Tja, wel of niet "om" voor een infinitief. Beide varianten zijn acceptabel. Ik doe het de ene keer met en de andere keer zonder "om", misschien wat vaker met dan zonder. Zonder "om" is iets zakelijker, met "om" is wat informeler. Google laat zien dat beide varianten veel voorkomen, maar zonder "om" is daar populairder dan met.
Een van de taalgidsen op internet (
Hermkens, Verzorgd Nederlands, 1974) zegt erover:
In 'om te slagen' is om volgens de traditionele grammatica een voorzetsel; Paardekooper noemt het een voegwoord. De gesproken taal last meestal een overbodig om in: Het is moeilijk om je dat uit te leggen; hij was druk bezig om zijn koffers in te pakken. Strenge taalrechters veroordelen dit gebruik. Paardekooper beschouwt de constructie met om in alle gevallen als het correcte Nederlands. Hij is van mening dat het weglaten van om een latinisme is. Een voorzichtig standpunt wordt ingenomen door G.A. van Es. Ten dele is toeneming van het gebruik van om waarschijnlijk te wijten aan slordigheid en slapheid van stijl. Om die reden is het te veroordelen vanuit stilistisch oogpunt. Ten dele echter voldoet dit woord blijkbaar aan een behoefte: men wenst een verbindingswoord met de onbepaalde wijs. En mag de taalkundige deze behoefte tegengaan? ...