Zwaartekracht, roodverschuiving en uitdijing heelal,

[edhoeven]

 Foton verliest aan energie om aan zwaartekracht te ontkomen vanuit een zwart gat of neutronenster

 Dus mijn verhaal klopt dan wel alleen dat golflengte langer word die samen gaat met Redshift als

 resultaat komt dan door energie verlies als het licht van ver komt en door vele zwaartekrachten foton zijn energie op die manier verliest.

Wat ik probeer uit te leggen...

Is dat zwaarte kracht iets teweeg brengt in onze waarneming, het buigt af, en daarmee roodverschuivingswaarneming veroorzaakt, dat hoe dieper de de ruimte in kijken hoe meer we rekening moeten houden met het aantal aan toenemende zwaartekrachten de verte in, dat daardoor onze waarneming niet is wat we denken te meten, in roodverschuiving. Mogelijk is het uitdijen van ruimte in tijd wat we zien, onder invloed van verzameling van zwaartekrachten in de richting waar we kijken.

[Michel Uphoff]

Met de gravitationele roodverschuiving (klik) wordt natuurlijk rekening gehouden in de sterrenkunde.

[edhoeven]

Dat zijn wel heel veel "stel dat's" en vermoedens.
 
Eerlijk gezegd word ik niet wijs uit jouw betoog. Kan je kort samenvatten waar je nu op doelt, want zo kunnen wij er niets mee.

  
Volgens nieuwe theorie informatie 2018 verlies fotonen aan energie door ontsnapping aan zwaartekracht, wat resulteert in het waarnemen van roodverschuiving.
Foton verliest aan energie om aan zwaartekracht te ontkomen vanuit een zwart gat of neutronenster

Dus mijn eerdere verhaal klopt dan wel dat golflengte langer word als het licht langs zwaartekrachten in de ruimte wat ombuigt maar dat fotonen tegelijk ook aan energie verliest dat resulteert ook in roodverschuiving.
Blijft mijn conclusie nog steeds staan, dat als het licht van ver komt en onderweg door vele zwaartekrachtinvloeden fotonen energie op die manier verliest en ombuigt langs zwaartekracht objecten, dat de golflengte langer word door ombuiging en energie verlies.
Zodat zo ik het zie, de ruimte-tijd niet uitdijt maar door invloed van verzameling aan miljarden zwaartekrachtobjecten in de richting waar we kijkend op inzoomen, ons doet inzien dat de ruimte-tijd uitdijt met wat wij meten in roodverschuiving, en zo dus uitgaan vanuit een verkeerde conclusie.

[Michel Uphoff]

Blijft mijn conclusie nog steeds staan, dat als het licht van ver komt en onderweg door vele zwaartekrachtinvloeden fotonen energie op die manier verliest en ombuigt langs zwaartekracht objecten, dat de golflengte langer word door ombuiging en energie verlies.

 
Zoals ik schreef, in de sterrenkunde wordt rekening gehouden met gravitationele roodverschuiving (dus roodverschuiving door zwaartekrachtsinvloeden). Maar er is natuurlijk ook gravitationele blauwverschuiving. Jij lijkt te denken dat een foton gedurende zijn reis door het universum energie verliest omdat het zich een aantal keren uit een gravitatieput omhoog moet werken. Dat klopt, maar dit is slechts het halve verhaal, want even zo vaak valt dat foton in zo'n zwaartekrachtsput, waarbij het aan energie-inhoud wint (blauwverschuiving).
 
Veruit de belangrijkste oorzaak voor de universele roodverschuiving van licht (hoe verder weg hoe meer roodverschuiving) is de expansie van het heelal, de zogenoemde kosmologische roodverschuiving (KLIK).