E.Desart schreef:Wij staan ZELF integratie in de weg met deze houding. Wij drijven hen mentaal in groep en spelen dan het slachtoffer van de grote boeman. Niet hem, zij of hij, maar ze (groot en anoniem).
En ik zeg niet dat er geen verschillen zijn. Dergelijke dingen vragen tijd. De houding die ik hier vaak in het forum tegenkom staat oplossingen IN DE WEG.
Wij vertalen onze eigen angst voor het onbekende, in een bedreiging door anderen.
En we gaan teksten zoeken, en quotes, die onze angst moet bevestigen. Waarom? Omdat we niet bij machte zijn om mensen te zien, echt te zien.
Weer een quote, weer een tekst, zie je wel ................
Als ik veel van deze berichten lees in het forum, zou ik bij wijze van spreken (niet echt gemeend), moest ik zelf Moslim zijn, zelf naar een registratiekantoor op zoek gaan waar ik me kan laten registreren als terorrist.
En ben ben gewoon een traditionele oude Vlaming.
Ik vraag mij ook af hoeveel mensen die zeer uitgesproken meningen hebben over Islamieten, eigenlijk Islamieten tot hun vrienden of kenissen kunnen rekenen, en dus eigenlijk weten en voelen over wat zij spreken.
Eric
Ik denk dat je een grote vergissing begaat door te generaliseren over moslims vanuit een zeer klein aantal persoonlijke ervaringen. Wat je vervolgens doet in het bovenstaande stuk, is deze ervaringen, die slechts een verwaarloosbaar deel van de islamitische religieuze ervaring en werkelijkheid betreffen, doortrekken naar alle moslims en de islam in het algemeen. Het is makkelijk aan te tonen dat zoiets niet representatief kan zijn.
Stel dat je alleen fundamentalistische Taliban of Pashtuni's was tegengekomen, die net bezig waren een homo op te hangen of een iemand te geselen wegens overspel of alcoholgebruik, tot welke conclusie was je dan gekomen?
Daarnaast leidt je een conclusie af die betrekking heeft op de algemene relaties tussen west en islam, namelijk een wij en zij denken. Die manier van denken is bij moslims veel sterker (voor zover mogelijk) aanwezig dan bij westerlingen. De reden daarvoor is dat elke aantasting (lees modernisering) door veel moslims meteen wordt gevoeld als het verlaten van het geloof en heeft daarmee een sterk emotionele motiverende betekenis. Westerlingen zijn gewend om afstandelijk met principes om te gaan, moslims veel minder. Ook hier stel je je eigen ervaring centraal en probeer je alle verschijnselen in de complexe verhouding westen-islam alleen op basis van een element te verklaren (wij-zij denken) terwijl er veel meer elementen in het spel zijn. Wij-zij denken is geen oorzaak, is een gevolg van langdurig ingeslepen meningen over wie de waarheid in pacht heeft.
Tenslotte ga je voorbij aan het feit dat moslims heel goed in staat zijn om te anticiperen op wat westerlingen verwachten van moslims. Omdat westerlingen veelal veronderstellen dat westerse ideeen universeel zijn en daardoor overal ter wereld wel min of meer geaccepteerd zijn (bijv in de variant dat alle geloven ongeveer op hetzelfde neerkomen) zijn westerlingen erg slecht voorbereid op de verschillen die in andere culturen vaak juist bepalend zijn voor de houding tot het westen. De moslims daarentegen zijn zich scherp bewust van het feit dat het westen zeer anders is dan hun eigen voel- en denkwereld en kunnen daardoor zeer goed anticiperen op westerlingen. Het is voor moslims dan ook veel makkelijker westerlingen een bepaald verhaal voor te houden dan omgekeerd.
Wat bedoel je dan met deze zin?
Wat _P al schreef: als een katholieke Belg naar Nieuw Zeeland verhuist, wordt hij dan protestant (waar ligt dat land dan?) of Nieuw Zeelander?
Dus wat geldt mutatis mutandis voor een Moslim die van Iran naar Belgie verhuist?