Je zou ook kunnen spreken van de subject-object splitsing (SOS) die zo typerend is voor de westerse cultuur, en die veel goeds heeft gebracht, onder andere de mogelijkheid van wetenschap (de wereld is onderzoekbaar want zij is schepping en niet heilig in zichzelf), maar die ook de eigenaardige gedachte heeft opgeleverd dat wij mensen niet werkelijk deel zijn van deze natuur, en dat die natuur een zinloos en eindeloos te manipuleren en te exploiteren object is. Het wordt evenwel steeds duidelijker dat mensen een integraal deel zijn van die natuur en dat wij in die natuur ook het beste bestaan kunnen op de wijze van bestaan van die natuur. Om van dat laatste een voorbeeld te geven: in opkomst is het 'cradle-to cradle'-denken, dat er simpel gezegd op neerkomt dat elk product zodanig gemaakt wordt dat het nadat het z'n nut gehad heeft vrij makkelijk kan dienen als bouwstof voor andere producten. Mieren bijvoorbeeld produceren geen afval dat vergif is voor de omgeving, maar produceren juist heel bruikbare stoffen voor planten en bodemleven.
De Griekse filosofie is trouwens net zozeer debet aan dat SOS als het christendom, en uiteindelijk liggen de oorzaken nog veel dieper - geografie, alfabet, opkomst steden, enzovoort. Bovendien lijkt er zich op basis van dat christendom, maar vooral ook op basis van wetenschap, een denken te ontwikkelen dat de mens volledig deel ziet van de wording van het universum - zie bijvoorbeeld het werk van Barbara Marx Hubbard - zie ook de DVD. Zij ziet die 'collapse' als een zich over vele decennia uitstrekkende periode van chaos, die de mogelijkheid geeft (in bifurcatie) van het komen tot een nieuwe structuur van bestaan.
De collapse dreigt vanuit een synergie van verschillende vormen van crises: klimaat, water, voedsel, geld, energie, terrorisme, criminaliteit, oorlogen, nihilisme, enzovoort. Waartegen die nieuwe structuur iets is dat zich nog moet melden, maar waarover zeker wel al van alles te denken is en ook reeds gedacht wordt.