sciencetalk

Veel wetenschappelijke onderzoeken die de revu passeren zijn nogal belachelijk. Het ene moment claimt men dat je doodgaat van tomaten eten en het andere moment is het, het gezondste wat je maar kan doen. En dat gebeurd niet 1 keer, maar duizenden keren.

In de psychologie zijn ook veel claims gedaan die later juist totaal onwaar bleken te zijn. Dus vertel jij mij maar wie er gelijk heeft in deze...

Dat is eigen aan wetenschappelijke discussie. Bevindingen kunnen wijzigen en er is niet één waarheid ("dé waarheid"). Dat betekent echter niet dat wat je maar gelooft, juist is.

Dus vertel jij mij maar wie er gelijk heeft in deze...

Gelijk, gelijk.... wat is gelijk? Het gaat mij erom dat de claims die worden gemaakt niet door empirische bevindingen worden gestaafd.

Naar mijn idee is het zo dat mensen graag hun problemen ergens aan toe willen schrijven op zo'n manier dat het henzelf minder raakt. Zo hebben mensen liever ADHD dan een persoonlijkheidsstoornis omdat ze het idee hebben dat je aan ADHD 'niets kunt doen' en dat een persoonlijkheidsstoornis wil zeggen dat je gek bent. 'vluchten in hoogbegaafheid' is ook zo'n 'oplossing' voor problemen. Je hoeft dan niet te zeggen dat je in bepaalde dingen minder goed bent, je kunt het ego-sparend oplossen door te stellen dat het te maken heeft met je hoogbegaafdheid.

Vooral in de psychologie is het nogal moeilijk om hier een beeld bij te schetsen. Wat is waarheid. Is het niet zo dat wat men gelooft vaak de waarheid is.

Nee, 'geloof' valt buiten de wetenschap.

En hoezo 'vooral in de psychologie'? Psychologie is gewoon een wetenschap die zich bedient van dezelfde regels als andere wetenschappen hoor.

Gelijk, gelijk.... wat is gelijk? Het gaat mij erom dat de claims die worden gemaakt niet door empirische bevindingen worden gestaafd.

Als je al weet dat duizenden onderzoeken herzien worden, hoe kan jij dan aangeven welk persoon de juiste empirische bevindingen aanlevert? Er zijn duizenden psychologen die anders denken over bepaalde onderwerpen en onderzoeken. Je zult toch eerst een beste reeks aan boeken door moeten lezen en ervaring moeten opdoen in de praktijk, wil je hier ook maar enigzins wat zinnigs over naar voren kunnen brengen. En dan nog zijn veel onderzoeken die jij aanmerkt als emperisch discutabel.

Als je al weet dat duizenden onderzoeken herzien worden, hoe kan jij dan aangeven welk persoon de juiste empirische bevindingen aanlevert? Er zijn duizenden psychologen die anders denken over bepaalde onderwerpen en onderzoeken. Je zult toch eerst een beste reeks aan boeken door moeten lezen en ervaring moeten opdoen in de praktijk, wil je hier ook maar enigzins wat zinnigs over naar voren kunnen brengen. En dan nog zijn veel onderzoeken die jij aanmerkt als emperisch discutabel.

Eh... zou je even een andere toon willen aanslaan? Dat discussieert wat prettiger.

Wel.... je gaat de literatuur opzoeken, aangaande wat er beweert wordt, zoals die in de databases zijn verzameld . In dit geval gaat het om de vermeende verband tussen hoogbegaafdheid en persoonlijkheid en tussen hoogbegaafdheid en psychische problemen. Dat heb ik gedaan en er blijft bizar van die hypotheses over. 1) Er is helemaal niet veel onderzoek naar gedaan. 2) De onderzoeken die wel bestaan, laten in 19 van de 20 keer zien dat de correlatie tussen IQ en persoonlijk nihil is 3) Als er een correlatie wordt gevonden is het de andere kant op dan je op grond van de hypothese verwacht, bijv. IQ en neuroticisme correleert in sommige studies ongeveer -0.10 (0.10*0.10 levert 1% verklaarde variantie, nou om naar huis te schrijven dus...). 4) Effectgroottes hangen in deze studies af van het aantal onderzochte personen. Hoe groter de sample, hoe minder het van 0 afwijkt. Dat betekent dat de kans groot is dat het om toevallige verbanden gaat.Door publicatiebias komen die dus in de vakbladen. (een groot probleem in het algemeen!!).

Dus over welke empirische ondersteuning hebben we het dan?

Argh, 'beweerd wordt' moet het zijn.. irri...

Oh ja, nog even over toon.. voor de duidelijkheid... het ging me niet om het gequote stukje... meer over de post erna.

Als je iets kortzichtig en wetenschapsonwaardig vindt, zou je dan kunnen uitleggen waarom je zoiets vindt, anders komt het zo krachttermerig over. Lijkt me niet zo bevorderlijk voor een (hopelijk) wetenschappelijke discussie.

En wat je zegt "Je zult toch eerst een beste reeks aan boeken door moeten lezen en ervaring moeten opdoen in de praktijk, wil je hier ook maar enigzins wat zinnigs over naar voren kunnen brengen." 1) dat geldt voor elk persoon. Ook voor de mensen die de claims maken. En dat is precies wat zou weinig gebeurt. 2) ik wil niet vervelend zijn, maar het intelligentieonderzoek is waar ik mijn dagelijks brood mee verdien, en dan voornamelijk de methodologie van zulke onderzoeken. Dat is niet om op te scheppen, of te beweren dat ik de waarheid in pacht heb, maar het betekent wel dat je er vanuit mag gaan dat ik veel boeken en artikelen hier over lees. Er is een enorme discrepantie tussen de ideeën van de wetenschap en daarbuiten (incl. populair wetenschappelijke pers en fora, onderwijs e.d.). Zo is de theorie van meervoudige intelligentie van Gardner populair in het onderwijs en pedagogiek, maar in wereld van intelligentie wordt iszijn model aan alle kanten bestreden en uiteindelijk naar de prullenbak verwezen. (ookal vind ik zijn kritiek op de psychomtrische kijk op intelligentie vaak terecht, zijn model zelf klopt inderdaad van geen kant met onderzoeksresultaten)

Eén bericht van Johan_vd is afgesplitst naar hier. Het lijkt me meer in de richting van een wetenschapsfilosofische discussie te gaan, en daar is dit niet de juiste plaats voor.

Als er een correlatie wordt gevonden is het de andere kant op dan je op grond van de hypothese verwacht, bijv. IQ en neuroticisme correleert in sommige studies ongeveer -0.10

Dat kan maar nauwelijks significant zijn, neem ik dan aan...

Mag ik vragen in welk kader je onderzoek doet naar intelligentie? Ik vind het interessant.

Hey Kaze, leuk je hier ook te treffen .

Volgens mij dwalen we licht af van de originele discussie. Hoewel die wellicht inmiddels beslecht is: er blijkt geen relatie te bestaan tussen persoonlijkheidsstoornissen en hoogbegaafdheid.

Windsurfer schreef:wiki somt ze mooi op zoals ze in DSM staan:

* Een aanhoudend patroon van ervaringen en gedrag dat duidelijk afwijkt van de verwachtingen in de cultuur van de patiënt.

* Het aanhoudende patroon is inflexibel en pervasief in een groot aantal persoonlijke en sociale omstandigheden.

* Het aanhoudende patroon leidt tot ernstige klinische spanningen of ontregeling van het functioneren in de sociale omgang, het werk of andere belangrijke gebieden.

* Het patroon is stabiel en langdurig en is ontstaan in de puberteit of jonge volwassenheid.

* Het aanhoudende patroon is geen uiting of gevolg van een andere psychische aandoening.

* Het aanhoudende patroon is geen gevolg van een fysiologisch verschijnsel door een stof of algemene medische aandoening, bijvoorbeeld een hoofdletsel.

Als je dit leest is hoogbegaafdheid zélf een persoonlijkheidsstoornis, ofwel (een gevolg van) een andere psychische aandoening... (Hm, en ok, het ontstaat niet in de puberteit/jongvolwassenheid...)

Waarom zou hoogbegaafdheid volgens deze criteria een persoonlijkheidsstoornis zijn?

* Een aanhoudend patroon van ervaringen en gedrag dat duidelijk afwijkt van de verwachtingen in de cultuur van de patiënt. Deze gaat niet op: ervaringen en gedrag zijn onder hb-ers op dezelfde manier verdeeld als onder de rest van de bevolking.

* Het aanhoudende patroon is inflexibel en pervasief in een groot aantal persoonlijke en sociale omstandigheden. Geldt hier ook.

* Het aanhoudende patroon leidt tot ernstige klinische spanningen of ontregeling van het functioneren in de sociale omgang, het werk of andere belangrijke gebieden. Hier ook.

* Het patroon is stabiel en langdurig en is ontstaan in de puberteit of jonge volwassenheid. Niet van toepassing, zie vorige punten.

* Het aanhoudende patroon is geen uiting of gevolg van een andere psychische aandoening. NVT

* Het aanhoudende patroon is geen gevolg van een fysiologisch verschijnsel door een stof of algemene medische aandoening, bijvoorbeeld een hoofdletsel. NVT

Dus... hb is geen persoonlijkheidsstoornis (dat wil niet zeggen dat hoogbegaafden geen persoonlijkheids/-ontwikelingssoornis kunnen hebben)

Volgens mij dwalen we licht af van de originele discussie.

Inderdaad. Daar ga ik straks wat aan doen.

Edit: een aantal berichten is afgesplitst naar het meer algemen topic "IQ".

Als je dit leest is hoogbegaafdheid zélf een persoonlijkheidsstoornis, ofwel (een gevolg van) een andere psychische aandoening... (Hm, en ok, het ontstaat niet in de puberteit/jongvolwassenheid...)

Ik ben het met Kaze eens: je moet het raar lezen om te concluderen dat hoogbegaafdheid een persoonlijkheidsstoornis is.

Sorry, had er een vette knipoog achter moeten zetten...

Afwijking vd cultuur: veel hoogbegaafden wijken af van de gemiddelde Nederlander.

Veel hoogbegaafden zijn ontzettend halstarrig en eigenwijs in zowel karakter als de sociale omgang.

Veel hb'ers ervaren problemen op sociaal gebied, in vrije tijd en op het werk...

Maar nogmaals, met een vette knipoog. Uiteraard is HB geen persoonlijkheidsstoornis, maar het heeft wel degelijk raakvlakken.

Kaze relateert het overigens aan de subcultuur die onder hoogbegaafden bestaat. Is dat zo? Opereren alle hoogbegaafden in een subcultuur? Waardoor zij binnen die wereld niet in een uitzonderingspositie geplaatst worden en daardoor geen problemen ervaren??

??? Subcultuur? Waar zeg ik dat nou weer? Heb ik weer lopen zwetsen?

Afwijking vd cultuur: veel hoogbegaafden wijken af van de gemiddelde Nederlander.

In IQ bedoel je? Na ja, doet er ook niet toe. De gemiddelde Nederlander bestaat niet.

Veel hoogbegaafden zijn ontzettend halstarrig en eigenwijs in zowel karakter als de sociale omgang.

Niet meer dan andersbegaafden.

Veel hb'ers ervaren problemen op sociaal gebied, in vrije tijd en op het werk...

Niet meer dan anders begaafden.

Maar nogmaals, met een vette knipoog. Uiteraard is HB geen persoonlijkheidsstoornis, maar het heeft wel degelijk raakvlakken.

Dat geldt ook voor andersbegaafden. Persoonlijkheidsstoornissen zijn uiteinden van een continuum. Hoewel...zijn persoonlijkheidskenmerken wel continua? Lijken me eerder bonte verzamelingen van van alles waaruit je met datareductiemethoden kenmerken kunt destilleren.

Ik sluit me voorlopig aan bij Kaze: de vraag "Hebben hoogbegaafden meer kans op een PD?" is in feite hetzelfde als de vraag "Voldoet een voldoende groot deel van de hoogbegaafden aan criteria die PD definiëren." Een positief antwoord op de tweede vraag is dus geen onderbouwing voor de eerste, maar moet zelf onderbouwd worden. Bovendien zijn is er een waaier van persoonlijkheidsstoornissen, zoals Kaze zegt. Daarbij zijn de pervasieve en inflexibele gedragspatronen specifiek gedefinieerd. Misschien moet iemand er de MMPI eens bijnemen o.i.d.

Ik ben even te rade gegaan bij mijn prof psychodiagnostiek. Het is niet echt zijn expertisegebied, maar hij zei dat de motivationele en creatieve component vaak wel wordt meegenomen, om predictie te kunnen doen. Nog volgens een kotgenote die psychologie volgt aan de hogeschool, wordt hoogbegaafdheid inderdaad gedefinieerd door de drie genoemde componenten.

Ik neem aan dat, hoe smaller je definitie, hoe beter de predictie voor mogelijke problemen. Maar persoonlijkheidsstoornissen blijf ik op zich problematisch vinden; ik zou eerder zoeken in de richting van sociale vaardigheid en algemeen negatieve gevoelens.