Een bewijs dat 'de Broglie' golven bewegen met de lichtsnelheid

[Boormeester]

Deeltjes met rustmassa en een 3D afmeting (dus geen puntmassa!!). Als je uitgaat van een bolletje (een omwentelings ellipsoide is meer in overeenstemming met de werkelijkheid, in de formules wordt de straal dan vervangen door de halve lange as) dan komt er een spin 1/2 uitrollen en als oplossing van de integraal komt er ook gelijk de anti-deeltjes oplossing uitrollen. Alle deeltjes met een rustmassa hebben dan spin 1/2.
Resultaten:
1) Neutrino's hebben dus een rustmassa
2) Het verklaart ook direct waarom een muon niet via een gamma foton vervalt.
3) Verklaart ook direct waarom de meeste moleculen geen interferentie patroon opleveren
4) Totaal andere opvatting van wat nu eigenlijk een 'de Broglie golf' is.
5) randvoorwaarde: v=ω.r<c   waarbij ω en r onafhankelijk zijn van elkaar. 
6) Alleen spin 1/2 is mogelijk voor een elementair rustmassa deeltje (zijnde geen samengesteld deeltje)

[die hanze]

Veel straffe beweringen, weinig (geen) onderbouwing.
Enig idee waarom wetenschappers denken dat het neutrino een rustmassa moet hebben?

[Boormeester]

jawel hoor, omdat het spin 1/2 heeft. Rustmassa is wel erg klein omdat het beweegt met bijna, zeg maar, de lichtsnelheid. Het verval van een muon in een elektron en 2 neutrino's laat zien dat er veel massa in de kinetische energie van de neutrino's gaat zitten want het muon heeft een rustmassa van 203 keer de elektron rustmassa.

[die hanze]

Neen, het is niet omdat het spin 1/2 heeft. Het vermoeden dat neutrino's massa hebben komt door het tekort aan neutrino's die we detecteren uit de zon.
Dit heeft te maken met neurtino oscillatie's tussen de verschillende "flavors". Deze neutrino oscillaties zijn al experimenteel op gemeten en kunnen enkel voorkomen wanneer de rustmassa niet 0 is. Dit is een zeer korte uitleg van iets dat vrij complex is om te begrijpen. Het komt erop neer dat de massa eigenstates niet eigenstates zijn van de zwakke interactie geloof ik.

jawel hoor, omdat het spin 1/2 heeft

 Veel straffe beweringen, weinig (geen) onderbouwing.

[Boormeester]

Het is maar hoe je er naar kijkt. Jij hangt de klassieke kwantummechanica aan die maar ten dele juist is want anders zou er een kwantum-zwaartekerachts theorie zijn. je hebt het zelf al over een vermoeden. Dat kun je nauwelijks een bewijs noemen.
Ik zeg enkel dat een een rustmassa deeltje geen golf is maar gewoon een deeltje met afmeting. Ga je daar relativistisch aan rekenen (dE = c²dm  en p.c=h_spin.f)) dan komt er een spin 1/2 uitrollen. Logische conclusie is dan dat het neutrino een  rustmassa heeft want de spin van een neutrino is 1/2.

[Boormeester]

De interpretatie van spin ½ is in mijn berekening iets anders dan die de huidige kwantummechanica hanteert.
In de huidige kwantummechanica heb je de vreemde situatie dat de impulsmoment vector niet gelijk gericht is aan de draaiingsas (z-as) die men meestal kiest in richting van de impuls van het elementaire deeltje.
In mijn voorstelling van zaken is de draaiings as altijd in de richting van de impuls (snelheid) van het deeltje. Dit gebeurt automatisch doordat er een inwendig moment optreedt zodra een wisselwerking ervoor zorgt dat de baan wordt afgebogen. Er treden dan immers massaverschillen op tussen de helft van het deeltje dat door de rotatie een component heeft in de richting van de voortbeweging en de andere helft die een component heeft tegengesteld aan de voortbeweging. Het deeltje wordt een gyroscoop dat zijn draaiings as richt in de voortplantingsrichting. Er is dus geen impulsbehoud wat betreft richting maar wel in absolute grootte.
Ook valt in mijn voorstelling van zaken de impulsmoment vector samen met de draaiings as vanwege de symmetrie. De draaiings as is een hoofdtraagheids as en dus valt ook de impulsmoment vector samen met de draaiings as.
De grootte van het impulsmoment is dus evenredig met spin ½ . De huidige kwantummechanica zegt dat de grootte evenredig is met √½.(½+1).
Ook verkrijg ik h ipv ħ in de grootte van het impulsmoment.
 
Ik verkrijg de volgende resultaten:
E = ¾.h_spin.c.s.1⁄r    waarin r de straal is van het bolletje en s het spin kwantum
   getal is dat enkel de waarde ½ kan aannemen. Vreemd is dat  de
straal van het bolletje omgekeerd evenredig is met de energie en dus de massa. Er geldt immers ook: E = m₀.c²  .  Dit doet vermoeden dat de gravitatie kracht hier de straal bepaalt in evenwicht met de centrifugale kracht: immers hoe groter de massa hoe kleiner de straal!
Dit kan verklaren hoe het mogelijk is dat een grote hoeveelheid massa zich kan verzamelen in een punt. In de SRT is dit niet mogelijk maar wellicht wel in de AR (zwarte gaten), dan is immers de ruimte en tijd sterk vervormt en zal de berekening er anders uitzien en dus ook de uitkomst. Wellicht kan een deeltje dan andere deeltjes absorberen en uiteindelijk samenklonteren tot een grote massa met een straal bijna gelijk aan nul. Blijft dan over hoe zo’n puntmassa kan overgaan tot een oerknal waarbij er een drijvende kracht naar buiten toe moet optreden, tegen de gravitatiekracht in. Je houdt dan een deeltje over dat met een zeer, zeer grote hoeksnelheid rondtolt en wat gebeurt er met de ladingen van de betreffende deeltjes (kleur en/of elektrisch)? Worden ladingen dan overgedragen aan het vacuüm en zorgen die dan voor de afstotende vacuüm energie? .
Maar goed, het impulsmoment wordt:
 
L = 3/16.h_spin. (ω.r/c).s   met s ook weer de waarde ½.  Ik moet opmerken dat in deze                                            interpretatie s = -½  betekent dat het negatieve teken duidt op anti-materie.  Doordat L evenredig is met ω betekent het ook dat de impulsmoment vector omdraait van richting als de draaiings richting omdraait (linksom of rechtsom). Dit verband zie je niet terug in de formule voor de grootte van het impulsmoment, L = √½.(½+1).ħ, dat de hedendaagse kwantummechanica voorstaat.
Weer een aanwijzing dat de hedendaagse kwantummechanica niet helemaal juist is.

[die hanze]

Toon al die berekeningen eens.

[sensor]

Ik begin het spoor een beetje kwijt te raken. We hadden vastgesteld dat de theorie gebaseerd was op de Klein-Gordon vergelijking, want er wordt gewerkt met een kwadratische term voor de energie. Deze vergelijking is alleen van toepassing op spin-0 deeltjes en is dus niet of beperkt toepasbaar, maar zeer recent dus wel voor het Higgs deeltje. 
 
En nu blijkt dat deze theorie een spin 1/2 deeltje voorspelt. Dit is zeer merkwaardig want de voorwaarde voor de theorie was nu juist om spin 1/2 deeltjes uit te sluiten!

[Boormeester]

De Klein Gordon vergelijking heeft meerdere oplossingen die elk afzonderlijk toepasbaar zijn op spin 0 en spin 1/2 deeltjes. De oplossingen van Dirac zijn ook oplossingen van de Klein Gordon vergelijking.

[Boormeester]

Voor die Hanze, bericht 37: zie de bijlagen voor het impulsmoment

Voor die Hanze, bericht 37: zie de bijlagen voor de energie E

[sensor]

De Klein-Gordon vergelijking is bedoeld voor spin-0 deeltjes, het zou met uitbreidingen volgens Bargmann-Wigner ook voor andere spin deeltjes toegepast kunnen worden, maar dan worden de formules wel wat ingewikkelder.
 
De opmerking dat de oplossingen van Dirac ook oplossingen zijn voor Klein-Gordon zegt nog niet alles, want we weten nog niet of dat omgekeerd ook voor alle deeltjes en situaties het geval zal zijn. Als we aangetoond hebben dat de er een oplossing is volgens Kein-Gordon hoeft dat nog geen oplossing volgens Dirac te zijn.

[Boormeester]

Dat klopt wat je zegt, maar alle spin deeltjes voldoen aan de Klein-Gordon vergelijking.

[sensor]

Op het moment dat we stellen dat alle deeltjes moeten voldoen aan de Klein-Gordon vergelijking zitten we dus wel vast aan QFT ofwel relativistische quantum mechanica. Alleen binnen de QFT voldoen alle deeltjes aan de Klein-Gordon vergelijking. Let wel alle deeltjes voldoen dan aan de Klein-Gordon vergelijking maar er geldt nog steeds dat spin-0 deeltjes beschreven worden door de klein-Gordon vergelijking en dat spin 1/2 deeltjes alleen maar volledig beschreven kunnen worden door de Dirac vergelijking.
 
Verder zijn de Klein-Gordon vergelijking en de Dirac vergelijking binnen de QFT ook quantum field vergelijkingen geworden.

[die hanze]

De documenten die je aanhaalt heb ik reed doorgenomen en eerder becommentarieerd, je hebt geen enkele vragen beantwoordt. Het grootste probleem zit in document 3. Je hebt hier een expressie met een integraal voor het impuls moment gevonden. Je schrijft dan uitwerken levert : en de verschillende spins komen hier uitrollen.
 
Ik wil die uitwerking wel eens zien. volgens mij heeft die integraal gewoon een reel getal als oplossing en niet de reeks die jij aangeeft.

Dus toon die uitwerking van die integraal eens op document 3.

[Boormeester]

Dat is heel simpel. y=0 levert niets op en y=R geeft arcsin 1. Arcsin 1 heeft als oplossing 1/2π mod 2π
Je kunt ook integreren van -R naar 0. Dat geeft dan als oplossing -1/2π mod 2π
Samen krijg je dan 1/2π mod π.