Geboorte is het leven geven aan een bestaande indentiteit ..

[janos]

voor,Hallo 1979

Iemand die kiest voor het invriessen , vermoord zichzelf. Het bewustzijn heeft gekozen voor een niet natuurlijke dood. Hij/zij heeft het leven dus bewust verkort. Ik geloof dat je levenskern (gevoel) bij je lichaam blijft tot die tijd, dat hij/zij op natuurlijke wijze zou zijn gestorven. Indien nodig zou er dan weer een terugkeer plaats kunnen vinden.

Val je per ongeluk in vloeibare stikstof, dan heb je er niet voor gekozen en zal je loskomen van je lichaam en indien nodig weer reincarneren.

Nu zal je willen weten of ze in het zelfde lichaam terug kunnen na het ontdooien? In het eerste geval als zijn natuurlijk levenstijd verstreken is dan dacht ik het niet. In het tweede geval van een ongeluk, zou kunnen indien we zover zijn met het gecontroleerde ontdooitechniek en als zijn levenstijd niet is verstreken.

[The Don]

DvR,

reincarnatie, in mijn optie, begint bij het afsterven van de eerste levenscel

en eindigd wanneer de evolutie naar een bewuste mens is voltooid.

En wat is dan de eerste levenscel? en wanneer is een mens bewust?

en weet je dat alle cellen in het lichaam delen en afsterven zodat de cellen in je lichaam over een jaar compleet andere cellen zijn?

en nog een vraag: als reincarnatie zou bestaan wat is dan de reden ervan? waarom zou reincarnatie bestaan, het is niet zo dat je slimmer bent want je weet niet dat je gereincarneerd bent dus ervaringen uit een vorig leven hebben geen invloed op je huidige leven.

[janos]

Beste Don,

mijn inzichten aangaande je opmerkingen/vragen (niet in volgorde van)

- een lichaamscel is voor mij een omhulsel van een groot aantal deeltjes die bijeengehouden wordt door een kracht die ik levensgeest noem. Die deeltjes zelf zijn verdichtingen van een levenskracht die aan bepaalde wetten onderhevig zijn. De cel zelf bevat een ingelegde informatie hoe te handelen. De levensduur van een cel is beperkt maar in samenwerking met het geheel (lichaam) is het in staat zich te vernieuwen en zelfs aanpassingen te plegen. (binnen bepaalde grensen ).

- De aller eerst kiem ( levenscel) van de mens in wording was,volgens mijn gedachten ,een verdichting van levenswil die alle informatie in zich had om te evolueren ( een tijd trajact van miljoenen tijdperken) naar onze huidige gestaltes.

- Wat is nu levensgeest/kracht? Ik denk dat dat de Godheid is waaruit alles, zichtbaar en onzichtbaar, is ontstaan. En wij, mensen het belangrijkste doel er van zijn.

- Nu is niet het hoofddoel om werelds-slim te worden maar om de juiste gevoelens te ontwikken en bewust te worden wie we zijn. Wij moeten het evenbeeld worden van onze schepper (niet in gestalte maar naar zijn Godelijke gevoel ).

- Al die levenskrachten per lichaamscel geven, als je het stoffelijke zou wegl laten, even goed een menselijke vorm wat ik dus het geestelijke lichaam noem. In dat geestelijke lichaam bevindt zich het gevoel met je verworven bewustzijn.

- Als je sterft dan komt je geestelijklichaam los van je stoffelijk.

- indien nodig word je weer aangetrokken om weer een leven te gaan.

Dat je niets weet van je vorige leven komt door het wegzakken van die bewustzijn naar wat we noemen het onderbewustzijn. Het leven zelf moet weer een eigen dagbewustzijn zien op te bouwen en op latere leeftijd kan het onderbewuste zich uitten in bepaalde belangstellingen of verlangens.

Dit alles weer samengevat en beperkt weergegeven, 'k hoop dat je er wat aan hebt.

[The Don]

Het klinkt erg mooi en is een elegante manier om de "wereld" om ons heen te beschrijven.

Het strookt helaas niet met de huidige overtuigingen en feiten binnen de natuurwetenschap maar als je vanuit een puur theoretisch oogpunt bekijkt is er wel iets voor te zeggen.

Is dit een denkbeeld die bij een bepaald geloof past?

[janos]

Het klinkt erg mooi en is een elegante manier om de "wereld" om ons heen te beschrijven.

Het strookt helaas niet met de huidige overtuigingen en feiten binnen de natuurwetenschap maar als je vanuit een puur theoretisch oogpunt bekijkt is er wel iets voor te zeggen.

Is dit een denkbeeld die bij een bepaald geloof past?

Wat strookt er niet? Overtuigingen heb ik ook. Geen feiten ter aanbieding zodat het wetenschappelijk is.

Welke feiten volgens jou mening stroken dan niet?

Tijdens mijn leven zijn veranderingen en bijstellingen van wetenschappelijke feiten tot stand gekomen (vraag me nu niet welke dat kan ik nu even niet zo gauw ophoesten) .

Door verschillende evaringen en zoeken ben ik tot mijn overtuiging gekomen en is niet gebonden aan enige geloofsrichting.

Geen enkele geloofsrichting is in mijn ogen open en eerlijk en zonder bij -bedoelingen of eigenbelang. Dit even ter onderstreping op je laatste vraag.

[janos]

Wat mij betreft kan dit onderwerp afgesloten worden.

Met dank voor alle reacties en inbreng van de schrijvers.

janos.