sciencetalk

Omdat het ei niet bij iedereen blijkt te gaan draaien spelen die onwillekeurige bewegingen (het gewiebel) vermoedelijk wel een rol. Maar mijn werkhypothese is nu dat het gewiebel op zich het ei niet doet draaien, maar enkel van invloed is op waar en wanneer het ei de pan raakt. Op die momenten waarop het ei de pan raakt ondervindt het ei eventjes de wrijving en terugduwende kracht van de pan. Dat laatste is te modelleren zodra je weet waar en wanneer dat gebeurt.

Professor Puntje schreef: Wat we op dit punt nodig hebben zijn een paar gebruikers die er plezier in scheppen om zaken proefondervindelijk te onderzoeken. Voor hen is het handig te weten dat ze geen voorraad eieren hoeven in te slaan om met dit topic aan de slag te gaan. Alleen die olijfolie is nog wat lastig, dat is relatief duur en geeft een boel geklieder. Daar zouden we nog iets op moeten verzinnen.
 
Wat betreft de verklaring denk ik nu dat het essentieel is om te weten waar en wanneer het ei/bordje de pan raakt. Vanuit die informatie moet je dan (hopelijk) ook de waargenomen draaibeweging kunnen berekenen.

je moet ook opletten hoe je de vloeistof in de pan giet, zou normaal gezien perfect boven het middelpunt moeten want een kleine afwijking zal een onzuiver resultaat geven, ofwel een tijdje laten rusten na het uitgieten

Rik Speybrouck schreef: je moet ook opletten hoe je de vloeistof in de pan giet, zou normaal gezien perfect boven het middelpunt moeten want een kleine afwijking zal een onzuiver resultaat geven, ofwel een tijdje laten rusten na het uitgieten

 
Aangezien je de pan in een cirkel moet bewegen zal de vloeistof in de pan sowieso niet volmaakt in rust blijven.

Als het bordje tegen de rand aan zit dan moet het in de meeste gevallen wel gaan draaien.
Misschien kan je er aan rekenen als veronderstelt dat rand en bordje in elkaar grijpende tanden hebben.
En het bordje bv 2/3 van de pan is.

Diameter van het bordje: ca 20 cm.
 
Speling rondom tussen bordje en opstaande rand koekenpan: ca. 1 cm.

Professor Puntje schreef: Diameter van het bordje: ca 20 cm.
 
Speling rondom tussen bordje en opstaande rand koekenpan: ca. 1 cm.

Dan zal contact met de rand onvermijdelijk zijn en zal het bordje ongeveer gaan draaien als tempelier beschrijft. In de zelfde richting als de pan.
 
Maar was als randvoorwaarde niet gesteld dat er geen contact met de rand zou zijn?

Xilvo schreef:Dan zal contact met de rand onvermijdelijk zijn en zal het bordje ongeveer gaan draaien als tempelier beschrijft. In de zelfde richting als de pan.

Met water als vloeistof gebeurt dat inderdaad, maar vermoedelijk omdat het water dan snel onder het bordje door gaat stromen. Bij gebruik van een dikke vloeistof gaat het bordje - bij mij althans - tegengesteld aan de pan draaien.

 

Maar was als randvoorwaarde niet gesteld dat er geen contact met de rand zou zijn?

Daar heb ik persoonlijk nog geen ervaring mee, maar dat moet ook kunnen want botsingen met de rand van de pan werken in de verkeerde richting (dat is: met de draaiing van de pan mee). Vermoedelijk voorkomt bij afwezigheid van botsingen met de rand van de pan dan de (eveneens draaiende) schuine stand van de vloeistof dat het ei of bordje "uit de bocht vliegt".

tempelier schreef: Als het bordje tegen de rand aan zit dan moet het in de meeste gevallen wel gaan draaien.
Misschien kan je er aan rekenen als veronderstelt dat rand en bordje in elkaar grijpende tanden hebben.
En het bordje bv 2/3 van de pan is.

 
Het is ook nog denkbaar dat de dikke vloeistof tussen het bordje en de rand van de pan (waar die elkaar niet raken) als kleine wieltjes werkt...

Heb je misschien nog en hele oude platenspeler staan, dan kun je eens uitproberen als de pan precies horizontaal blijft.
Met de hand dat gelijkmatig doen is zo goed als onmogelijk.

De pan mag niet om haar eigen as draaien en mag daarom niet zonder meer op een draaitafel gezet worden. 

tempelier schreef: Heb je misschien nog en hele oude platenspeler staan

 
Een platenspeler laat de pan roteren; het is de bedoeling dat de pan een cirkelvormig traject aflegt maar zelf niet om z'n middelpunt draait (de steel blijft steeds dezelfde richting op wijzen).

Dat had ik niet goed begrepen.
 
Ja dan is het thuis haast niet te doen, op een lab is zoiets wel te bouwen, maar wie van ons heeft dat?
 
Wel denk ik dat de oplossing ligt in het ombouwen naar een theoretische situatie, daar kan men immers aan rekenen.

Het grote probleem voor een theoretische behandeling is om er achter te komen welke van de talloze details van dit gebeuren veilig kunnen worden verwaarloosd.

Dat is inderdaad het probleem.
 
We hebben hier al eerder verschillende manieren bedacht om het ei aan het draaien te krijgen.
Maar wat is er nu in de praktijk, in werkelijkheid,  verantwoordelijk voor.

Dat zal toch experimenteel moeten worden bepaald door systematisch bepaalde aspecten van het gebeuren te variëren en te zien wat er dan gebeurt.
 
In elk geval kunnen bewegingen in het ei niet de oorzaak zijn want een massief bordje gedraagt zich precies hetzelfde.