Met mooie van Mathcad is dat je je kunt concentreren op het basisprobleem en het rekenwerk kunt 'uitbesteden' of via kleine tijdstappen kunt benederen. De enige mogelijkheid om de zaak netjes te verklaren lijkt mij inderdaad het achterlopen van de tijd in de vallende lift. Vraag is alleen hoe dat effect zich uitdrukt. Ik neem aan dat het tijdsverschil gelijk moet zijn aan de lengte van de rechtdoorgaande lichtstraal tov de lengte van dezelfde afgebogen lichtstraal, immers vanuit beide perspectieven zie je het licht met de lichtsnelheid bewegen. eea kun je waarschijnlijk ook zien als een lengteverkorting waardoor dan de grotere afbuiging zou ontstaan.Professor Puntje schreef:
Belangrijk bij jouw aanpak is dat je ook rekening houdt met het feit dat een klok in een vallende lift achter gaat lopen bezien vanuit de niet mee vallende waarnemer daarbuiten. Dat geeft een extra afbuiging. Voor een homogeen veld heb ik dat al laten zien. Maar voor een normaal gravitatieveld van een zwaar hemellichaam is het veel en veel meer rekenwerk.
Punt is alleen dat de lengte van de hyperbool (tov de waarnemer op aarde of zon ) of rechte lijn (verbindings stuk tussen de hyperbool) in lengte zeer weinig scheelt. Bijgaand plaatje laat de situatie zien van het gedachten experiment. In het begin loopt de lijn van de rechtdoorgaande lichtstraal vanaf lift1 richting massa (zon of aarde) al vallende buigt het licht af maar omdat ook de lift reeks zelf beweegt is liftn een stukje lager gkomen, maar gezien vanuitr die lift komt de lichtstraal nog wel vanuiit dezelfde richting, dus heb je dan de parallelle lichtstraal zoals eronder getekend (image2). Dat betekent wel dat vanuit een de vaste positie gezien tov de massa de hoek afbuigt, maar vanuit de laatste lift ook nog eens de hele ruimte verplaatst lijkt dus als je die lift dan stilzet lijkt het alsof de afbuiging komt vanuit een positive evenveel verschoven vanuit lift1, dus dat zou dan de dubbele afbuiging helemaal verklaren.(image3)
vraag is of deze redenatie dan klopt