Het enige probleem is dat er geen weg terug is.
Stel je zit op een bank en tegenover je is een kerk en je kunt de kerkklok zien, verder draag je een horloge.
Je hebt een manier uitgevonden om je eigen lichaam te verdichten, inclusief horloge. Dit houdt in dat je kleiner wordt maar hetzelfde blijft wegen. De massa blijft dus gelijk en het volume neemt af.
Hoe meer je verdicht hoe sneller de kerkklok gaat en jouw klok loopt achter.
Op een gegeven moment terwijl je nog meer krimpt begint die kerkklok op hol te slaan je kunt de minutenwijzer nauwelijks nog volgen en vervolgens geldt dit ook voor de urenwijzer. Daarna krijg je weer het normale volume en alles lijkt weer normaal behalve dat je jaren verder bent in de tijd.
Alleen is er een probleem en dat is het licht, dat gooit altijd bij zulke gedachte-experimenten roet in het eten. Of toch niet?
Dat ligt er maar aan
Het licht kan niet sneller dan +/- 300.000 km/s gaan en dat betekent dat je helemaal niet die kerkklok sneller kunt zien gaan want dan zou het licht sneller moeten gaan, dus gebeurt er iets anders.
De ruimte om je heen gaat namelijk heel erg krommen als je in volume krimpt en dat betekent dat het licht gewoon dezelfde snelheid blijft behouden alleen duurt het veel langer dat het je oog bereikt, dus jammer het experiment is mislukt. Toch?
Niet helemaal want als je weer je normale volume aanneemt dan gebeurt er iets vreemds want dan gaat de tijd ineens wel sneller en ook die kerkklok slaat op hol. En dat is dan toch helemaal volgens Einstein want het licht gaat niet sneller maar de weg en de tijd worden korter. en poef zit je jaren verder in de tijd.