[Ethiek] Abortus om een hazenlip....

[Assassinator]

tsja, en dat is onze schuld. de grote vraag: wat doen we daaraan? en het antwoord is verre van simpel.

[Illillusion]

Niks van aantrekken, gewoon dumpen en de andere kant opkijken!

[GJ_]

@Kromme geit: je hebt wel gelijk maar het volledig off-topic.

@Assasinator: dat was idd de discussie. Ik zou gaan voor fixen (als het ernstig genoeg was). Die auto dumpen gaat mij persoonlijk iets te ver. Anderen vinden diezelfde kras wel erg genoeg om hem te dumpen. De vraag is: staan we dat toe? Daar ging het over.

[jdr]

Beetje lastig wel voor al die mensen die hun niet zo perfecte kindje wel willen houden. Zou me niets verbazen als die uiteindelijk onder subtiele druk gezet worden om toch maar vooral hun kindje met zijn bijvoorbeeld lichamelijke handicap niet op te laten groeien. En zelfs als ze sterk in hun schoenen staan, wat voor leven heeft dat kind straks? Waar hij eerst gelukkig kon opgroeien in de wetenschap dat zijn handicap hem niet minder waard maakte, is de wereld om hem heen inmiddels zo perfect geworden dat het hem begint te dagen dat hij nogal domme ouders had die zomaar hebben besloten hem te laten leven. Terwijl toch duidelijk is dat dat niet goed is voor de maatschappij? En al die mooie faciliteiten die er waren, de handwerkclubs, de baantjes voor gehandicapten, speciale scholen, die zijn er niet meer. Niet meer nodig. Bijna geen gehandicapten meer. Zie je nou wel dat je als gehandicapte niet gelukkig kunt zijn?

Dit leek me wel het beste argument dat ik tot dusver in deze discussie heb gezien omdat het wel inhaakt op werkelijke ethische consequenties dat een moreel goedkeuren van een kind aborteren met een hazenlip met zich mee kan brengen.

Tegelijkertijd is het dit argument dat de weerzin van het afkeuren van een dergelijke keuze bij mij oproept.

We zijn zo bang dat we afglijden naar intolerantie dat we vergeten om tolerant te zijn...

Van de norm afwijkende gedachten en gedrag moeten met de grond gelijk gemaakt worden.

Is dit de basis waarop we tolerantie dienen te waarborgen?

Volgens mij is het veroordelen van deze mevrouw juist een toonaangevend voorbeeld van hoe het niet moet om tolerantie te kunnen blijven waarborgen...

De boodschap van een dergelijke veroordeling is namelijk helder: "waag het eens anders te zijn dan ons (tolerante mensen )".

Dat is vuur met vuur bestrijden...

Mijn lievelingstante had het Syndroom van Down. Ze leeft niet meer, maar is wel bijna 50 geworden. Ze was mijn lievelingstante omdat je altijd lol met haar had en omdat ze lief was. Als alle neven en nichten bij elkaar waren gingen we altijd bij haar zitten. Daar werden we vrolijk en gelukkig van. Ik heb na haar overlijden nooit meer iemand zo onbezwaard en hard horen lachen.

Laat mij dan ook een 'huilerige' duit in het zakje doen:

Ik beschik over de positie mensen met een verstandelijke 'beperking' te mogen ondersteunen in hun dagelijkse leven en daar ook nog geld mee te verdienen.

Ik ken net als jou die waarde die mensen met een dergelijke 'afwijking' kunnen neerleggen in de samenleving.

Los daarvan ben ik zelf ook in het gelukkige bezit van een afwijking (ADD).

De 'perfecte' (in die zin dat afwijkingen op het 'normale' geelimineerd moeten worden) samenleving is dan ook (in tegenstelling tot hoe ene Johan2 mij onbeargumenteerd probeert af te schilderen om zijn eigen intolerantie in te dekken) allesbehalve mijn ideaalbeeld van een samenleving, deze discussie openen om de weg vrij te maken richting een dergelijk ideaal is dan ook nimmer mijn bedoeling geweest, au contrair...

Mijn ideaalbeeld is een wereld waarin er ruimte is voor 'anders' zijn, deze ruimte is natuurlijk niet geheel onbeperkt, maar grenzen moeten m.i. rusten op goed beargumenteerde ethische gronden en niet op deontologische funderingen zoals bijvoorbeeld; 'een mensenleven is per definitie heilig'.

Dat laatste kan m.i. nooit een redelijk argument zijn om het 'anders-zijn en doen' van deze mevrouw te veroordelen.

[Mechanieker]

Mijn ideaalbeeld is een wereld waarin er ruimte is voor 'anders' zijn, deze ruimte is natuurlijk niet geheel onbeperkt, maar grenzen moeten m.i. rusten op goed beargumenteerde ethische gronden en niet op deontologische funderingen zoals bijvoorbeeld; 'een mensenleven is per definitie heilig'.

Dat laatste kan m.i. nooit een redelijk argument zijn om het 'anders-zijn en doen' van deze mevrouw te veroordelen.

Ieder mens verdient het recht om te leven door dienst te bewijzen aan de samenleving, oftewel het meedoen in het economisch verkeer. Wanneer iemand geen dienst kan leveren is hij/zij aangewezen op ondersteuning vanuit de familie of op de goedertierendheid van de samenleving.

In een 'harde' samenleving is geen goedertierendheid en zullen mensen zonder familie die onvoldoende dienstbaar zijn ofwel daartoe worden gedwongen in werkkampen, ofwel vernietigd worden. Een 'zachte' samenleving kan echter alleen bestaan wanneer de welvaart groot genoeg is.

De ethische gronden om mensen 'zonder economische waarde' te onderhouden heeft m.i. dus nauw verband met het heersende welvaartniveau. Daalt dat, dan verdwijnt op den duur de ethische grond om mensen 'gratis lunch' te verschaffen. Stijgt het, dan wordt de 'gratis lunch' uitgebreider en voor een procentueel grotere groep ter beschikking gesteld.