Autoritaire regimes meer vooruitstrevend dan democratische?

[qrnlk]

Het zou inderdaad niet kunnen functioneren als er andere groepen zijn die minder wijs handelen. Wat een dergelijk volk namelijk niet heeft is de mythe van een nationale identiteit. In een wereld die geheel georganiseerd is rond deze illusie kan het dus waarschijnlijk niet functioneren. Wellicht als het op de een of andere manier een hoog genoeg productie niveau zou hebben (Post Scarcity) zou het kunnen functioneren, maar ik vermoed dat dit slechts tot oorlog zou leiden.

[Esera]

Esera heeft hier volgens mij een juiste stelling geponeerd: een verlicht despotisme kan zonder twijfel een beter bestuur bieden dan een democratie. Het spijtige is natuurlijk dat er dan geen controle meer mogelijk is...

Ik denk al jaren na over dit onderwerp. En ik kom steeds weer tot de conclusie dat de mensheid hopelijk ooit eens mag geleid worden door een wereldregering die inderdaad regeert als een verlicht despoot of een big brother, maar dan wel gecontroleerd wordt door een raad van wijzen.

Bedankt.

Wat de tweede alinea betreft: ik dacht dat vroeger ook, maar ben daar volledig op teruggekomen. Om twee redenen.

Ten eerste, een regering die territoriaal onbeperkt is betekent in feite monopolie in de heerschappij. Wie ieders belangen vertegenwoordigt, vertegenwoordigt in feite niemand. Er is dan ook geen buiten-territoriaal gebied meer waarvoor tirannen beducht moeten zijn.

Ten tweede, het is een platonische gedachte, die al vaak is uitgewerkt (Sparta, utopisme, communisme) en altijd weer op een mislukking uitloopt. Nozick en Achterhuis leggen goed uit waarom dit niet anders kan dan op een mislukking uitlopen. Ik kan dat niet in een paar woorden.

Big Brother is niets anders dan de moderne versie van de heerser-filosoof van Plato. Een slecht idee. Idealen moeten niet verward worden met de werkelijkheid, waar allerlei invloeden nu eenmaal door elkaar heen spelen, waar we in de vorming van onze idealen geen rekening mee houden.

Liever aanvaard ik de beperkingen van ons liberaal-democratische stelsel dan de illusie van utopische perfectie.

[qrnlk]

Aan welke eisen zou een ideale regeerder moeten voldoen?

Iemand met een overvloed aan wijsheid en kennis, en liefde voor zijn onderdanen. Zonder behoeften of beperkingen waarmee het gemanipuleerd of omgekocht kan worden. Met voldoende macht om op te treden wanneer dit nodig is, maar ook voldoende terughoudendheid om zich als eerste dienaar op te stellen. Onderwijzer van zijn onderdanen zodat deze progressief minder leiding nodig zijn, die leiding geeft door zelf het goede voorbeeld te tonen: Men hoeft hem slechts te volgen.

[Esera]

Aan welke eisen zou een ideale regeerder moeten voldoen?

Iemand met een overvloed aan wijsheid en kennis, en liefde voor zijn onderdanen. Zonder behoeften of beperkingen waarmee het gemanipuleerd of omgekocht kan worden. Met voldoende macht om op te treden wanneer dit nodig is, maar ook voldoende terughoudendheid om zich als eerste dienaar op te stellen. Onderwijzer van zijn onderdanen zodat deze progressief minder leiding nodig zijn, die leiding geeft door zelf het goede voorbeeld te tonen: Men hoeft hem slechts te volgen.

Deze eigenschappen worden zelden in een persoon aangetroffen. Democratie is een constructie om de gewenste vaardigheden en eigenschappen, voorzover die verspreid over meerdere personen worden aangetroffen, toch voor het nut van iedereen aan te wenden.

Bij de eigenschappen gaat het zowel om kennis als om machtstreven.

[qrnlk]

Het bezwaar tegen democratie is echter dat het meestal juist de macht geeft aan mensen die het voornamelijk ontbreekt aan deze eigenschappen. Vooral als men politieke partijen en verkiezingen (een idol-cratie: Een regering door populaire mensen) heeft zal de macht vooral in de handen komen ongeschikte mensen. Nu zijn politieke partijen en verkiezingen natuurlijk niet noodzakelijk voor een democratie. Wellicht dat een democratie wel zou kunnen werken als men willekeurig mensen zou aanwijzen om een korte tijd zitting te hebben, dan zou je in essentie nog steeds een volksvertegenwoordiging hebben maar meer als dynamische steekproef dan als professionals. Het zou echter wel de afstand tussen het volk en de overheid significant verkleinen.

En mijn punt was inderdaad dat men de eerder genoemde eigenschapen in geen enkel mens aan zult treffen.

[Esera]

Het bezwaar tegen democratie is echter dat het meestal juist de macht geeft aan mensen die het voornamelijk ontbreekt aan deze eigenschappen. Vooral als men politieke partijen en verkiezingen (een idol-cratie: Een regering door populaire mensen) heeft zal de macht vooral in de handen komen ongeschikte mensen. Nu zijn politieke partijen en verkiezingen natuurlijk niet noodzakelijk voor een democratie. Wellicht dat een democratie wel zou kunnen werken als men willekeurig mensen zou aanwijzen om een korte tijd zitting te hebben, dan zou je in essentie nog steeds een volksvertegenwoordiging hebben maar meer als dynamische steekproef dan als professionals. Het zou echter wel de afstand tussen het volk en de overheid significant verkleinen.

En mijn punt was inderdaad dat men de eerder genoemde eigenschapen in geen enkel mens aan zult treffen.

Dit brengt mij op de stelling:

Iemand die de eigenschappen heeft om een wijs leider van het volk te zijn, zal tevens de wijsheid hebben om die functie niet te willen aanvaarden (om meer dan een reden).

Waarmee zowel de noodzaak tot wijze leiders is verklaard als het gegeven dat zij die graag willen, niet (geheel) voldoen aan de gewenste eigenschappen om te leiden.

Een filosoof heeft ooit ongeveer gezegd (ik denk Bentham): rechtvaardige wetten zijn zinloos voor slechte mensen, en overbodig voor goede mensen. (enigszins geparafraseerd).

[prospector]

Iemand die de eigenschappen heeft om een wijs leider van het volk te zijn, zal tevens de wijsheid hebben om die functie niet te willen aanvaarden (om meer dan een reden).

Misschien kunnen de juiste condities wel gecreëerd worden? Anonimiteit, beperkte periode (of juist niet), gedeelde verantwoordelijkheid (of juist niet)... ik zeg zomaar wat...

[qrnlk]

Het probleem is dat je iemand (een persoon of groep) nodig hebt die in staat is om te herkenen tot welke groep iemand behoort. De wijsheid van deze zou nog groter moeten zijn dan degene die hij/zij moet uitkiezen tot leider.

De enige oplossing is doordat je de kans vergroot: Maar het volk als geheel veel wijzer.

Door het volk wijzer te maken los je vrijwel alle problemen op: Een wijs volk heeft amper leiding nodig, er is dus geen noodzaak voor een permanent bestuur. In geval van crisis zal die herkend worden en een groep mensen zal het als hun taak beschouwen om de rol van organisator en onderwijzer op zich te nemen. Met als doel om het volk wijzer te maken zodat het ook hiermee kan omgaan. Kennis zal zich snel door het volk verspreiden en naar verloop van tijd heeft deze groep amper nog iets te doen en een voor een gaan ze zich weer op productive arbeid richten.

In zekere zin heb je dan een werkende adhoccratie.

Maar ik denk dat een democraat zich daar niet in thuis zal voelen. Een democraat zou te zeer geneigt zijn om af te wachten wat anderen doen/denken en te wachten op een mandaat of bevoegdheid om te handelen: Hij zal willen stemmen. Een democraat zal waarschijnlijk ook moeite hebben om in te zien dat een organisatie slechts een tijdelijke oplossing is en dat het doel is dat deze organisatie structuur/cultuur juist opgenomen wordt in de cultuur van de samenleving. Dit vereist dat de organisator een stapje terug doet zodra de onderwijzer vooruitgang boekt.

Merk op dat een degelijk systeem ook duidelijke (voor ons gevoel) herkenbare min punten zal hebben: Men zal de voorkeur geven aan decentrale oplossingen boven gecentraliseerde systemen (die naar onze normen en waarden efficiënter zouden zijn); Maar een dergelijke beschaving zal verder kijken dan onze normen en waarden en houd ook rekening houden met robuustheid, betrouwbaarheid, verspreiding van essentiële informatie en de mogelijkheden tot innovatie.