De Broncode

[Anonymous]

Ik heb van de week de documentaire nog gezien op de belgische zender.

Best wel leuk....

Met een goed team en wat ontwikkelingsgeld kun je denk je heel ver komen.

maar ja: bewijs het.

Die faktor van een miljoen lijkt me overdreven.

Ongecodeerd kost een film van 1.5 uur bij 20 beeldjes per seconden en 1024 bij 768 pixels en 3 bytes aan kleur per pixel:

2.548E11 bytes.

je heb dan ook een zeer goede resolutiefilm.

De tv moet dan per seconde 47185920 bytes wegwerken.

Dat is bij een signaal van 1 bit: 377 MHz.

Niet onoverkomelijk maar toch.

Jan Sloot liet ongeveer 6 films tegelijk zien.

(wat geen enkel probleem is met schakelchips)

De doorvoersnelheid van zijn schakelkastje ligt in de buurt van 1 megahertz.

De (processorsnelheid/30)/5 om uberhaupt data te verwerken.

Is (2000000000/30)/5=13333333 Hz.

(de 30 is het aantal stappen waarbij een processor een redelijke aktie kan doen van transport etc)

/5 is nodig om dat er wat berekeningen zijn.

Dus kunnen we ongeveer 13 akties ondernemen per codering die uit het kastje komt.

Is een hoop gereken en gokwerk.

Om nu uitgaande van de techniek van 1000000 bytes per sec te blijven komt men bij 6 films uit op: 166.000 bytes per seconde.

Dat is per frame 8333 bytes.

We komen dan uit op een faktor 283 compressie.

(dat is nog geen miljoen maar aardig hoog)

Laten we zeggen dat het kastje en computerprogramma gemakkelijk een compressie haalt van 300.

De decompressie moet het wel aankunnen.

Dus bij ingewikkelde beelden vol nylonkousen en snelle overgangen moet de techniek niet gaan haperen want dat is afschuwelijk.

Doordat de compressie zeer veel tijd vergt omdat hele reeksen frames afgescand dienen te worden kan men alleen een film comprimeren door een zeer snelle computer.

Nadeel van de techniek van Jan Sloot.

Ten eerste dient men ruissignaal weg te halen uit het signaal want dit lijdt tot een crash van de techniek.

Ten tweede dient men alle kleuren en helderheid uiteen te halen.

Deze dienen elk op ruis gefiltert te worden.

Pixelverlopen dienen berekend te worden met de daarbij behorende geheugenverbruiken.

Maar als resultaat bekom je ook zeer compacte films.

Uit het kastje van Jan Sloot heb ik nu geleerd bij compressie van beelden niet in kleuren te denken maar in datalijnen, opnieuw samenstellen van data en matrix-technieken te gebruiken voor nylonkousen en patronen.

Nieuwe termen ontstaan zoals:

oppixelen: zetten van punten om grovezaken te verfijnen

lijntrekken: tekenen van punten op lijnen

transporten: verzetten van patronen en lijnen

Bekleuren: kleurinformatie verdelen met patronen

verkleuren: kost zeer veel rekentijd: kleuren wijzigen met helderheids patronen en mengkleuren.

Een bytecode kan 256 verschillende technieken oproepen dus de opsomming kan zeer en zeer groot worden.

In een ding lijkt me veel duidelijk:

De techniek moet de stomme computerlogica niet te boven gaan zodat de processor het kan bijbenen.

Dus ingewikkelde krommen berekenen en pi delen door een startwaarde etc etc is allemaal niet mogelijk.

Wel is mogelijk om standaard waarden uit een tabel te halen.

Adres 123+lokatie geeft waarde 5647375.

Omdat we de helderheid apart hebben bekomen we lijnen met getallen.

Deze getallen lijnen kan men opslaan en snel ophalen en bewerken.

In ieder geval schrijft men het programma niet in 1 maandje.

Daar is veel denkwerk en tryouts aan vooraf gegaan met veel getier.

Het volbrengen van deze decodering en codering techniek is een zaak voor een man met geduld, doorzettingsvermogen en inzicht.

En het nivo is niet eens academisch te noemen want eigenlijk is het geheel: fijne boerenlullenlogica.

[Anonymous]

Mijns inziens werkte het systeem van Sloot analoog (TV-man), en was hij tot de conclusie gekomen dat zijn systeem niet digitaal over te dragen was. Dat zou tot gevolg hebben gehad dat dit systeem wel toekomst had 20 jaar geleden, maar niet nu. Volgens mij heeft hij uit schaamte zelf zijn zolderkamertje netjes opgeruim, alles vernietigd en heeft hij zelfmoord gepleegd.

[Anonymous]

Analoog en digitaal:

Een pulssignaal van 0-5 volt over 1 seconde kan varieren.

Men kan een pulsbreedte hebben van 1% en 1.000001% en 50% etc.

Dus digitaal en analoog kan dicht bij elkaar liggen.

De opslag van een waarde is altijd afhankelijk van de techniek die men toepast.

Een condensator kan een bepaalde waarde omvatten in Volt.

Deze waarde is analoog maar is beperkt door de ruis.

Dus men kan niet een oneindig getal in 1 condensator opslaan.

Tussen 0 en 1 volt ligt dan een beperkt aantal stappen.

De term 10 Byte omvat 10 maal een waarde van 0-256.

Dat is hetzelfde als het getal:

1.2089E24.

Analoogopslaan van 10 bytes kost technisch meer ruimte dan de 10 bytes.

Men kan iets maken waarbij men de waarde haalt uit een rondloopschakeling:

Dat is een reeks van schakelingen die aan zichzelf is teruggekoppeld waardoor het gaat rondzingen.

Het tijdverschil die men hierbij kan meten kan men toepassen als waarde.

Deze manier van opslag vreet energie.

Ze noemen het ook wel emmertjesgeheugen.

Men kan een digitaalwerkend emmertjes geheugen maken.

Met een goede codering komt je erg ver en heb je analoog helemaal niet nodig.

Je moest eens weten hoeveel digitale technieken in de tv zaten van rond 1984.

Best veel.

[Anonymous]

Dat het systeem analoog zou gewerkt hebben leid ik af uit het feit dat Sloot de inhoud van zijn kastje absoluut geheim wilde houden.

Dat ware niet nodig geweest indien dit systeem zuiver digitaal zou hebben gewerkt, want dan waren er binnenin alleen chips en wat randelektronica te zien geweest. Als een systeem analoog, of deels analoog zou gewerkt hebben is dat binnenin onmiddellijk te zien aan de elektronica.

Ik denk dat hij een syteem heeft gebruikt te vergelijken met de n kanalen die gemoduleerd via de TV-kabel samen binnenkomen.

De wel gedeponeerde patenten zouden inderdaad kunnen slaan op het digitaal gedeelte, doch daarmee alleen komt men er niet.

[Anonymous]

Digitale tv wordt ook analoog verstuurd.

De zendfrequentie met de bandbreedte, het signaal, wordt teruggebracht naar de bandbreedte zodat het signaal gedigitaliseerd kan worden.

Hierna neemt de digitale-elektronica het over.

Aan de chips in het kastje kan men zien hoe het werkt.

Het aantal pootjes aan een chip en de koperbedrading verraad soms al hun functionaliteit.

Een processor op een printplaat kan men duidelijk herkennen.

Ook geheugen ic's zijn te herkennen.

Indien een chip een voeding heeft van +15 -15 etc kan men afleiden dat deze een analoog gedeelte herbergt.

En met een meetapparaat voor velden kan men ook snel zaken herkennen.

Dus het binnenwerk van zo'n kastje kan een hoop zaken verraden.

[Anonymous]

Sloot werkte zogenaamd met algoritmes, die in het kastje opgeslagen waren. Het is niet door de inhoud van het kastje te zien dat men de algoritmes zou kennen.

Als de algoritmes het geheim van het syteem zouden geweest zijn (samen met de chipkaart) zou er geen reden geweest zijn de inhoud van het kastje geheim te houden.

Daaruit besluit ik dat de algoritmes NIET het geheim van het systeem zouden geweest zijn. Dan zou Sloot dus gelogen hebben.

Een geniale codeerder met hartproblemen zou trouwens de algoritmes zelf in gecodeerde vorm hebben kunnen doorgeven aan zijn zoon, en de bijhorende decodeersleutel aan zijn dochter.

Dat de "vinding" zou verloren gegaan zijn, is enkel te danken aan de domme heer Sloot.

[Anonymous]

Misschien heeft zijn vrouw wel alles opgeruimd omdat ze haar man hadden uitgemaakt voor rotte vis.

Doen ze met mijn ideeen ook.

Ik heb ooit eens aan een elektronica-concern in Nederland een voorstel gedaan voor een data-zendsysteem.

Denk je dat ze dan enige aandacht hebben.

Nee, ze zeggen gerust van 'Ga U nu maar lekker terug naar uw vindingkjes'.

Je wordt behandelt als een kleinkind.

Kijk maar eens naar Discovery dan zie je hoe uitvinders behandelt worden.

Als willie wortels die peentjes eten.

Ze gaan er niet van uit dat je noeste arbeid zit te verrichten en soms helemaal vastloopt en niet weet hoe je verder moet.

Dat als je hulp zoekt dat niet bekomt.

'Zoek het lekker maar zelf uit' maar erna wel commentaar leveren.

Ik ben vroeger veel bezig geweest met coderen om 100 printcommandos in een 32K systeem te proppen.

Elke byte wordt gebruikt.

Met 2 bytes kon ik als een aktie volbrengen.

Zo bekom je inzicht die tot ingewikkelde zaken lijdt.

Het codering systeem zoals ik voorstel als oplossing is geen algorimte met een sleutel.

Er is geen wiskundige die deze decodering en codering wilt noteren in hun taal.

Is geen Microsoftcode die alles versleutelt zodat straks elke computer alleen nog kan zeggen: 'Error: this code is certified in problem solving procedure'.

Als gebruiker wil je wat zien maar niet teksten zoals bovenstaand en onderstaand.

'Data illegal in countries other than Timboektoe'.

[Policarpustack]

Wat ik absoluut, als weldenkend mens, niet kan begrijpen is het volgende:

Als ik de mening heb dat bij mij iets belangrijks gestolen is dan leg ik een klacht neer bij het parket met burgerlijke partijstelling.

Zoon Ben Sloot en enkele investeerders rond vader Jan hebben gesuggereerd dat "de vinding" gestolen is.

Nergens is sprake van zulk een klacht bij het parket.

Dat kan ik dus niet begrijpen.

[Policarpustack]

Ter informatie: pollet = policarpustack

[Rogier]

Enrico, ik ben het met je eens dat briljante uitvinders nogal eens miskend worden.

Maar wat Jan Sloot en de aasgieren om hem heen beweerden, kon gewoon niet. Pertinent onmogelijk.

Ik vind jouw ideeën over de mogelijke manieren van aanpak voor dit probleem wel interessant, ik verwacht eigenlijk dat het meeste niet gaat werken maar evengoed zal ik de eerste zijn om te erkennen dat dit soort creatieve gedachtengangen de meeste potentie tot doorbraken bieden.

Inhoudelijk heb ik van deze materie wel wat verstand (ben geen compressie-expert maar ik snap het nodige van wiskunde en grafische beeldverwerking), en ik ga binnenkort graag nog een keer iets uitvoeriger in op je ideeën. Maar zonder negatief of neerbuigend te willen doen: als je er serieus mee bezig wil kan ik je alvast beloven dat ik je van te voren bestanden kan geven waar je op wat voor innovatieve manier dan ook nog geen 5% vanaf gecomprimeerd zult krijgen.

[Elmo]

Sterker nog: het is wiskundig bewijsbaar onmogelijk om een compressie algorithme te maken die voor elke invoer een kleiner bestand als uitvoer zal geven. Dat lukt je dus alleen door informatie weg te gooien (zoals MP3). Maar dat is in tegenspraak met de claim van Sloot...

[Rogier]

Maar ik beweer nog iets anders, namelijk dat ik van te voren al bestanden kan geven, en dat vervolgens niemand een compressie kan bedenken waarmee je van die bestanden ook maar 5% af kunt comprimeren.

[Elmo]

Maar ik beweer nog iets anders, namelijk dat ik van te voren al bestanden kan geven, en dat vervolgens niemand een compressie kan bedenken waarmee je van die bestanden ook maar 5% af kunt comprimeren.

Ja, dat is makkelijk: random data is niet te comprimeren...

[Rogier]

Ja, dat is makkelijk: random data is niet te comprimeren...

Precies

Toch lijkt me dat een knagend gevoel, want je weet dat er een simpele randomgenerator achter zit waarvan je best een soort bytecode + de gebruikte seed zou kunnen opslaan, en zo het bestand tot nog geen promille van de oorspronkelijke grootte kan terugbrengen

[Anonymous]

Een film bestaat niet uit ruisbeelden.

En dus uitermate goed te comprimeren.

Filmdata en muziekdata zijn twee verschillende zaken en behoeven beide een verschillende compressie-techniek.

De getallenreeksen bij een film zijn anders dan die bij muziek.

Een film heeft 3 kleuren, helderheid, beeldovergangen, blauwelucht, groen gras, wittewolken.

Muziek heeft geen witte-wolken maar wel van zacht naar hard, frequenties voor zowel linker oor als rechteroor, fasen.

De compressie die ik beschijf is geschikt voor film maar niet voor data van een bedrijf.

Administratiedata is echt anders van opzet dan data voor een film.

Ik haal aan dat bedrijf A vroeger een CD gebruikte voor de postcodeboek en dat een 2 paar softwaremannen er maar een diskette voor nodig hadden.

Schoolstraat ligt zowel in DenHaag, Rotterdam, Amsterdam etc.

De tekst 'straat' is veelvoorkomend en omvat dus een code.

Maar de decoder om die postcodeboek te maken is ongeschikt voor Jaws.

En dat is nu precies waar het om draait.