Ik lees vaak dat bepaalde dingen indoctrinatie zijn.
Daarom werp ik nu een stelling op:
Onderwijs in indoctrinatie vanuit de staat.
Ten eerste is er kunstmatig een vorm van nationalisme gepromoot.
Dit is terug te vinden in de geschiedenis lessen, met name als het om vaderlandse geschiedenis betreft. Dan spreek ik niet alleen over het heden, maar ook zeker over het verleden.
De zaken waar wij Nederlanders trots op zouden moeten zijn. De bataven, Willem I, de oorlog tegen de Spanjaarden, de republiek, etc.
Dit als een soort verbondenheid met Nederland. Terwijl wij daar niks meer mee van doen hebben. Natuurlijk, als historische gebeurtenissen telt het wel mee, maar het gaat vooral om het wij gevoel en de belichting van zaken die toevallig op dit lapje grond plaats vonden.
Wij (en ik zeker ook!) vinden het allemaal erg belangrijk. Maar waarom?
Het nut voor onze staat zie ik er zeker in.
Democratie. Wij vinden het zo'n geweldig iets. Maar ik vraag mij af of er werkelijk ruimte is in met name het VO om tegen democratie te zijn. Dat wij aanhangers zijn van democratie is natuurlijk in het belang van onze democratie.
Verlichtings idealen, christelijke en humanistische waarden en normen, renaissance: Ook ben ik hier wederom een product van. Het neemt zo z'n plekje in onze westerse cultuur in. Het promoten is zelfs zo succesvol dat men de waarden als een gegeven zien of als een natuur recht. Echte verlichting zou zijn als je er over na zou denken of deze waarden wel zo geweldig zijn, en of deze idealen wel zo ideaal zijn.
Volgens Romein is zelfs de renaissance een afwijking.
Smaak: Vroeger meer dan nu. Maar ook nu nog zie je het. Wat is literatuur, wat zijn goede schilders, en vroeger ook zeker wat goede muziek was.
Is het onderwijs geen inoctrinatie?
Dat is m'n stelling.
En dan gaat het er niet om of je het eens bent met die indoctrinatie, maar puur om het gegeven, is het niet allemaal indoctrinatie?