Genen versus bezit

[Johan]

We erven de genen van onze ouders, wat niet meteen wil zeggen, dat we kopieën van onze ouders worden.

Wie heeft ooit bepaald dat we bezit kunnen laten overerven naar kinderen.

Wat is de logica daarachter?

Je ziet nu vaak dat kinderen van financieel rijke ouders, negatief worden aangekeken, omdat ze bijv. een papaprofiteur zijn. Of dat de kinderen het zichzelf moeilijk maken, omdat ze willen bewijzen dat ze zelf ook wat kunnen.

Waarom schaffen we dat overerven van bezit niet gewoon af?

Dan heeft ieder mens evenveel kansen, tenminste op gebied van financiën en bezit.

Het voorkomt ook onlogische situaties, waarbij een incompetente zoon of dochter een miljoenenbedrijf erft en het in no-time de vernieling in helpt.

Daarnaast geeft het huidige generaties minder motivaties om steeds maar te blijven groeien, voor latere generaties.

Dat legt minder druk op de beperkte resources van de planeet.

Hoe kijken jullie en de wetenschap hier tegenaan?

[benb]

We erven de genen van onze ouders, wat niet meteen wil zeggen, dat we kopieën van onze ouders worden.

Wie heeft ooit bepaald dat we bezit kunnen laten overerven naar kinderen.

Wat is de logica daarachter?

Je ziet nu vaak dat kinderen van financieel rijke ouders, negatief worden aangekeken, omdat ze bijv. een papaprofiteur zijn. Of dat de kinderen het zichzelf moeilijk maken, omdat ze willen bewijzen dat ze zelf ook wat kunnen.

Waarom schaffen we dat overerven van bezit niet gewoon af?

Dan heeft ieder mens evenveel kansen, tenminste op gebied van financiën en bezit.

Het voorkomt ook onlogische situaties, waarbij een incompetente zoon of dochter een miljoenenbedrijf erft en het in no-time de vernieling in helpt.

Daarnaast geeft het huidige generaties minder motivaties om steeds maar te blijven groeien, voor latere generaties.

Dat legt minder druk op de beperkte resources van de planeet.

Hoe kijken jullie en de wetenschap hier tegenaan?

Als je overerven vervangt door niet overerven, overerf je ook...

[E.Desart]

We erven de genen van onze ouders, wat niet meteen wil zeggen, dat we kopieën van onze ouders worden.

Wie heeft ooit bepaald dat we bezit kunnen laten overerven naar kinderen.

Wat is de logica daarachter?

Wat hebben genen hiermee te maken?

Of wel maak je de ethische keuze dat privé eigendom niet bestaat of wenselijk is (soort theoretisch perfect communisme), of wel bestaat er wel eigendom en zijn kinderen of ouders de meest logische keuze waar eigendom naartoe gaat.

Het lijkt minder logisch dat je bezit nalaat aan de buren denk je niet?

En eigendom heeft altijd bestaan, en het is zowel in de natuur alsook wettelijk ingebakken dat mensen voor hun nageslacht zorgen omdat daar een band bestaat.

Dus de wanneer iemand dit bepaald heeft moet dateren van de eerste mens die zich bewust was wat bezit eigenlijk betekent. Ik kan me zelfs voorstellen haast onbewust.

Dat aan alles onwenselijk neveneffecten kunnen zitten heeft te maken hoe je omgaat met dingen. Als ergens iets fout loopt moet je een probleem aanpakken daar waar het bestaat.

Je schaft ook geen auto's af omdat er ongevallen kunnen gebeuren. En je schaft ook geen mensen af omdat die ruzie tot zelfs oorlog kunnen maken.

En de gemeenschap zorgt er voor dat ze een deel van een erfenis krijgen in belang van het groter geheel (belastingen op erfenissen). En dat deel voorzien voor de gemeenschap is gerelateerd aan de dichtheid van de bloedband. Zo zal een kind minder belasting betalen dan een verre neef.

Ik kan me eigenlijk geen logischer systeem voorstellen.

Je kan je de hoogte van dergelijke belastingen afvragen, maar dat geldt evengoed voor elke andere belasting, en dit zijn gewoon ethische keuzes vertaalt in wetgevingen.

[Dido]

Het zou me eigenlijk verbazen mocht je veel aanhangers krijgen voor dit voorstel. Mensen zijn van nature uit op zoek naar verbinding met anderen (zie ook berichtje van Eric hierboven). We vormen hechte vriendschappen, close relaties, we zoeken een partner waar we ons goed bij voelen. Het is onmogelijk om mee te voelen met iedereen op deze aardkluit, om iedereen te willen helpen. Maar het is wél mogelijk om een een nauwe relatie te vormen met een beperkt aantal mensen rondom ons en dat zijn wel vaker onze kinderen en onze partner én om daar wél te verwezenlijken wat we op grote schaal niet kunnen. We willen deze mensen dan wel steunen in allerlei omstandigheden, we willen hen gelukkig zien ed. Die nabije mensen proberen immers vaak hetzelfde met ons te doen: ze zijn er voor ons als we ze nodig hebben, ze bieden financiële, materiële of psychische steun in moeilijke dagen, ze helpen ons op die manier 'te overleven' in een moeilijke wereld. Bovendien hebben we met onze kinderen een bloedband: ouders - kind. Ouders hebben hun kind leven gegeven, een moeder heeft haar kind letterlijk 9 maanden bij haar gedragen, ze hebben ervoor gezorgd dat hun baby kon overleven, toen het nog niet op eigen beentjes kon staan.

Kortom: we willen vooral het beste voor de mensen die ons het meest nabij zijn: onze partner en kinderen. Het is dan op zich niet meer dan logisch dat ouders hun bezittingen ed. willen schenken aan hun kinderen, eens ze er niet meer zijn. Het gaat om geven en nemen: beide partijen hebben vaak gegeven en genomen aan en van de ander en hun erfenis is nu de laatste gift die ouders kunnen geven aan hun kinderen.

Ik realiseer me dat ik het hier wat idealistisch heb voorgesteld, die band tussen ouders en kind. Maar ik ben er redelijk van overtuigd dat, als puntje bij paaltje komt, ouders achter hun kinderen blijven staan en kinderen achter hun ouders... En dat die ouders, als ze sterven, willen dat hun bezittingen dan ook gaan naar hun kinderen (en deels, op die manier vaak ook deels naar hun kleinkinderen), omwille van bovenvermelde reden.

Er zijn natuurlijk gezinnen waar het een stuk moeilijker aan toeging/ gaat en waar ouders en kinderen het liefst geen contact meer hebben met elkaar. In dat geval zit het anders en zullen ouders vermoedelijk liever geen erfenis nalaten aan hun kinderen. Maar ik denk dat dat eerder een minderheid is.

Verder hoor ik zelden klagen over het feit dat ouders hun erfenis zullen nalaten aan hun kinderen. Wél hoor ik af en toe klachten over ouders die liever hun gehele bezit willen schenken aan hun kinderen, ipv. erfenisrechten te moeten betalen.

't Zou trouwens een goede vraag zijn voor een (onwetenschappelijke) poll hier: wil jij, als ouder, dat jouw erfenis later naar jouw kinderen gaat of wil je dat die volledig naar 'de staat' gaat?'

Dit systeem houdt inderdaad een zeker klassensysteem in de hand: als je rijke ouders hebt, dan zal jouw erfenis ervoor zorgen dat je vermoedelijk ook rijk zal worden/ zijn. Maar als puntje bij paaltje komt, zullen velen uiteindelijk toch achter het systeem staan van erfenis naar de kinderen, ook diegenen die bv. tot de 'gewone' middenklasse behoren.

Bovendien leven mensen (en dus ook ouders) langer, wat betekent dat de erfenis pas vaak op latere leeftijd komt. Als je tot dan moet wachten om 'rijk te worden' waarbij je voordien niet veel onderneemt omdat je toch ooit rijk zal worden, dan heb je een serieus probleem, denk ik, om die jaren te kunnen overbruggen.

Waarmee ik vooral wil aantonen dat er nog andere (belangrijker?) systemen zijn die ervoor zorgen dat de zoon/ dochter van rijkelui-ouders meestal ook een rijk leven zullen kunnen leiden. Zoals financiële steun tijdens het leven, 'de juiste mensen kennen' om zelf een goedbetaalde job te kunnen uitoefenen, veel in contact komen met andere rijkelui die ev. vrienden of partner worden, enz...

Tenslotte denk ik dat er methodes bestaan om ervoor te zorgen dat je kinderen niet jouw bedrijf in de vernieling werken, als je daar terecht voor vreest (als ouder). In dit geval kan je jouw bedrijf verkopen, eens je stopt met werken erin én dit de enige oplossing is om te voorkomen dat jouw enige brokkenmakende zoon/ dochter dit bedrijf zal krijgen, later. Je kan ook al een deel van erfgoed tijdens het leven verdelen, bv. aan zoon A 'schenk' je jouw bedrijf, aan dochter B schenk je een mooi bedrag, in ruil daarvoor, enz...

Je vraagt natuurlijk ook naar wetenschappelijk inzicht hierin... 'k Heb hierboven voor een stuk aangehaald, denk ik, hoe we er psychologisch naar toe kunnen kijken, maar er zullen wel nog andere wetenschapsdomeinen zijn die daarover misschien onderzoek hebben gevoerd.

Dido

[Johan]

Met de overerving van genen wil ik aangeven, dat het in de natuur heel normaal is om iets door te geven van generatie op generatie. Dat is denk ik de basis, waarom dat we als mens nu ook bezit doorgeven aan volgende generaties.

En daar zet ik vraagtekens bij.

of wel bestaat er wel eigendom en zijn kinderen of ouders de meest logische keuze waar eigendom naartoe gaat.

Het lijkt minder logisch dat je bezit nalaat aan de buren denk je niet?

Wat is hier logisch aan? Waarom heeft een kind recht op de bezittingen van de ouders? Waarom de neefjes en nichtjes ook niet? En de broers en zussen? Of een beste vriend?

Waarom de bezittingen niet evenredig verdelen onder de gehele mensheid?

Misschien is mijn vraag ook meer gericht op het begrip bezit en is het erven ervan een gevolg.

Ik ga er nog eens goed over nadenken.

[E.Desart]

Met de overerving van genen wil ik aangeven, dat het in de natuur heel normaal is om iets door te geven van generatie op generatie. Dat is denk ik de basis, waarom dat we als mens nu ook bezit doorgeven aan volgende generaties.

En daar zet ik vraagtekens bij.

Ik vind het hier nog steeds met zijn haren bijgetrokken ...

Je hebt het over het recht op privé bezit of niet en/of de verdeling van bezit.

of wel bestaat er wel eigendom en zijn kinderen of ouders de meest logische keuze waar eigendom naartoe gaat.

Het lijkt minder logisch dat je bezit nalaat aan de buren denk je niet?

Ik vind het steeds prettig dat je een quote in zijn originele context laat:

Of wel maak je de ethische keuze dat privé eigendom niet bestaat of wenselijk is (soort theoretisch perfect communisme), of wel bestaat er wel eigendom en zijn kinderen of ouders de meest logische keuze waar eigendom naartoe gaat.

Het lijkt minder logisch dat je bezit nalaat aan de buren denk je niet?

Wat is hier logisch aan? Waarom heeft een kind recht op de bezittingen van de ouders? Waarom de neefjes en nichtjes ook niet? En de broers en zussen? Of een beste vriend?

Lees eens eerst iets over erfrecht, en wie kan erven, wat vruchtgebruik is enz., voor je hier zo'n uitspraken doet.

Waarom de bezittingen niet evenredig verdelen onder de gehele mensheid?

Reeds beantwoord voorheen ....

[E.Desart]

Waarom de bezittingen niet evenredig verdelen onder de gehele mensheid?

En nog iets:

Als je alle bezit eerlijk zou verdelen over alle mensen in volle bezit, zonder centrale controle over de besteding hiervan, lijkt mij dit de meest efficiënte oplossing om met zijn allen uiteindelijk armer te worden.

Het lijkt op het eerste gezicht de meest sociaal rechtvaardige oplossing, maar dan moet je ook dieper kijken hoe economische systemen eigenlijk werken.

http://sciencetalk.nl/forum/index.php?s...st&p=616510

Wat je krijgt is een verschuiving van uitgaven en investeringen waar de relatieve hoeveelheid consumptie zal stijgen (verbruiksgoederen) ten koste van kapitaalsinvesteringen (die er moeten voor zorgen dat mensen tout court aan het werk kunnen blijven en een inkomen genereren)

Die kapitaalsinvesteringen komen van mensen die het niet meer op kunnen krijgen, ongeacht hun potentieel bombastische levensstijl (ogenschijnlijk sociaal onrechtvaardig, zeker rekening houdend met de bestaande armoede en het gevecht om het spreekwoordelijk dagelijks brood), OF van centrale overheden (theoretisch perfecte communistische systemen) die beslissen wat er met het gemeenschappelijk bezit gebeurt of dient te gebeuren.

In beide gevallen onthou je de grote massa aan beslissingsrecht over deze middelen.

Dit is alles gestileerd, en het zijn ethische keuzes hoe een maatschappij best zou werken, maar één ding is zeker alle bezit eerlijk verdelen met 100% individuele controle over het uitgavepatroon van deze eigendom lijdt tot armoede want je verbruikt de kapitaalsgoederen die moeten zorgen dat consumptiegoederen kunnen geproduceerd worden.

Hoe onprettig het idee ook (en brutaal uitgedrukt): het zijn de rijke stinkerds in het kapitalistisch systeem die mee aan de basis liggen van ons (fysisch en materieel) welzijn, en de centrale controle en macht die beslist over het gemeenschappelijk bezit in een communistisch systeem.

En waar een centrale macht te groot wordt, zit je met het probleem dat mensen mensen zijn en dat het risico voor machtsmisbruik en corruptie enorm toeneemt.

Je kan dus kiezen tussen dergelijke dingen, maar geloven dat je dingen kan oplossen door alles gelijk te verdelen en in volle eigendom te laten over beschikken is wishful thinking.

En het erfrecht zorgt ook dat versnippering en afbraak voorkomen of geminimaliseerd wordt.

Waar bloedband een van de meest natuurlijke dingen is.

En zoals Dido reeds duidelijk maakte: iemand die iets opgebouwd heeft laat dit normaal niet zomaar afbreken door zijn nageslacht of erfgenamen, maar vindt hier wegen voor.

Ik heb een broer, nu 70 met 2 kinderen (partner overleden). Is mee het minst theoretisch geschoold maar zéér intelligent en een steenharde werker (op zijn 16de spaarde die zijn eerste draaibank reeds bij elkaar zuiver via klussen). Heeft een fabriek opgebouwd, haast uit niets en bezit een ruim veelvoud van de rest van héél de familie samen. De zoon afgestudeerd als industrieel ingenieur, de dochter professioneel in de sociale sector verzeild.

Het klassieke probleem: Vader <-> Zoon

Vader wil bedrijf nalaten aan zijn kinderen. Dochter zegt het niets. De zoon door zijn hogere theoretische opleiding (veel hoger dan zijn vader) kon zichzelf niet relativeren. Vader neemt zoon in dienst (in functie van toekomst). Vanuit zijn zelfoverschatting (ouderdom, volwassenheid) brengt zoon de relaties met zowel collega's als belangrijke klanten in het gedrang.

Zoon werkt hier tussentijds lang niet meer (maar relatie heeft zich nadien duidelijk hersteld). De keuze door elke partij geaccepteerd en als beste bevonden: De vader gaat bedrijf verkopen (rustig zoekend naar ideale partij) zodat elk van beide kinderen een gelijk of evenwaardig deel zullen krijgen (uitsluiten risico's dat kinderen zo'n bedrijf niet echt aankunnen of willen). Dit gaat niet alleen over rechten van de kinderen, de vader zelf zoekt naar het beste middel om beide kinderen waar hij natuurlijk en krachtens recht al zijn ganse leven mee (direct en later indirect) samenleeft en voor zorgt. Misschien zal deze nog andere bedelen die, binnen zijn leven, voor hem persoonlijk dicht bij stonden, binnen de mogelijkheden van de gerelateerde wetgeving.

Welk recht zouden mijn meerdere broers, ik en mijn zus hierop hebben? Geen enkel. Elk van ons (en gemeend) kijkt bewonderend naar wat onze broer gerealiseerd heeft, en genieten van, en respecteren de manier waarmee hij hier mee omgaat.

[MarcCools]

Ik denk dat je het probleem van erven volledig fout begrijpt.

Het is geen recht van de kinderen om te erven. Het is het recht van de ouders om hun bezittingen te besteden zoals ze willen. Dit is een fundamenteel verschil.

Ze kunnen dat aan de buren geven, aan een goed doel, aan de verre neef, aan een wetenschapsforum maar ook aan hun kinderen. Ze kunnen het opdoen door in dure restaurants te gaan eten, dure auto's, reizen enz of gewoon de boel opbranden. Dat is inert aan het eigendomsrecht dat je er mee mag doen wat je wil.

Als er een verbod zou bestaan op het erven van je ouders dan impliceert dit dat je het eigendomsrecht uitholt. Dat heeft zeer negatieve gevolgen. Zo is er bijvoorbeeld geen incentive meer om beter te presteren. Eens je een bepaalt niveau hebt bereikt valt de motivatie tot beter weg. In die zin is het beter dat de ouders een miljoenenbedrijf uit de grond stampen en dat de kinderen het om zeep helpen. Dat is nog altijd beter dan dat er nooit een miljoenenbedrijf bestaan had. Ik denk daarbij aan de jobs die er nooit zouden zijn, de producten die de consumenten niet zouden kunnen kopen en de concurrentie die minder is en waardoor andere producten niet goedkoper en niet beter zouden zijn.

De meesten denken dat economie over geld gaat. Dat is fout. Economie gaat over het optimaal aanwenden van de beperkte middelen die er zijn. Vrije markten waarbij de betrokken mensen trachten zichzelf te verbeteren blijkt de meest efficiënte manier te zijn tot nu toe om dat te bereiken. Geld is daarbij slechts een ruilmiddel dat bijzonder handig is. Een veel voorkomende fout is die waarbij allerhande systemen bedacht worden om het geheel aan middelen te verdelen. Deze beperkte visie gaat volledig voorbij aan het idee om de hoeveelheid middelen te vergroten. Immers de landbouwer met alleen maar zijn schop kan veel minder produceren dan de landbouwer met zijn tractor en ploeg. Het is dit soort vooruitgang dat ons nu een 38 uren week geeft en niet langer een zes dagen week. De klemtoon moet dan ook liggen op hoe we het geheel kunnen vergroten in plaats van hoe we het moeten verdelen.

Stel u een systeem voor zonder bezit. Daardoor zullen er niet meer villa's aan de kust komen. Toch zul je een methode moeten vinden om die villa's toe te wijzen aan gezinnen. Vermoedelijk zal het ons-kent-ons clubje er dan voor zorgen dat jij een villa hebt en geen derderangs achterbouwtje. Je krijgt dan geen loon naar werken maar een wet van de sterkste. In dat opzicht is de vrije markt economie die het verwerven van eigendom door uw inspanningen beloont, zeer lovenswaardig. Het feit dat je die eigendommen dan mag weggeven bij je dood aan wie je wil, is slechts het voorrecht van de erflater, niet van de erfgenamen.

[E.Desart]

Ik denk dat je het probleem van erven volledig fout begrijpt.

Het is geen recht van de kinderen om te erven. Het is het recht van de ouders om hun bezittingen te besteden zoals ze willen. Dit is een fundamenteel verschil.

Ze kunnen dat aan de buren geven, aan een goed doel, aan de verre neef, aan een wetenschapsforum maar ook aan hun kinderen. Ze kunnen het opdoen door in dure restaurants te gaan eten, dure auto's, reizen enz of gewoon de boel opbranden. Dat is inert aan het eigendomsrecht dat je er mee mag doen wat je wil.

Ik denk dat jij behoorlijk fout bent hier, zeker naar Belgische normen, en het zou mij niet verbazen (niet nagekeken nu) ook naar de Nederlandse wetgeving.

Je hebt een beschikbaar gedeelte en een wettelijk gedeelte.

Het gaat mij echter te ver om deze complexe materie hier te gaan uitwerken.

En je maakt het bovendien zéér dubbel: enerzijds praat je over het recht van de kinderen om te erven (betekent dat er overleden erflaters zijn), en anderzijds over besteding van gelden en bezittingen tijdens leven van de "nog-niet" erflaters.

En ook aan schenkingen zijn regels gebonden .....

En ook partners zijn (tegenwoordig) al behoorlijk beschermd via vruchtgebruik waar de kinderen dan weer blote of naakte eigenaar van zijn.

Verder moet je hier bij uitwerking duidelijk onderscheid gaan maken tussen Nederland en België of het wordt één dikke soep.

[E.Desart]

Je hebt een beschikbaar gedeelte en een wettelijk gedeelte.

Moest zijn: Je hebt een beschikbaar gedeelte en een voorbehouden gedeelte.

Het is lastig op jouw post te reageren wanneer je verschillende dingen door elkaar haalt:

Erven veronderstelt een erfenis ... een erflater en mogelijke erfgenamen ...

Het gebruik van middelen tijdens leven heeft hier niets of slechts beperkt mee te maken, tenzij schenkingen binnen een bepaalde periode voor het overleven waar ook weer regels voor gelden.

Gaat echt te ver hier, maar ik vind jouw post eerder verwarrend dan verduidelijkend, en zeker de zin die je zo overduidelijk in vet formatteert, waar je 2 onderwerpen door elkaar behandelt/haalt.

[MarcCools]

Ik denk dat jij behoorlijk fout bent hier, zeker naar Belgische normen, en het zou mij niet verbazen (niet nagekeken nu) ook naar de Nederlandse wetgeving.

Je hebt een beschikbaar gedeelte en een wettelijk gedeelte.

Het gaat mij echter te ver om deze complexe materie hier te gaan uitwerken.

Dat is ook zo. De wet heeft hier voorzieningen in getroffen. Dat wil nog niet zeggen dat kinderen er recht op hebben. Mischien wel wettelijk maar zeker niet moreel. En daar ging het nu net om in deze post.

En je maakt het bovendien zéér dubbel: enerzijds praat je over het recht van de kinderen om te erven (betekent dat er overleden erflaters zijn), en anderzijds over besteding van gelden en bezittingen tijdens leven van de "nog-niet" erflaters.

Nergens zeg ik dat kinderen dat recht hebben. De wet voorziet wat er gebeurd als er niets geregeld is. En dat zijn dan de kinderen. Maar zijn we echt zo naïef om te veronderstellen dat een wet de wil van de mens kan breken? Als het om echt veel geld gaat dan valt er over het algemeen niets te erven op wat kruimels na. De trust is slechts één van die middelen.

En ook aan schenkingen zijn regels gebonden .....

En ook partners zijn (tegenwoordig) al behoorlijk beschermd via vruchtgebruik waar de kinderen dan weer blote of naakte eigenaar van zijn.

Schenkingen zijn er in vele vormen. Maak maar al eens eerst een onderscheid tussen roerende en onroerende goederen. En dat zijn allemaal mooie regels die vooral van toepassing zijn op de massa waarbij er eens een huisje wordt vererft. Voor zij die zo naïef zijn om te denken dat dit ook geldt voor de grote vermogens, this is your wake up call. Dergelijke kapitalen worden wereldwijd geparkeerd zodat de wetten waar jij het over hebt niet van toepassing zijn. Als we het over erven van een miljoenenzaak zoals in de eerste post dan kan een wet dat niet tegen houden.

Neemt niet weg dat je helemaal geen argument hebt tegen het feit dat erfenissen een recht van de erflater is. En ik bedoel dat wel degelijk op morele gronden net zoals de teneur van de eerste post. De erflater beschikt. En grote vermogens, daar kan geen wet iets aan doen.

Verder moet je hier bij uitwerking duidelijk onderscheid gaan maken tussen Nederland en België of het wordt één dikke soep.

Die soep verschilt niet zo veel. Maar als je het op een strikt juridische manier wil bekijken dan hoeven we het ook niet te hebben over de moraliteit van de zaak. En volgens mij was dat nu net de kern van de zaak.

[E.Desart]

Ik vind dat je hier gewoon een soep van aan het maken bent ....

[MarcCools]

Ik vind dat je hier gewoon een soep van aan het maken bent ....

Ik zal het dan eens samenvatten:

Het gaat niet over de wet maar over de moraliteit.

De ouder heeft alle recht om te doen met zijn vermogen wat hij wil.

Het kind heeft geen morele rechten op het vermogen van de ouder.

Ook de buurman niet en zeker de staat niet.

[Johan]

Allemaal bedankt voor jullie uitgebreide reacties.

Mijn kennis is weer uitgebreid, maar ik kan nog veel leren.

De trigger van post heeft vooral te maken de term bezit.

Het valt me op dat we als mens, zeker als Nederlander erg veel bezitten, maar dat we er relatief weinig gebruik van maken.

Zie veel huizen met zwembad in de tuin, maar zie er nooit iemand in liggen.

Jachthavens vol mooie boten, maar varen zie je ze weinig.

Prachtige huizen die jarenlang leegstaan.

Iedereen heeft z''n zolder volgepropt met spullen die jarenlang liggen stof te vangen.

Het zou mooi zijn, als we minder zouden bezitten en toch meer zouden kunnen gebruiken.

Misschien zit daar wel mijn verlangen...

[Bartjes]

Het zou mooi zijn, als we minder zouden bezitten en toch meer zouden kunnen gebruiken.

Misschien zit daar wel mijn verlangen...

Bezit is eigenlijk een soort van gelegaliseerde machtsrelatie. Vanuit dat gezichtspunt gezien heb je gelijk. Binnen het socialisme zijn er ook wel stromingen geweest die het bezit ofwel geheel af wilden schaffen ofwel sterk in wilden perken. Geheel afschaffen gaat echter voorbij aan de aard van de mens, zoals door anderen hier al uiteen gezet. Voor sterk inperken is veel te zeggen. Het baart mij zorgen dat het libertarisme waarin het bezit zowat heilig verklaard wordt sterk in opkomst is. Alsof het huidige neoliberalisme onze samenleving al niet genoeg ontwricht heeft...