sciencetalk

thermo1945 schreef:Het is heel goed om van kinderen te houden maar elke seksuele benadering is ongepast en zelfs onwettig. Een kusje en een knuffel lijken me vaak gewenst.

Eens een dief, altijd een dief is een onjuist cliché. Zo kan het ook voor pedofielen zijn.

De drang naar het nieuwe is vaak de oorzaak van dit soort dingen.

Een persoon die de omgangsvormen met kinderen verkeerd begrijpt of uitlegd is goed...fout bezig met zijn zoeken naar het nieuwe en ongerepte.

Om van kinderen te houden moet je het kind in jezelf accepteren en als volwassene een juiste plaats geven.

Je bent een volwassene dus trek je zelf de grens.

Deze grens is:Sex met iemand van je eigen leeftijd en niet met iemand die geestelijk en/of lichamelijk nog niet jouw gelijke of volwassen is.

Eens een dief altijd een dief...Oké,maar voor mensen die om welke redenen dan ook sex of sexhandelingen doen met kinderen is een andere toenadering gerechtvaardigd.

Zelfs een dief zal dit graag ook zo willen.

Daarom past een persoon die praktiserend kinderminnaar is niet in de gevangenis.

De gevolgen voor het kind zijn helemaal niet leuk als er misbruik is gemaakt van de onschuld.

Het kind zoekt altijd naar grenzen en degenen die dat kind kennen,leiden of verzorgen moeten dat niet verder laten gaan dan ,inderdaad, die ouder-,moeder- of vaderlijke liefde en zorg en begrip ,zodat dit kind de gedachte aan die personen waarvan het afhankelijk is altijd als prettig en eerlijk zal ervaren.

zorgt voor een gevaarlijke illusoire veiligheid, vrees ik.

Juist. En dat is volgens mij dan ook een van de basisgedachten die meegenomen dient te worden in het beantwoorden van de vraag of je mensen, wat ze ook gedaan hebben, zomaar aan de schandpaal mag nagelen.

Natuurlijk is het te begrijpen dat ouders van kinderen graag alles willen doen om de veiligheid van hun kinderen te garanderen. Maar de basis voor die veiligheid ligt in de opvoeding, de voorlichting die je kinderen geeft, de richtlijnen die je ze meegeeft. Je kunt, en dat is al gezegd, nooit en te nimmer een volledige lijst van potentieel gevaarlijke personen aanleggen. Het gebeurt bij kindermisbruik bijvoorbeeld maar al te vaak dat mensen uit de eigen familie- of kennissenkring de boosdoener zijn. En er zijn zoveel andere gevaren waar je kinderen tegen moet wapenen. Een lijst van misdadigers helpt daarbij niet.

Verder vind ik het recht op privacy erg belangrijk. Het hek is van de dam als men daaraan begint te rommelen. Ik sluit me daarin volledig bij E.Desart's post van 5 maart aan.

Veertje schreef:Juist. En dat is volgens mij dan ook een van de basisgedachten die meegenomen dient te worden in het beantwoorden van de vraag of je mensen, wat ze ook gedaan hebben, zomaar aan de schandpaal mag nagelen.

Natuurlijk is het te begrijpen dat ouders van kinderen graag alles willen doen om de veiligheid van hun kinderen te garanderen. Maar de basis voor die veiligheid ligt in de opvoeding, de voorlichting die je kinderen geeft, de richtlijnen die je ze meegeeft. Je kunt, en dat is al gezegd, nooit en te nimmer een volledige lijst van potentieel gevaarlijke personen aanleggen. Het gebeurt bij kindermisbruik bijvoorbeeld maar al te vaak dat mensen uit de eigen familie- of kennissenkring de boosdoener zijn. En er zijn zoveel andere gevaren waar je kinderen tegen moet wapenen. Een lijst van misdadigers helpt daarbij niet.

Verder vind ik het recht op privacy erg belangrijk. Het hek is van de dam als men daaraan begint te rommelen. Ik sluit me daarin volledig bij E.Desart's post van 5 maart aan.

Blijft dat ik het niet juist vind dat de dader minder aandacht en bekendheid mag krijgen en meer beschermd wordt dan het slachtoffer ooit voor zichzelf nodig achtte.

Een echte boef kan tenminste nog opscheppen over zijn (soms indrukwekkende)overtredingen.

Maar het mag niet te ver gaan.

Aan de schandpaal hangen is niet een oplossing.

Brandmerken ook niet.

Vraag:

Zou een rechter,wiens kind een nare sexervaring heeft gehad met een foute kinderminnaar( en hij weet ervan ),nog een juiste veroordeling doen aan de dader?

Het lijkt mij niet eenvoudig om het hoofd koel te houden bij een gegeven als dit.

Het rationele is ver te zoeken als je kan beseffen wat het slachtoffer én de mensen om hem of haar heen doormaken;een zekere registratie,om meer slachtoffers te voorkomen lijkt mij een goede zaak.

wijsneus schreef:Het lijkt mij niet eenvoudig om het hoofd koel te houden bij een gegeven als dit.

Het rationele is ver te zoeken als je kan beseffen wat het slachtoffer én de mensen om hem of haar heen doormaken;een zekere registratie,om meer slachtoffers te voorkomen lijkt mij een goede zaak.

Maar er ís een zekere registratie. Die gebeurt door de justitiële instituten, die geacht wordt in onze samenleving die taak op zich te nemen. Als je privé-personen dat recht in eigen handen laat nemen, is het hek van de dam.

Welke maatregelen vallen er te nemen door een privé-persoon, als de bevoegde instanties besloten hebben dat een pedofiel weer op vrije voeten kan komen? Wat kun je doen als bezorgde ouder? Laat je je kinderen niet meer buiten? Spreek je met het buurtcomité af om de man in kwestie een lesje te leren (een lesje dat hij al van het gerechtelijk apparaat gekregen zou moeten hebben)?

Die emoties en de reacties daarop zouden zeer begrijpelijk zijn. Maar niemand is ermee gebaat.

ypsilon schreef:Maar er ís een zekere registratie. Die gebeurt door de justitiële instituten, die geacht wordt in onze samenleving die taak op zich te nemen. Als je privé-personen dat recht in eigen handen laat nemen, is het hek van de dam.

Welke maatregelen vallen er te nemen door een privé-persoon, als de bevoegde instanties besloten hebben dat een pedofiel weer op vrije voeten kan komen? Wat kun je doen als bezorgde ouder? Laat je je kinderen niet meer buiten? Spreek je met het buurtcomité af om de man in kwestie een lesje te leren (een lesje dat hij al van het gerechtelijk apparaat gekregen zou moeten hebben)?

Die emoties en de reacties daarop zouden zeer begrijpelijk zijn. Maar niemand is ermee gebaat.

Hoe komt het dan dat het toelaatbaar is of geacht wordt dat er toch nog veel recidive in dit onaangename veld van sexuele voorkeur is?

http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/ar...ers_op_de_tocht

http://www.nujij.nl/eenderde-wil-gegevens-...n.4474841.lynkx

http://www.human-being.nl/Bibliotheek/recidive.htm

http://forums.marokko.nl/archive/index.php/t-2290434.html

Even retorisch:

RETORISCHE VRAAG. = een in vraagvorm geformuleerde bevestiging; het is geen echte vraag die om een antwoord vraagt, aangezien het antwoord er eigenlijk al is.

Bron:

http://users.fulladsl.be/spb10176/STIJL/retorische_vraag.htm

Een agent die weet waar een potentionele kinderminnaar woont zal zijn vrouw op de hoogte stellen om de kans van contact met zijn spruit te minimaliseren.

Wat als dan het kind van een goede kennis,broer of zus die vlakbij woont een nare ontmoeting heeft met deze persoon?

En hij wordt hierbij geroepen.

Kan deze agent dan tot een onderzoek overgaan of moet hij eerst een verklaring opnemen van deze persoon?.

Als de goede kennis,broer of zus die vlakbij woont dan verneemt dat deze agent wist hoe het zat is hij( de agent ) dan ook medeverantwoordelijk?

Zal het zwijgen over zo'n belangrijk iets hem kwalijk worden genomen?

Of niet?

Is het niet zo,dat er achteraf gezegd wordt,dat er meer openheid gegeven had moeten worden.

Hoe komt het dan dat het toelaatbaar is of geacht wordt dat er toch nog veel recidive in dit onaangename veld van sexuele voorkeur is?

Omdat risicotaxatie in dit veld geen exacte wetenschap is. Ik sluit niet uit dat er fouten kunnen en zullen gemaakt worden. Als we er dan vanuit willen gaan dat geen enkele pedofiel zijn impulsen zal weten te onderdrukken, en inderdaad elk eerste feit noodwendig recidive met zich meebrengt, moet je die mensen gewoon permanent uit de samenleving houden. Niet er de burgerwacht op afsturen.

Even retorisch:

Bedankt, ik denk dat iedereen hier wel weet wat een retorische vraag is. Het probleem met retoriek is natuurlijk dat e.e.a. veel te simpel wordt afgeschilderd. Op die manier hoeft er inderdaad geen antwoord meer gegeven worden. Gewoon met zijn allen tegen de muur zetten.

Een agent die weet waar een potentionele kinderminnaar woont zal zijn vrouw op de hoogte stellen om de kans van contact met zijn spruit te minimaliseren.

Wat als dan het kind van een goede kennis,broer of zus die vlakbij woont een nare ontmoeting heeft met deze persoon?

En hij wordt hierbij geroepen.

Kan deze agent dan tot een onderzoek overgaan of moet hij eerst een verklaring opnemen van deze persoon?.

Als de goede kennis,broer of zus die vlakbij woont dan verneemt dat deze agent wist hoe het zat is hij( de agent ) dan ook medeverantwoordelijk?

Zal het zwijgen over zo'n belangrijk iets hem kwalijk worden genomen?

Of niet?

Is het niet zo,dat er achteraf gezegd wordt,dat er meer openheid gegeven had moeten worden.

Als je uit hoofde van je beroep weet dat er een veroordeelde pedofiel in je buurt woont zal je je kind wat meer in de gaten houden. En ongetwijfeld zal je vrienden of familie die er ook mee in contact kunnen komen ook wel op de hoogte stellen. In België is dat in se trouwens een inbreuk op het beroepsgeheim, neem ik aan. Maar dat niet doen is geen goodwill meer, maar onnozelheid. Daar zal dus geen haan naar kraaien. Wat je niet gaat doen is een foto van die man in elke brievenbus droppen. Dat is een aantasting van de privacy die te ver gaat, en waar je volgens mij uiteindelijk meer kwaad dan goed mee doet. Kan die man uit je vraag zo'n onderzoek leiden? Nee. Iemand anders zal het wel van hem overnemen. Daar bestaan regels voor. Kwestie van te vermijden dat hij hem bij het eerste verhoor de nek omwringt. Een begrijpelijke daad, maar een die we in onze samenleving vooralsnog niet tolereren.

Als je uit hoofde van je beroep weet dat er een veroordeelde pedofiel in je buurt woont zal je je kind wat meer in de gaten houden. En ongetwijfeld zal je vrienden of familie die er ook mee in contact kunnen komen ook wel op de hoogte stellen. In België is dat in se trouwens een inbreuk op het beroepsgeheim, neem ik aan. Maar dat niet doen is geen goodwill meer, maar onnozelheid. Daar zal dus geen haan naar kraaien. Wat je niet gaat doen is een foto van die man in elke brievenbus droppen. Dat is een aantasting van de privacy die te ver gaat, en waar je volgens mij uiteindelijk meer kwaad dan goed mee doet. Kan die man uit je vraag zo'n onderzoek leiden? Nee. Iemand anders zal het wel van hem overnemen. Daar bestaan regels voor. Kwestie van te vermijden dat hij hem bij het eerste verhoor de nek omwringt. Een begrijpelijke daad, maar een die we in onze samenleving vooralsnog niet tolereren.

Hier ga ik niet mee akkoord. Als Karel De Gucht voorkennis had gebruikt om zijn familie te helpen, dan was dit absoluut schending van zijn beroepsgeheim. Hetzelfde geldt voor een agent die weet heeft van de misdaden van iemand, die echter wegens privacy niet publiekelijk bekend mogen worden gemaakt. Als hij ze ook maar tegen één iemand die onbevoegd is verteld, heeft hij een misdaad begaan. Als het bij zijn vrouw blijft en zij zwijgt, dan zal het waarschijnlijk nooit uitkomen en weinig effect hebben. Maar verder dan dat is de kans klein dat het zich niet verder verspreidt en krijg je hetzelfde probleem dat het verbieden van sites als in de op moest voorkomen.

Stel dat een agent zoiets verteld aan zijn schoonbroer. Zijn schoonbroer neemt een baseball knuppel en slaat de pedofiel in kwestie dood. In dat geval is de agent absoluut medeverantwoordelijk aan moord.

De lijn ligt wettelijk bij het vertellen aan een niet-bevoegde persoon, en daarbij horen ook je kennissen en familie. Als zijn vrouw een geheim kan bewaren is er geen probleem (een misdaad zonder slachtoffers en zonder vaststelbare overtredingen). Als dit echter niet het geval is, is de agent zeker strafbaar.

Ensiferum schreef:Hier ga ik niet mee akkoord. Als Karel De Gucht voorkennis had gebruikt om zijn familie te helpen, dan was dit absoluut schending van zijn beroepsgeheim. Hetzelfde geldt voor een agent die weet heeft van de misdaden van iemand, die echter wegens privacy niet publiekelijk bekend mogen worden gemaakt. Als hij ze ook maar tegen één iemand die onbevoegd is verteld, heeft hij een misdaad begaan. Als het bij zijn vrouw blijft en zij zwijgt, dan zal het waarschijnlijk nooit uitkomen en weinig effect hebben. Maar verder dan dat is de kans klein dat het zich niet verder verspreidt en krijg je hetzelfde probleem dat het verbieden van sites als in de op moest voorkomen.

Stel dat een agent zoiets verteld aan zijn schoonbroer. Zijn schoonbroer neemt een baseball knuppel en slaat de pedofiel in kwestie dood. In dat geval is de agent absoluut medeverantwoordelijk aan moord.

De lijn ligt wettelijk bij het vertellen aan een niet-bevoegde persoon, en daarbij horen ook je kennissen en familie. Als zijn vrouw een geheim kan bewaren is er geen probleem (een misdaad zonder slachtoffers en zonder vaststelbare overtredingen). Als dit echter niet het geval is, is de agent zeker strafbaar.

Het is toch op zijn minst opmerkelijk dat een diender er zo op moet letten terwijl een kinderminnaar zonder pardon zijn recidive kan maken.

Ik vraag mij af of deze regels ook gelden voor de hulpverlening.

In 1e de hulpverlening die de slachtoffers terug op een sociaal aanvaardbaar denk-en gedragsniveau wil brengen.

Wat een moeilijke toestand moet dat zijn.

De eerste stappen bij een voorval in gezinsverband zijn erop gericht is om het gezin bijeen te houden.

http://www.tenderjeugdzorg.nl/print_page.php?id=37

http://www.cardea.nl/CmsData/Downloadables...ly_first(1).pdf

In 2e de hulpverlening die de in de fout gegane kinderminnaar op een sociaal aanvaardbaar denk-en gedragsniveau wil brengen.

Wat in deze situatie de eerste stappen zijn weet ik niet,maar hoe vertel je nu de dader dat hij niet sex met kleine kinderen mag hebben?

Wat een energie,geduld,takt en tijd is hier voor nodig en de hulpverlener is er nooit zeker van of er écht is geholpen.

wijsneus schreef:Het is toch op zijn minst opmerkelijk dat een diender er zo op moet letten terwijl een kinderminnaar zonder pardon zijn recidive kan maken.

Ik vraag mij af of deze regels ook gelden voor de hulpverlening.

In 1e de hulpverlening die de slachtoffers terug op een sociaal aanvaardbaar denk-en gedragsniveau wil brengen.

Wat een moeilijke toestand moet dat zijn.

Maar zo is het in elk geval. Een job komt met verantwoordelijkheden.

Een pedofiel kan wel niet zonder pardon recidiveren. Ik weet niet genoeg van de wet om te weten hoe de zaak nu zit, maar dat zou in ieder geval zo moeten zijn.

Het blijft natuurlijk de eeuwige vraag: wat doen we met misdadigers? Als we echt veilig willen spelen, dan doen we als Draco en maken iedereen af die de wet overtreedt of sluiten hem levenslang op. Recidiveren is dan fysisch onmogelijk. Als we dit niet willen, omwille van ethische redenen of omdat dit een driestere criminaliteit zou induceren, dan zullen we recidiveren moeten accepteren als onuitroeibaar fenomeen.

In 2e de hulpverlening die de in de fout gegane kinderminnaar op een sociaal aanvaardbaar denk-en gedragsniveau wil brengen.

Wat in deze situatie de eerste stappen zijn weet ik niet,maar hoe vertel je nu de dader dat hij niet sex met kleine kinderen mag hebben?

Wat een energie,geduld,takt en tijd is hier voor nodig en de hulpverlener is er nooit zeker van of er écht is geholpen.

En geldt dat niet voor elke psychiater/psycholoog, om nog maar te zwijgen van veel dokters?

Ensiferum schreef:Hier ga ik niet mee akkoord. Als Karel De Gucht voorkennis had gebruikt om zijn familie te helpen, dan was dit absoluut schending van zijn beroepsgeheim. Hetzelfde geldt voor een agent die weet heeft van de misdaden van iemand, die echter wegens privacy niet publiekelijk bekend mogen worden gemaakt. Als hij ze ook maar tegen één iemand die onbevoegd is verteld, heeft hij een misdaad begaan. Als het bij zijn vrouw blijft en zij zwijgt, dan zal het waarschijnlijk nooit uitkomen en weinig effect hebben. Maar verder dan dat is de kans klein dat het zich niet verder verspreidt en krijg je hetzelfde probleem dat het verbieden van sites als in de op moest voorkomen.

Stel dat een agent zoiets verteld aan zijn schoonbroer. Zijn schoonbroer neemt een baseball knuppel en slaat de pedofiel in kwestie dood. In dat geval is de agent absoluut medeverantwoordelijk aan moord.

De lijn ligt wettelijk bij het vertellen aan een niet-bevoegde persoon, en daarbij horen ook je kennissen en familie. Als zijn vrouw een geheim kan bewaren is er geen probleem (een misdaad zonder slachtoffers en zonder vaststelbare overtredingen). Als dit echter niet het geval is, is de agent zeker strafbaar.

Als je het zo voorstelt, dan is het inderdaad een probleem. Ik ben voor een pragmatische toepassing van de wet zolang als dat mogelijk is. Uiteindelijk is het vertellen aan zijn vrouw alleen al bijna garantie dat het verder verteld zal worden.

Het is toch op zijn minst opmerkelijk dat een diender er zo op moet letten terwijl een kinderminnaar zonder pardon zijn recidive kan maken.

Dat slaat nergens op. Ten eerste wordt zo'n pedofiel niet vrijgelaten met een vrijbrief om maar weer verder te doen zoals hij bezig was. Ten tweede wordt op zo'n recidive ingegrepen, en harder nog dan de eerste keer. Ten derde betekent het feit dat iemand een gruweldaad begaat niet dat we opeens alle rechtsprincipes voor kleinere feiten op kant moeten schuiven.

ypsilon schreef:Als je het zo voorstelt, dan is het inderdaad een probleem. Ik ben voor een pragmatische toepassing van de wet zolang als dat mogelijk is. Uiteindelijk is het vertellen aan zijn vrouw alleen al bijna garantie dat het verder verteld zal worden.

Dat slaat nergens op. Ten eerste wordt zo'n pedofiel niet vrijgelaten met een vrijbrief om maar weer verder te doen zoals hij bezig was. Ten tweede wordt op zo'n recidive ingegrepen, en harder nog dan de eerste keer. Ten derde betekent het feit dat iemand een gruweldaad begaat niet dat we opeens alle rechtsprincipes voor kleinere feiten op kant moeten schuiven.

Pragmatisch zolang als dat mogelijk is... ook hierin zit een menselijk voorbehoud wat wijst op een moeilijk te vinden definitiefe oplossing

Ik begrijp nu wel de bedoelingen die de wetsdienaars hebben om een dader vrij in de gemeenschap los te laten.

Het is onmogelijk om te weten hoe hongerig de dader is (of was) op het moment dat de sleutel in het slot op de deur van de vrijheid om wordt gedraaid.

Het begaan van een gruweldaad(Dutroux,Fritzl,maar misschien ook uw buur) vereist wel een andere aanpak.

Naar mijn idee een rechtsprincipewijziging voor dit soort daders;dit,omdat er grote gewetensafwijkingen aanwezig zijn ten aanzien van de soms zeer jonge naaste.

Is er misschien een oplossing te vinden in de enkelband?

Deze enkelband,zeg maar persoonsgebonden GSM,die ook door kleine criminelen wordt gedragen(en sommigen laten hem met iets teveel plezier zelfs aan de ,,vrienden'' zien)kan een oplossing bieden.

De kinderminnaar is dan in feite niet te onderscheiden van de kleine crimineel.

De dader kan door de wetsdienaars wel selektiever in het oog gehouden worden,er moet alleen geen tijdslimiet van bijvoorbeeld 8 weken zijn maar levenslang;dat moet inherrent zijn aan de misstap dus hoort dat bij de straf.

Blijft wel de vraag waar de lijn wordt getrokken:Wat is kinderporno nu eigenlijk?is bijvoorbeeld een toevallige site-bezoeker(ik klikte geloof ik op het verkeerde linkje) gelijk te stellen met een verzamelaar van deze plaatjes of,erger nog,een praktiserende kinderminnaar?

Er zijn dus,net als bij gewone sex,vele mogelijkheden om in contact te komen(gewenst of ongewenst)met kinderporno.

Zijn daar ook regels of separate straffen voor?

Pragmatisch zolang als dat mogelijk is... ook hierin zit een menselijk voorbehoud wat wijst op een moeilijk te vinden definitiefe oplossing

Klopt... Die oplossing bestaat volgens mij zelfs niet.

wijsneus schreef:Het begaan van een gruweldaad(Dutroux,Fritzl,maar misschien ook uw buur) vereist wel een andere aanpak.

Naar mijn idee een rechtsprincipewijziging voor dit soort daders;dit,omdat er grote gewetensafwijkingen aanwezig zijn ten aanzien van de soms zeer jonge naaste.

Toen ik het eerder over "gruweldaden" had, bedoelde ik eigenlijk elke vorm van kindermisbruik. Natuurlijk zijn Dutroux en Fritzl zaken buiten categorie. Ik durf te stellen dat zij ongeneeslijk zijn, en ik meen dat veel psychologen en psychiaters hetzelfde zullen zeggen. Dutroux komt nooit meer vrij, en Fritzl gaat ongetwijfeld ook (echt) levenslang de gevangenis in. Je kunt deze mensen niet meer terug in de samenleving tolereren. Als je dat wel zou doen trouwens, lopen ze geen uur rond. En daar hoeft niemand van omver te vallen.

Is er misschien een oplossing te vinden in de enkelband?

Misschien, als het goed wordt toegepast. Ik heb de indruk - gebaseerd op de nieuwsberichten omtrent de enkelband - dat er nog te veel misloopt en dat het systeem te weinig waterdicht is.

wijsneus schreef:Blijft wel de vraag waar de lijn wordt getrokken:Wat is kinderporno nu eigenlijk?is bijvoorbeeld een toevallige site-bezoeker(ik klikte geloof ik op het verkeerde linkje) gelijk te stellen met een verzamelaar van deze plaatjes of,erger nog,een praktiserende kinderminnaar?

Er zijn dus,net als bij gewone sex,vele mogelijkheden om in contact te komen(gewenst of ongewenst)met kinderporno.

Zijn daar ook regels of separate straffen voor?

Ik denk dat je al je best moet doen voor je een link naar kinderporno vindt waar je "per ongeluk" op kunt klikken (ik bedoel dan alles wat meer is dan een vakantiefoto aan het strand waar toevallig een naakt kindje op te zien is).

Maar goed, ik heb de indruk dat we afdwalen...

ypsilon schreef:Klopt... Die oplossing bestaat volgens mij zelfs niet.

Toen ik het eerder over "gruweldaden" had, bedoelde ik eigenlijk elke vorm van kindermisbruik. Natuurlijk zijn Dutroux en Fritzl zaken buiten categorie. Ik durf te stellen dat zij ongeneeslijk zijn, en ik meen dat veel psychologen en psychiaters hetzelfde zullen zeggen. Dutroux komt nooit meer vrij, en Fritzl gaat ongetwijfeld ook (echt) levenslang de gevangenis in. Je kunt deze mensen niet meer terug in de samenleving tolereren. Als je dat wel zou doen trouwens, lopen ze geen uur rond. En daar hoeft niemand van omver te vallen.

Misschien, als het goed wordt toegepast. Ik heb de indruk - gebaseerd op de nieuwsberichten omtrent de enkelband - dat er nog te veel misloopt en dat het systeem te weinig waterdicht is.

Ik denk dat je al je best moet doen voor je een link naar kinderporno vindt waar je "per ongeluk" op kunt klikken (ik bedoel dan alles wat meer is dan een vakantiefoto aan het strand waar toevallig een naakt kindje op te zien is).

Maar goed, ik heb de indruk dat we afdwalen...

Afdwalen?.

Ik denk van niet;het gaat over iets wat er mee te maken heeft.

Er moet met onderwerpen als dit wel voorzichtig maar ook duidelijk omgegaan worden.

De eerste reakties in dit topic zijn duidelijk.

Gezond denkende mensen kunnen hierover praten en het is moeilijk om de latente boosheid tegenover de pedo's die in de fout gaan voor je te houden.

Ik denk dat aan de kant van publicatie van de plaats waar een pedo woont meer mensen staan dan aan de kant waar mensen het beter vinden om maar te zwijgen over de verblijfplaats.

Dus is overtuigen en duidelijk zijn een belangrijk iets.

Daarbij komen de risico's die een dergelijke publicatie-site met zich meebrengt.

Als een vader van 6 kinderen ten onrechte van een lezer-van een voor de grap gedane plaatsing-een klap krijgt dan heeft deze lezer 6 latente vijanden gemaakt.

Mijn indruk is dat hetzelfde over de grens gedacht wordt.

Jouw zin over de vakantiefoto vind ik een goed voorbeeld;zo hou je het duidelijk.

wijsneus schreef:Ik denk dat aan de kant van publicatie van de plaats waar een pedo woont meer mensen staan dan aan de kant waar mensen het beter vinden om maar te zwijgen over de verblijfplaats.

Dus is overtuigen en duidelijk zijn een belangrijk iets.

Ik weet niet of de meerderheid voor publicatie is. Maar dan nog, vind ik dat geen goede graadmeter. Als de meerderheid dit soort dingen zo goed zou kunnen aanpakken, dan heb je geen politie of rechtbank nodig, noch experts uit de klinische sector. Nochtans geven we nogal wat uit handen aan die mensen.

Al bij al heb ik nog geen enkel argument gezien dat zwaar genoeg weegt om zo'n site te rechtvaardigen. Wel veel emotionele reacties. En die zijn nodig, omdat ze het probleem in een menselijke context plaatsen. Maar ze zijn geen rechtsbasis an sich.

Jouw zin over de vakantiefoto vind ik een goed voorbeeld;zo hou je het duidelijk.

De duidelijkheid van theoretische grenzen en de eenduidigheid van hypothetische situaties doet onvermijdelijk altijd iets af aan de complexiteit van de realiteit.

De duidelijkheid van theoretische grenzen en de eenduidigheid van hypothetische situaties doet onvermijdelijk altijd iets af aan de complexiteit van de realiteit.

Wow,daar zegt u iets.

Mee eens.