sciencetalk

Huiveringwekkend mooi!

Om alvast in de stemming te komen

Wat ik mij afvraag: stel dat een symfonieorkest een stuk speelt waarbij een zeker instrument niets hoeft te doen, zit de betreffende musicus dan gewoon met zijn instrument op zijn schoot de rit uit?

Als er geen pauze is wel. Ik heb úren met mijn 'instrument' (ik zong vroeger in een koor) stil moeten staan, terwijl die -voor een 12 jarig jochie- martelgang van een Matthäus Passion maar niet op leek te houden.

"Reus est Mortis!" uit volle borst meezingen en dat was het dan wel weer voor een uur of zo. Dus vooral stil staan.

Daardoor nog steeds ernstig gemengde gevoelens bij het meesterwerk .

Oh - dat is wel een hele opgaaf.

En koorzang kan zo mooi zijn. Luister eens naar mijn link in berichtje #1186 vanaf 13:50. Om zulke muziek te kunnen afspelen heb ik als vinylfanaat pas zelfs een CD-speler aangeschaft...

Michel Uphoff schreef: ↑zo 29 dec 2013, 18:30
"Reus est Mortis!" uit volle borst meezingen en dat was het dan wel weer voor een uur of zo. Dus vooral stil staan.

Staan? Wij hadden bankjes hoor!

Dat zal dan ook vast niet rond 1964 geweest zijn.

@bartjes: Ja koorzang kan prachtig zijn, het was echt niet alleen maar kommer en kwel in die 6 jaar muziekschool, heb ook vaak enorm genoten.

Michel Uphoff schreef: ↑ma 30 dec 2013, 03:17
Dat zal dan ook vast niet rond 1964 geweest zijn.

nooit gedacht dat dat zo'n recente uitvinding was

LOL!



Stil! staan was de oekaze, wiebelen, elkaar aankijken, fluisteren en al het andere waaraan het publiek kon merken dat je een levend wezen was, was ten strengste verbóóden. Het was een lijdensweg, en dat had je maar mee uit te dragen.

Een kindvriendelijke bejegening was nog niet uitgevonden, bankjes al wel.

Jeronimo schreef: ↑wo 11 dec 2013, 20:38
Dit is zo lekker wakker worden, 's ochtends op je fiets op weg naar school met een goede headphone

Om vervolgens al dansend omver gereden te worden omdat je de auto's en scooters niet hoort aankomen?

Zo reed ik eens een fietser aan, (per ongeluk welteverstaan).

Onderaan een nummer van Low Roar, een band (project) dat enkelen onder jullie (heel) misschien wel zullen kennen. Gekend voor hun eerder rustgevende (en meeslepende) muziek. De opbouw duurt wel even.

Mooi, volledig uitgeluisterd

Mooie lekker rustige muziek, het doet mijn denken aan de streaming van Groove Salad van Soma FM, daar kan ik echt uren naar luisteren.

Check dan vooral ook eens Tom day, Sleep dealer, Mogwai en Apparat (onderaan).

De muziek van Apparat vind ik gewoonweg adembenemend, maar wel best geladen, in het bijzonder deze nummers, Goodbye (soap&skin en Apparat) en Arcadia (met clip).

Ook hier weer even een zogezegde intro van meer dan een minuut (1:10), maar absoluut de moeite waard om eens helemaal te beluisteren.



Als je van een tikkeltje hardere muziek houdt dan doet Frames (Don't stay here) het ook zeker niet slecht. Rustige opbouw, nadien wordt het iets instrumentaler zeg maar.



En natuurlijk, AmenRa - Am Kreuz, my all-time favorite binnen dit genre. Enkele Jaren geleden live gezien hier in het Antwerpse, en dat geeft natuurlijk een heel andere dimensie aan muziek. Geen opbouwende intro dit keer maar andersom, blijft ook wel vrij intens dus mogelijk valt dit niet in de smaak.

Tot slot om de avond (nacht) af te sluiten, wat Amerikaanse (post)-rock, Russian Circles met hun (zo nu en dan wel) catchy riffs.

http://www.youtube.c...h?v=4mF5TuWTro4

Apparat is een uitstekende producer, maar ik vind dat hij op z'n eentje vaak verloren loopt in zijn eigen ideeën en het nogal, nu ja, saai wordt. Hij is beter als hij met anderen samenwerkt, zoals met Modeselektor (onder de naam Moderat - hun laatste album lijkt wat op Apparats solowerk, maar wat gevarieerder, terwijl het eerste meer het stampende Modeselektor-werk is, maar dan met stukjes melancholie van Apparat) of uiteraard met Ellen Allien, die wat meer power en plezier kan injecteren in Apparat's technische werk.





Amenra is overigens ook heel erg goed, alhoewel ik vooral van hun laatste werk hou. Live is het inderdaad something else

Typhoner schreef: ↑vr 10 jan 2014, 10:31
Apparat is een uitstekende producer, maar ik vind dat hij op z'n eentje vaak verloren loopt in zijn eigen ideeën en het nogal, nu ja, saai wordt. Hij is beter als hij met anderen samenwerkt, zoals met Modeselektor (onder de naam Moderat - hun laatste album lijkt wat op Apparats solowerk, maar wat gevarieerder, terwijl het eerste meer het stampende Modeselektor-werk is, maar dan met stukjes melancholie van Apparat) of uiteraard met Ellen Allien, die wat meer power en plezier kan injecteren in Apparat's technische werk.

Hm die mening deel ik niet helemaal. Dat is net waar het bij muziek om gaat in mijn ogen, de eigen ideeën volgen en niet zozeer de muziek afstemmen op de populatie die ernaar luistert (niet dat je dat bedoelt, maar wat wel door veel artiesten wordt gedaan zou ik denken) uitgesloten Brooke Candy dan, a.k.a schraal mens (lol), maar goed.

Apparat, ik denk dat hij ook één van de weinigen is die wat dat betreft "voet bij stuk" houdt. Dat is trouwens ook een van de redenen waarom ik steeds underground muziek zal verkiezen boven (zeer) commerciële muziek. Waarmee ik niet wil zeggen dat er geen goede commerciële muziek bestaat. (Zo nu en dan eens een simpele schijf van op tv kan ik zeker appreciëren)

Ik zie wel waar je die "saai" vandaan haalt, maar ik denk dan ook niet dat het de bedoeling is dat je de ganse dag luistert naar Apparat alleen, het blijft een sfeerbrenger (niet al te veel variatie, veel terugkomende aspecten), dat lijkt me nogal eigen aan dit genre.

Wat je daar aanhaalt over het samenwerken van Apparat en andere artiesten, dat dit meer volheid en zoals je daar mooi zegt "plezier" injecteert in de orginele versie, daar volg ik je wel in ergens, maar voor mij persoonlijk hoeft dat helemaal niet, het melancholische (en misschien monotone) aspect aan zijn muziek maakt net dat het zo goed is, dus, om wat te overdrijven, voor mij hoeft er helemaal geen zogezegde vette (happy) beat in verwerkt te worden om vervolgens nog eens op TMF te worden uitzonden, dat zou zulke muziek volledig teniet doen en ontdoen van waarde.

Zoals bijvoorbeeld het nummer Hurt van Nine Inch Nails gecovered door Johnny Cash. Met alle respect voor Johnny Cash, maar dat nummer is naar mijn mening om zeep (om het woord verkracht niet te gebruiken), wat het nummer op zich niet minder mooi maakt natuurlijk want het blijft hoe dan ook sentimenteel. Maar ook weer hier, persoonlijk. En goh ja als men me vraagt, "Is er een manier waarop een nummer gebracht hoort te worden?", neen die is er niet, maar ik vind het altijd wel een spijtige zaak wanneer artiesten met een bepaald nummer iets heel specifiek op een subtiele manier willen overbrengen, verkeerd of zelfs niet worden begrepen, voornamelijk dan door edits en covers.

Moderat vind ik niet slecht, maar ik mis iets. Het nummer way out vond ik daarentegen wel goed. Ik moest gelijk denken aan Bloc party, geen idee waarom. Wellicht die gitaar rond 1:00 en die tom (drum) ertussen. Goeie!

Dat ze live something else zijn, zeg dat wel. Verklaart de tinnitus . Ik hou meer van het oudere werk (mass iii 2006!). Mogelijk ken je Syndrome dan ook wel? Zou toch moeten als je Amen Ra kent. Ik ben al enkele jaren op zoek naar het nummer 9 guns van Syndrome, maar op de een of andere manier is het volledig van de aardbol verdwenen. Dat was nu eens de moeite, echt, daar kon nu eens niets aan tippen.

Vanavond hou ik het rustig met Glenn Hansard en Marketa Irglova, simpel maar magnifiek. Goede film trouwens (Once).