Mechanieker schreef:...
De reden dat iedereen het nu *ineens* over de "plotselinge groei" van China heeft is dat die groei begint te botsen met het luie leventje dat we in de westerse wereld gewend zijn! In China loopt alles gewoon volgens het zelfde rappe gangetje dat ze al ruim 25 jaar hebben weten vol te houden.
Voor je opstel zou je je beter kunnen concentreren op de omwentelingen (sociaal en economisch) in China omstreeks 1978. Als je klaar bent wil ik het ook wel lezen.
Maar ik vind eigenlijk dat je een veel interessanter opstel zou kunnen maken over de *reden* dat iedereen het *nu ineens* over de snelle groei van China heeft! Waarom denk je dat dat is, nu je weet dat er helemaal geen sprake IS van 'plotselinge' groei? Denk aan de politieke en economische betekenis van grondstofschaarste en grondstofoorlogen, zoals nu in Iraq en binnenkort ook in Iran en Venezuela. Ik ben benieuwd!
dat is allemaal heel leuk gezegt, maar in 1978 kwamen er nog geen suv's uit china naar Nederland. Ook had IBM zijn laptop divisie niet verkocht aan een chinees bedrijf. En waren Heineken, Philips en andere bedrijven nog niet aan het vechten over marktaandeel in dit immense land.
Er is inderdaad sprake van plotselinge groei, ga naar Shanghai en vraag welke wolkenkrabber ouder is dan 10 jaar. Je argument is niet in lijn met hedendaagse ontwikkelingen en mist argumentatie.
De chinese markt is bijzonder omdat er zo veel in geinvesteerd wordt, vooral de laatste jaren. De 'angst' van china is dat het zo'n groot land is, en een heel grote markt heeft. De potentie is overweldigend.
Ik hou niet van die opmerkingen als dat we lui zijn in Nederland, ofdat chinese (of japanse) mensen toch oh zo slim zijn. China is nog steeds een derde wereld land waarin het grootste deel van de bevolking minder dan $2 per dag te spenderen heeft. Mensenrechten worden nog steeds misbruikt, er is geen democratie, maar een communisme in combinatie met nationalisme en kapitalisme.
Eerst was het Japan dat alle kleine plastic dingetjes maakte, toen werd het korea, en toen Taiwan. Nu is China aan de beurt waar de werkers kunnen worden verbruikt.