sciencetalk

Spits schreef:Ik probeer niets,ik zoek...

Als we er achter kunnen komen hoeveel energie er richting de pionen is gegaan en we weten dat neutrino's geen energie kunnen absoberen,maar dat we nog wel energie over houden.Dan moet die energie toch ergens gebleven zijn neem ik aan.

Inderdaad. Een neutrino wordt gevormd en krijgt bij die "reactie" een bepaalde hoeveelheid energie en impuls. Die energie en impuls houdt hij. Je kunt een neutrino daarna niet nog meer energie meegeven. Bij een elektron of een proton kan dat wel, die kunnen we versnellen met elektrische velden. Maar een neutrino heeft geen lading.

En als E = MC2 en een neutrino is M op welke logische andere plek zou de natuur dat extra beetje energie dan anders moeten laten ,als dat in massa toenaame onmogelijk is?

E=mc² geldt alleen voor deeltjes met massa en zonder snelheid. De volledige vergelijking is

E²=m²c⁴ + p²c²

physicalattraction schreef:Welke deeltjes met massa worden hier dan versneld tot de lichtsnelheid? Toch alleen de (massaloze) fotonen?

Dit is een bijzin waar niemand iets mee kan. Probeer hem eens in begrijpelijk Nederlands te herformuleren.

Als een deeltje met massa (+t) zich opsplitst in 2 massaloze deeltjes zonder massa met (t=0),Hoe verklaar je dit proces dan,als we rekening moeten houden met de wet van behoudt van energie?

Als een deeltje met massa (+t) zich opsplitst in 2 massaloze deeltjes zonder massa met (t=0),Hoe verklaar je dit proces dan,als we rekening moeten houden met de wet van behoudt van energie?

Een deeltje zonder massa kan wel degelijk energie hebben, en impuls dragen. Sterker nog, zo'n deeltje heeft per definitie een energie en een impuls, anders bestond hij niet.

Een deeltje zonder massa kan wel degelijk energie hebben, en impuls dragen. Sterker nog, zo'n deeltje heeft per definitie een energie en een impuls, anders bestond hij niet.

Daar heb ik het niet over.

Daar heb je het wel over, alleen heb je dat zelf misschien niet eens door. Het oorspronkelijke deel vertegenwoordigt een bepaalde hoeveelheid energie, deels ten gevolge van zijn massa (de m²c⁴ term), deels ten gevolge van zijn snelheid (de p²c² term). Die energie is behouden, en zit in de twee nieuwe deeltjes. Maar aangezien die deeltjes geen massa hebben, zal in jouw hypothetische voorbeeld alle energie in de beweging van die deeltjes zitten.

In de praktijk komt zo'n proces overigens niet voor.

http://www.kurzweilai.net/faster-than-ligh...tm_medium=email

Ik vind maar 1 Ronald van Elburg terug, en die werkt in het Department of Artificial Intelligence in Groningen?

En bovendien, ze hebben de klokken op verschillende manieren gecontroleerd, waaronder inderdaad ook met GPS. Maar dan moet je ook nog verklaren wat er verkeerd kan gegaan zijn bij bijvoorbeeld iemand die gewoon met een atoomklok van de ene plaats naar de andere is gegaan?

Voor de goede orde, het gaat om dit verhaal.

Waar die man werkt is niet zo relevant, laten we het hebben over de inhoud.

Om terug te komen naar waar dit topic rond ontstond:

Het ziet ernaar uit dat de relativiteitstheorie dan toch geldig blijft. De vreemde neutrino's die sneller dan het licht gingen, zouden het gevolg zijn van een fout. Ironisch is wel dat de fout eruit bestaat dat men op een bepaald punt vergeten had rekening te houden met de relativiteit...

Lees hier verder.

Lees hier verder.

Het gaat om hetzelfde artikel als dat squawk. Blijft mijn punt staan: waar gaat het dan mis bij iemand die met een atoomklok van de ene naar de andere atoomklok rijdt?

Intussen beweegt de detector die in Italië de aankomst van de neutrino's meet, zich even snel als de rest van de aarde, en vanuit ons perspectief gezien, in de richting van het vertrekpunt in Genève.

Waarom beweegt vanuit een satelliet gezien het meetstation in Italië zich in de richting van Geneve?

Anders gezegd: Kunnen twee punten met een onderlinge snelheid 0 in referentiekader A, een onderlinge snelheid v>0 hebben in referentiekader B? Of kan dat alleen als je twee referentiekaders door elkaar haalt?

Anders gezegd: Kunnen twee punten met een onderlinge snelheid 0 in referentiekader A, een onderlinge snelheid v>0 hebben in referentiekader B? Of kan dat alleen als je twee referentiekaders door elkaar haalt?

Wanneer B t.o.v. A roteert, kan dat. De snelheid moet dan wel als een vectorgrootheid worden opgevat.

Vast wel, maar dat is niet aan de orde in dit artikel. Ik had mijn tekst wat moeten specificeren. Het gaat in het bericht om de SRT. De vraag is dus of een onderlinge snelheid 0 in inertiaalstelsel A ineens een onderlinge snelheid v>0 kan worden in een ander intertiaalstelsel.

Neen, dat kan niet. Bekijk gewoon de Lorentz transformatie voor de snelheidsvector.

De berekening in het artikel is wel correct (behalve dat er ad hoc met 2 wordt vermenigvuldigd): je mag de formule voor tijdsdilatatie enkel gebruiken wanneer de 2 gebeurtenissen volgens 1 van de waarnemers op dezelfde positie plaatsvinden. Maar het lijkt me straf dat dit de fout is die gebeurd is. Ik had begrepen dat men 2 klokken op aarde had gesynchroniseerd, en er moet in de experimentele set-up dus helemaal geen tijdsverschil van stelsel GPS naar stelsel aarde worden omgezet.

Dat brengt me ook terug bij de opmerking die Bartjes maakte in het begin (ik weet niet of dat ondertussen al is opgemerkt). Je kan in goede benadering de experimentatoren in Gran Sasso en Geneve als inertiaalwaarnemers zien. In dit inertiaalstelsel staat Gran Sasso gewoon stil, en in dat inertiaalstelsel moet de afstand gedeeld door de tijd dus de lichtsnelheid geven (dus op gravitationele effecten en niet-inertiele effecten na, die waarschijnlijk wel verwaarloosd kunnen worden). Het enige waarover nog getwijfeld kan worden is of de 'afstand' en de 'tijd' wel degelijk deze gemeten zijn in het correcte inertiaalstelsel. Voor de tijd had ik dus begrepen van wel (terwijl v. ELburg gokt dat het niet zo is), voor de afstand vind ik geen expliciete vermelding terug, maar de correctie is kwadratisch in v/c en dus verwaarloosbaar.