zwaartekracht absorptie bij een eclips

[Xilvo]

als zwaartekracht wordt geabsorbeerd dan zou de zwaartekracht tgv de zon kleiner moeten zijn dan je op basis van de massa zou verwachten, immers dan zou de zwaartekracht tgv de binnenste lagen van de zon door de lagen daarbuiten een beetje afgeschermd worden.

Dat zou inderdaad de consequentie zijn.
Overigens, die absorptie vindt dan plaats door de hele zon, niet alleen in of nabij de kern. Die begint, voor de zwaartekracht op de aarde, al meteen aan de voor ons tegenoverliggende zijde van de zon.

[wnvl1]

Dat effect van absorptie is er inderdaad. Ik had eerder al verwezen naar de niet-lineariteit van zwaartekracht in de ART.

Dit artikel legt het op een eenvoudige manier uit zonder dat je veel ART moet kennen.

https://www.einstein-online.info/en/spo ... ts%20parts.

[HansH]

dat is een mooie uitleg. Het wekt bij mij dan gelijk de vraag op wat er dan bij een zwart gat gebeurt, immers daar valt alle massa naar de singulariteit toe en heb je dus een hele grote negatieve bindingsenergie vergeleken met de situatie waarbij de massa begon in te storten tot een zwart gat. Dat moet dan dus betekenen dat de zwaartekracht afneemt op het mont dat het zwarte gat gevormd wordt. Vraag is alleen hoeveel het dan afneemt en of het toevalig niet net zoveel afneemt dat zich een nieuw evenwicht instelt wat voorkomt dat er een singulariteit kan ontstaan. immers in een singulariteit zit alles oneindig dicht op elkaar dus zou dat misschien wel eens zoveel negatieve energie kunnen vertegenwoordigen dat die de zwaartekracht tgv de massa compleet compenseert.

[HansH]

als ik de formule voor de zwaartekracht met daarin de 1/r^2 term integreer tusssen een straal r en 0 om de arbeid te berekenen die geleverd wordt door een massa uit de singulariteit weg te halen of energie die afneemt als een massa er naartoe valt dan komt daar iets met 1/r uit dus dat gaat naar oneindig voor de r=0 grens. dat geeft dus al een dat er eea aan speciaal geval gekoppeld moet zitten mbt singulariteit en bindingsenergie. oneindige negatioeve energie zou immers mee moeten spelen in de zwaartekracht die je ziet aan de buitenkant van het zwarte gat.

Maar daarbij komt voor mij dan nog een 2e complicatie, nl dat informatie zich niet van binnen naar buiten de eventhorizon kan verplaatsen. dus kan die zwaartekrachts afname door het vallen van voorwerpen naar binnen toe waardoor de bindingsenergie afneemt zich ook niet naar buiten toe verplaatsen. Dan zou de zwaartekracht zoals je die van buiten waarneemt dus gelijk moeten zijn aan die op het moment dat de eventhorizon gevormd werd, maar kan binnen de eventhorizon dan wel eens veel kleiner zijn of zelfs 0 misschien gezien vanuit invallende voorwerpen.

[wnvl1]

Ik denk dat in heel dit topic de ART wel heel Newtoniaans bekeken wordt.

Over de gravitatie potentiaal in de ART heb ik eerder op dit forum al eens een vraag gesteld.
viewtopic.php?p=1169668#p1169668
Voor mezelf blijft dat heel onnatuurlijk overkomen in het kader van de ART. Ik snap wel dat je een link kan leggen op het moment dat de ART en Newton gaan samenvallen in de limiet, maar ik vind dat verwarrend als je alles bekijkt vanuit ART standpunt wat ik prefereer.

Het lijkt mij ook dat de opsplitsing massa vs bindingsenergie in het centrum van een zwart gat, wat kunstmatig is. Massa is energie. Een zwart gat is gewoon een oplossing van de Einstein vergelijking met in het centrum een oneindige kromming. Als je kijkt naar de afleiding van de Scwharzschild metriek, wordt dat ook maar gevonden door randvoorwaarden op te leggen op oneindig die corresponderen met de gravitatie van een massa m.
https://en.wikipedia.org/wiki/Derivatio ... d_solution

[HansH]

Massa is energie. Een zwart gat is gewoon een oplossing van de Einstein vergelijking met in het centrum een oneindige kromming.

Maar in een zwaartekrachtsveld lever je toch wel degelijk energie als je iets optilt of laat vallen, kijk maar naar een waterkrachtcentrale vanuit een stuwmeer. die energie moet ergens vandaan komen, dus zou moeten komen uit de massa van het verplaatste water bijvoorbeeld. Dus moet die massa groter zijn op grotere afstand van de aarde. Dus moet die massa van de aarde als je het zou verplaatsen naar een bolschil meer zwaartekracht moeten leveren dan als het gelijkmatig is verdeeld zoals in de aarde. al zal dat verschil niet heel groot zijn ivm de factor c^2 tussen Massa n energie. Maar als de massa in een steeds kleiner volume komt zou dat toch wel significant moeten worden op een gegeven moment.

[HansH]

overigens vraag ik me dan ook af hoe Einstein tot de conclusie kwam dat ook energie de ruimtetijd kromt.

[HansH]

je zou het misschien ook zo kunnen zien:
massa kromt de ruimtetijd omdat het systeem (en de natuur in het algemeen) streeft naar een zo laag mogelijk energie nivo. Daarom willen alle massa's naar elkaar toe omdat dat een lagere energie oplevert. Door onderlinge krachten is de afstand waartoe massa's elkaar kunnen naderen gelimiteerd.

Maar als je over de grens komt waarbij die krachten niet meer sterk genoeg zijn wint de zwaartekracht het en stort de massa verder in waarbij de vrijgekomen energie dan in eerste instantie wordt omgezet in bewegingsenergie (temperatuur verhoging en snelheid) maar dat zal op een gegeven moment wel stoppen en dan kan de vrijgekomen energie alleen nog maar komen uit het verlagen van de totale massa. Dus ho verder je naar de singulariteit komt, hoe kleiner de massa dus komt er een punt waarbij de massa 0 is geworden of in evenwicht met de dan geldende afstotende krachtten. Er kan dan dus geen energie meer geleverd worden om de massa nog dichter bij elkaar te brengen. Dan ontstaat er dus geen singulariteit. maar dan is er ook geen massa meer en ook geen energie.
Omgekeerd zou dat misschien ook kunnen verklaren hoe het heelal is ontstaan uit niets. immers dat is de omgekeerde weg. en feitelijk dus 'niets' opsplitsen in massa en geleende energie.

[Xilvo]

massa kromt de ruimtetijd omdat het systeem (en de natuur in het algemeen) streeft naar een zo laag mogelijk energie nivo. Daarom willen alle massa's naar elkaar toe omdat dat een lagere energie oplevert.

Dat is een cirkelredenering. Zonder kromming geen aantrekking en geen energieafname als massa's elkaar naderen.

[HansH]

Het zou denk ik ook zo kunnen zijn dat het feit dat de som van de energie altijd 0 moet zijn de oorzaak is van het aantrekken van massa's onderling (en het feitelijk omzetten van massa in eneregie) en dat kun je dan weer vertalen naar een kromming van ruimtetijd. Dus dan is de wet van energiebehoud de feitelijke oorzaak en kromming van de ruimtetijd het gevolg.

[Xilvo]

Het zou denk ik ook zo kunnen zijn dat het feit dat de som van de energie altijd 0 moet zijn de oorzaak is van het aantrekken van massa's onderling (en het feitelijk omzetten van massa in eneregie) en dat kun je dan weer vertalen naar een kromming van ruimtetijd. Dus dan is de wet van energiebehoud de feitelijke oorzaak en kromming van de ruimtetijd het gevolg.

Het is nog steeds dezelfde cirkelredenering.

Overigens wordt massa niet in energie omgezet, het is immers al energie.

[HansH]

massa van een kernbom is ook massa en die kan toch worden omgezet in energie. Dus kan ik jouw opmerking even niet volgen.
Het verband tussen massa en energie bepaalt zoals ik het zie dan hoeveel massa er gevormd wordt vanuit het niets om te komen tot het heelal zoals het er ligt en hoeveel 'geleende' energie daar dan voor nodig is.

En daar zou dan de kracht uit volgen die je nodig hebt om het heelal in die vorm te brengen en dus is dat de link naar de kromming van de ruimtetijd want dat geeft het verband tussen massa's en de krachten die daar ontstaan.

[Xilvo]

massa van een kernbom is ook massa en die kan toch worden omgezet in energie.

E=mc² zegt niet dat die m in die hoeveelheid energie kan worden omgezet, het zegt dat het die hoeveelheid energie vertegenwoordigt.

Het verband tussen massa en energie bepaalt zoals ik het zie dan hoeveel massa er gevormd wordt vanuit het niets om te komen tot het heelal zoals het er ligt en hoeveel 'geleende' energie daar dan voor nodig is.

De massa werd niet gevormd uit het niets maar uit de energie die kort na de oerknal aanwezig was. Of de totale energie van het universum nul is, is niet bekend.

En daar zou dan de kracht uit volgen die je nodig hebt om het heelal in die vorm te brengen en dus is dat de link naar de kromming van de ruimtetijd want dat geeft het verband tussen massa's en de krachten die daar ontstaan.

Ik zie nog steeds geen dwingende noodzaak van aantrekkingskracht tussen massa's.

[HansH]

Ik zie nog steeds geen dwingende noodzaak van aantrekkingskracht tussen massa's.

Zoals al enkele malen gezegd: het feit dat je voor het van elkaar verwijderen van massa energie moet toevoeren die dan de totale massa vergroot. Dat is ook de gedachte van de eerder genoemde link
https://www.einstein-online.info/en/spo ... ts%20parts
Het is dan feitelijk de afgleide van de energie naar de positie die de kracht als resultaat heeft. en omdat energie en massa equivalent zijn is het dus ook afgleide van de massa naar de positie die de kracht als resultaat heeft.

[Xilvo]

Ik zie nog steeds geen dwingende noodzaak van aantrekkingskracht tussen massa's.

Zoals al enkele malen gezegd: het feit dat je voor het van elkaar verwijderen van massa energie moet toevoeren die dan de totale massa vergroot.

Je kunt je ook een universum voorstellen waar massa's elkaar niet aantrekken.
Een argument voor die aantrekkingskracht dat uitgaat van zo'n aantrekkingskracht (anders hoef je geen energie toe te voegen om massa's van elkaar te verwijderen) is een cirkelredenering.