zinnige conclusie die je kunt trekken is dat je niet moet beoordelen wat er in een duizenden jaren oud boek staat, maar dat je de toepassing ervan moet beoordelen.
Je geeft zelf aan dat het merendeel van de moslims de gewelddadige teksten uit de Koran laat voor wat ze zijn, zoals ook het merendeel van de christenen de gewelddadige teksten uit de Bijbel naast zich neerlegt, evenals allerlei andere passages die niet in de huidige tijdgeest passen.
Wat dat betreft dus geen enkel verschil.
Maar in een keer smokkel je er een woordje in: Het gaat je nu ineens over de oorspronkelijke Islam. Nou, als jij de oorspronkelijke Islam wil bestrijden, dan begeef je je op hetzelfde terrein als de gekkies van IS die 6000 jaar oude beelden slopen omdat de toenmalige beschaving aan afgoderij deed. De mensen die de oorspronkelijke Islam stichtten zijn al minstens 1400 jaar dood.
Om nog even op de zogeheten tempelzuivering terug te komen:
Jezus jaagt handelslieden uit een godshuis waar ze sowieso niets te zoeken hebben, maar Mohammed pakt de gelovigen zelf hun godenbeelden af om de Kaäba tot een heilige plaats voor zijn eigen geloof te maken. Dat is wel even een ander verhaal. En bovendien een bijzonder kwalijk voorbeeld voor mensen die in Mohammed een navolgenswaardig persoon wensen te zien.
In principe zou je verwachten dat het voor moslims makkelijker is om onder een islamitische theocratie te leven dan voor niet-moslims. Immers hoeven zij zich minder aan te passen. Je zou uit islamitische hoek dan ook meer sympathie voor IS verwachten. Op dit punt lijkt IS nu een tactische fout te maken door ook moslims, christenen, journalisten, ontwikkelingswerkers, etc. aan te vallen. Het zou slimmer geweest zijn wanneer men groepen tegenstanders stapsgewijze zou uitschakelen. Zo zou men grote groepen nog lange tijd in de illusie kunnen laten dat hen niets zal gebeuren wanneer ze zich maar gedeisd houden, en niets vervelends over de Koran of Mohammed zeggen. IS lijkt overmoedig te worden.
Zou men hierover nagedacht hebben? Het concept van stapsgewijze genocide is an sich natuurlijk niet vreemd, het is min of meer wat de nazi's probeerden. Dat dat niet gelukt is is denk ik geen debet aan de methode an sich maar eerder van tactische overmoedigheid (te snel een te groot gebied bezetten).
IS lijkt die laatste fout echter niet te maken, men bezet een vrij compact gebied met een rare vorm. Dit zou opzet kunnen zijn: door geen duidelijk afgebakend gebied te bezetten is het voor de vijand lastig schieten zonder enorm veel burgerdoden te maken, ook onder mensen die er helemaal niets mee van doen hebben.
Dit compliceert in ieder geval ingrijpen langs militaire weg, wat eigenlijk de enige reden is om te hoeven zoeken naar alternatieve methoden als het wegnemen van de voedingsbodem. Naast het voorkomen van radicalisatie is het daarom wellicht interessant te onderzoeken welke mogelijkheden zijn de inkomsten (en bevoorrading) van IS te reduceren. Dit zou best effectief kunnen zijn gezien ze al moeite hebben met het vinden van nieuwe strijders, en waarschijnlijk ook met het binnenhalen van wapens en munitie tenzij ze die weten te verroveren.
