2 van 2

Re: Het verdwijnen van het kritisch denken

Geplaatst: vr 13 feb 2009, 12:32
door theoriegeladen
Het grote voordeel van de natuurkundige wetenschap is dat zij oneindig kan en mag differentieren op de objecten die zij bestudeert. De natuurkunde onderkent bv rood licht, naast dat van geel, blauw en groen en kan ook zeer nauwkeurig aangeven wanneer dat licht overgaat in onzichtbare straling of schadelijk wordt voor de huid. In de ethiek geldt daarentegen veel meer de of/of situatie. Naast de vraag of dat goed is en niet slechts een ongezonde onverschilligheid tegenover het eigen handelen, blijkt ook dat ethisch denken vaak de keus is tussen licht en donker. Het klinkt makkelijker dan het in de praktijk is, vooral omdat we in veel ethische en praktische zaken niet weten wat het uiteindelijk effect is van ons handelen. De of/of situatie is dan meestal een keus tussen gezond verstand of een angstige houding tegenover alles dat wij niet begrijpen. Helaas zijn beide keuzes vruchtbaar, maar staan zij elkaar naar het leven en dulden elkaar slechts zelden en dan voor korte tijd. Wat is dan het goede?

Politieke eenheid denk ik. Keuzes maken. 17 jaar lang twijfelen is erg lang, terwijl de opties gelijkwaardig zijn. Je kiest ervoor iemand te verzorgen en gaat ervan uit dat zowel het slachtoffer als de verzorgers zalig zullen zijn. Of je gaat het gevecht aan, ziet in dat de last van de verzorging van de patient niet opweegt tegen de levenskansen van de patient. Je gaat ervanuit dat je het goede doet en mocht het tegenovergestelde het geval zijn, dan reken je op vergeving.

Verdeling is de pest voor macht. Natuurlijk kan een goed politiek systeem niet zonder ten einde misbruik te voorkomen, maar als een land in tweedracht uiteenvalt zonder dat de dialoog behouden blijft, zal zij een makkelijke prooi zijn voor buitenlandse invloeden. In het verleden waren dan oorlogen, tegenwoordig economie en religie, met natuurlijk het de kans op regressie. De handeling van Berlusconni is mi een roekeloze poging die eenheid te bewaren waar hij de controle als premier dreigde te verliezen.

Wat het hele geval complex maakt is dat de kerk inhoudelijk achter Berlusconi staat, maar nooit heeft gewild dat hij probeerde meer macht te verwerven, al is het omdat zij op de dag des oordeels liever zelf die macht hebben.

Nu, dat meten met twee maten is denk ik het probleem en ik wil illustreren aan de hand van het volgende nieuwsbericht:
De Amerikaanse internetwinkel Amazon.com heeft een Japans verkrachtingsspel uit de digitale schappen gehaald. Het gaat om het computerspel Rapelay dat door derden via de internetwinkel werd aangeboden.
Hoe kan het dat allerlei gewelddadige spelen en films te koop zijn, maar dat een dergelijk, in mijn ogen luguber en walgelijk spel wordt verboden. Is het minder erg in een denkbeeldig WOII scenario de oorlog uit te vechten of een film te kijken waarin mensen worden gemarteld?

Het is iets heel anders dan het recht op zelfdoding, maar het kritische denken lijkt hier met twee maten te meten.

Re: Het verdwijnen van het kritisch denken

Geplaatst: vr 13 feb 2009, 15:55
door E.Desart
theoriegeladen schreef:1) Keuzes maken. 17 jaar lang twijfelen is erg lang, terwijl de opties gelijkwaardig zijn.

...............................

2) De handeling van Berlusconni is mi een roekeloze poging die eenheid te bewaren waar hij de controle als premier dreigde te verliezen.
theoriegeladen,

Een fijne post. Een paar notas in de marge.

1) Wie twijfelde 17 jaar? In 1992 gestorven. In 1999 voor de rechtbank gekomen en sinds toen constant van het één naar het ander proces/gerecht. Dit wil zeggen 10 jaar rechtszaken die vermoedelijk een belangrijk stuk van je leven absorberen.

Dit klinkt niet als twijfel vanwege de vader maar vastberadenheid, en een uiterst tijdrovend (en vermoedelijk kostelijk in functie van deze zaak) rechtssysteem.

2 Dit voelt voor mij als een zeer persoonlijke interpretatie. Ik zou zeggen dat chaos en opgefokte emoties hier evenzeer ten dienste kunnen staan van Berlusconi.

Bewust een constitutioneel conflict veroorzaken (regering tegen president), vonnissen naast zich neerleggen, instructies geven om deze niet uit te voeren, lijkt mij geen methode om rust en eenheid te brengen. Ik schat Berlusconi hoger in. Die zal nog niet te veel roekeloze pogingen doen in wat ook maar behoorlijk doordacht en systematisch te werk gaan. Die ondergaat niet maar stuurt.

De discussies in Italië gaan nu in belangrijke mate over machtsverhoudingen en hoe hier mee omgegaan wordt of dient te worden. Berlusconi heeft extra vraagtekens en discussie gezaaid, en het bestaande systeem uitgedaagd.

http://en.wikipedia.org/wiki/Silvio_Berlusconi
Influence on the media

Berlusconi's extensive control over the media has been widely criticised by both analysts[55] and press freedom organisations, who allege Italy's media has limited freedom of expression. The Freedom of the Press 2004 Global Survey, an annual study issued by the American organization Freedom House, downgraded Italy's ranking from 'Free' to 'Partly Free' [56] due to Berlusconi's influence over RAI, a ranking which, in "Western Europe" was shared only with Turkey (as of 2005[update]). Reporters Without Borders states that in 2004, "The conflict of interests involving prime minister Silvio Berlusconi and his vast media empire was still not resolved and continued to threaten news diversity". [57] In April 2004, the International Federation of Journalists joined the criticism, objecting to the passage of a law vetoed by Carlo Azeglio Ciampi in 2003, which critics believe is designed to protect Berlusconi's reported 90% control of the Italian national media.[58]

Re: Het verdwijnen van het kritisch denken

Geplaatst: vr 13 feb 2009, 19:29
door theoriegeladen
Wie twijfelde 17 jaar?
Ik dacht aan de maatschappij die verdeeld in voor en tegen en uiteindelijk de keus heeft overgelaten aan het lot. De afzonderlijke partijen hebben inderdaad kleur bekent in een moeilijke tijden.
Dit voelt voor mij als een zeer persoonlijke interpretatie.
Is dit een nette manier om te zeggen dat je er anders over denkt?
Ik schat Berlusconi hoger in. Die zal nog niet te veel roekeloze pogingen doen in wat ook maar behoorlijk doordacht en systematisch te werk gaan. Die ondergaat niet maar stuurt.
De politieke constitutie van een land veranderen vind ik vrij roekeloos en geeft denk ik de machteloosheid weer van een machtige man. Ik deel de mening dat Bewust een constitutioneel conflict veroorzaken (regering tegen president), vonnissen naast zich neerleggen, instructies geven om deze niet uit te voeren, geen methode is om rust en eenheid te brengen, wat de poging des te roekelozer maakt. Dat hij voor zich zelf duidelijk heeft wat de gevolgen van zijn handelen zijn, wil niet zeggen dat het land over dezelfde doordachtzaamheid en systematiek beschikt, laat staan dat andere EU landen accepteren dat hij op deze manier de macht naar zich toetrekt.

Desondanks heeft Berlusconi misschien gelijk en is zijn land toe aan een constitutionele verandering en is het systeem van een premier en een president achterhaald. Daarnaast is de vraag wat de rol van het Vaticaan in Italie in de toekomst is. Geef een dergelijk debat echter de ruimte die het verdiend en moffel het er niet snel door onder valse voorwendselen.

Bovendien is de kwestie voor heel de EU belangrijk. Er zijn meer lidstaten met een verouderde en achterhaalde constitutie. Symboliek is goed voor de eenheid van een land, maar de verschillende staatsvormen kunnen voor een verdere groei van de EU een probleem vormen. Prinsjesdag is een typisch voorbeeld hiervan. Het is een jaarlijks evenement waarin politiek wordt gepopulariseerd. Dergelijke evenementen dragen bij aan het engagement van de Nederlander. Probleem is echter dat het potsierlijk en komisch is wanneer een staatshoofd met daadwerkelijke macht centraal zou staan bij een dergelijk evenement als prinsjesdag. De machtigste persoon van het land gedegradeerd tot nieuwslezer.

Waarom publieke, symbolische figuren in het politieke toneel kennelijk toch nog macht hebben, heeft te maken met ons erfgoed. De politieke macht van koninlijk huis is tanende. Iedereen kent de trias politicas van Montesquieu; de scheidig der machten. Hierdoor heeft het koningshuis een deel van haar macht verloren. Als er nu wordt besloten haar geheel van haar macht te ontdoen komt er een verschuiving in het machtsevenwicht. De vraag is dan of dualistische machtsverdeling voldoende is voor een rechtsstaat. Vanuit de westerse cultuur is juist de heilige drie eenheid een filosofische traditie en een van deze politieke poten opheffen brengt veel mensen in verlegenheid en twijfel.

Toch is in West-Europa een tendens van mono-isme waarneembaar. In de wetenschap blijkt de verhouding tussen eenheid een veelheid onhoudbaar en van daaruit vallen wetenschappers de cultuur van het volk aan op haar dualistische levensbeschouwing. Juist nu, nu het volk kwetsbaar is omdat zij nog geen alledaagse opvattingen heeft over haar nieuwe rechten, wordt zij aangevallen op haar dualisme dat haar de hoop verschafte op een beter leven.

De aanval wordt gevoed door mensen die hun kans zien in de onwetendheid van de mensen de macht te grijpen. Zij houden mensen voor dat de staat niet meer de bescherming nodig heeft die de mensen net op een ander vlak hebben opgegeven. Ik doel hiermee op de sucalarisering van de voorgaande jaren en het vooroordeel dat daar is ontstaan dat ook in de politiek er geen behoefte is aan een big brother, terwijl juist deze tijd waarin onze pas verworven privacy het meest in gevaar dreigt te zijn.

Daarom is berlusconi des te meer te vrezen. Het is een mediafiguur die weet hoe om te gaan met informatie. Zolang er een tegenwicht is dat richting kan geven is er niets aan de hand. Maar als hij de vrije hand krijgt is het nog maar de vraag of hij zich kan beheersen in het voordeel van het volk te heersen.

In het verleden is Heidegger hiervan een goed voorbeeld. Tijdens de opkomst van het nazi-regime en Hitlers schrikbewind vond hij Heidegger dat er naast een politiek leider ook een geestelijk leider moest zijn. Toen Hitlers ware aard naar boven kwam distancieerde hij zich van het nazisme, maar wat opvalt is dat in de titel van zijn boek Sein und Zeit hetzelfde dualisme opvalt, dat kennelijk geheel machteloos stond tegenover de politieke omgeving, maar wel te kennen gaf te geloven in een betere wereld.

Re: Het verdwijnen van het kritisch denken

Geplaatst: za 14 feb 2009, 05:44
door E.Desart
Ik hen eens eens een paar studies opgezocht over "End of live decisions" (was wat zoekwerk).

Kwestie van een beter beeld te hebben over wat we hier aan het praten zijn:
  1. Overzicht Wikipedia

    Nederlandstalig: http://nl.wikipedia.org/wiki/Euthanasie

    Engelstalig: http://en.wikipedia.org/wiki/Euthanasia

    Tekst van beiden is niet gelijk. Artikels dus deels complementair.

    .
  2. End-of-life decision-making in six European countries: descriptive study - 2003

    Gaat over België, Denemarken, Italië, Nederland, Zweden en Zwitserland

    Compleet artikel.

    .
  3. End-of-life decisions in medical practice in Flanders, Belgium: a nationwide survey. - 2000

    http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11117913

    Abstract maar met statistische gegevens.

    .
  4. Euthanasia and other medical decisions concerning the end of life. - 1991

    http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1715962

    Gaat over Nederland. Abstract maar met enige statistische gegevens.

    .
  5. Euthanasia, physician-assisted suicide, and other medical practices involving the end of life in the Netherlands, 1990-1995.. - 1996

    http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/8929370

    Abstract maar met statistische gegevens.

    .
  6. End-of-life decisions in Australian medical practice - 1997

    http://www.mja.com.au/public/issues/feb17/kuhse/kuhse.html

    Compleet artikel

Re: Het verdwijnen van het kritisch denken

Geplaatst: za 14 feb 2009, 06:10
door E.Desart
Was vergeten link toe te voegen aan titel van meest uitgebreid artikel
E.Desart schreef:
De datums van deze artikels zijn mogelijk belangrijk. Met een controversieel en levend topic als dit kan 10 jaar terug in tijd mogelijk al invloed hebben op de vermelde statistische waarden in de documenten.