Ik zou echter voor geen goud geld in een moslimland willen wonen.
Ik ben katholiek opgevoed, maar zeker niet practiserend.
Ik heb gedurende een paar jaar geleefd en gewerkt in een Islamitisch land: Indonesië
Als Belg wisten zij duidelijk dat ik niet islamitisch was. Ik had te maken met mensen van allerlei slag, op alle mogelijke niveaus.
Ik had daar ook collegas in vergelijkbare situaties verspreid over heel het land.
Een broer van mij heeft gewerkt als meet en regeltechnieker in het midden-oosten.
Terwijl de culturen duidelijk verschillend zijn, heb ik van mijn leven geen verhaal gehoord van mensen die in problemen kwamen door hun godsdienst, of niet-moslim zijn.
Ik persoonlijk ervaarde alleen nieuwsgierigheid, humor enz.
En soms waren situaties inderdaad grappig voor mij:
Op een bepaalde vrijdag (als ik me dit nog juist herinner), ik kom in de fabriek aan en dit leek uitgestorven voor een voor mij onbekende reden. Mijn reactie: "Wat nu ????". Ik ga zoeken, in de refter lagen allen niet op maar onder een wit laken uitgestrekt op de vloer (> 30, 40 mannen en vrouwen/meisjes).
Vanuit mijn standpunt en achtergrond een humoristisch effect.
Ik reageerde hier achteraf op tegen mijn Indonesische tegenpolen. En beseffend dat dit vreemd voor mij moet geweest zijn, begonnen ze zacht te lachen, en begonnen mij dingen uit te leggen.
Ik heb mij daar NOOIT ongelovige gevoeld, ik was voor hen anders, zoals zij voor mij anders waren.
En terug in België vond ik dit een ongelofelijk verrijkende ervaring.
Je activeert een dergelijk groepsgedrag door er WIJ's en ZIJ's van te maken.
Waar godsdienst tot problemen leidt, heeft het te maken met wat ook. In Ierland zijn er problemen waar godsdienst de scheiding is. In Nederland kunnen dezelfde godsdiensten gewoon buren zijn.
Verschillen worden grotendeels gecultiveerd en geactiveerd.
Ik had hier Marokaanse vrienden. Ik ken hun angst voor onze houding ter zake, en ik zie hoe zij steun en bevestiging zoeken bij elkaar.
Gewoon bijv. over die hoofddoeken: Dit zijn woorden van een Marokaan die ik 20 jaar ken.
Vroeger hechten de vrouwen en zeker jonge meisjes hier veel minder belang aan dit symbool. Het is ons verzet dat het een princiepezaak gemaakt heeft totdat het zich uiteindelijk tot een eigen mode geëvolueerd heeft.
Islamitische meisjes gaan op dezelfde manier om met het zoeken/winkelen naar die mooie hoofdoek, als onze meisjes naar andere kleren.
Wij staan ZELF integratie in de weg met deze houding. Wij drijven hen mentaal in groep en spelen dan het slachtoffer van de grote boeman. Niet hem, zij of hij, maar
ze (groot en anoniem).
En ik zeg niet dat er geen verschillen zijn. Dergelijke dingen vragen tijd. De houding die ik hier vaak in het forum tegenkom staat oplossingen IN DE WEG.
Wij vertalen onze eigen angst voor het onbekende, in een bedreiging door anderen.
En we gaan teksten zoeken, en quotes, die onze angst moet bevestigen. Waarom? Omdat we niet bij machte zijn om mensen te zien, echt te zien.
Weer een quote, weer een tekst, zie je wel ................
Als ik veel van deze berichten lees in het forum, zou ik bij wijze van spreken (niet echt gemeend), moest ik zelf Moslim zijn, zelf naar een registratiekantoor op zoek gaan waar ik me kan laten registreren als terorrist.
En ben ben gewoon een traditionele oude Vlaming.
Ik vraag mij ook af hoeveel mensen die zeer uitgesproken meningen hebben over Islamieten, eigenlijk Islamieten tot hun vrienden of kenissen kunnen rekenen, en dus eigenlijk weten en voelen over wat zij spreken.
Wikipedia, kennis en weten kan ook wijsheid in de weg staan of op zijn minst niet parallel lopen.
Eric