sciencetalk

Veertje schreef:[...]

En als dat gebeurt, volgt zo'n kind dat voorbeeld van alsmaar praten over prestaties, voelt zich misschien, al dan niet bewust, ook onder druk gezet om die prestaties dan ook maar in de openbaarheid te blijven verwoorden. Denk ik.

Daarin kan je wel gelijk hebben ja.

Ik weet trouwens niet of je dat bedoelde, maar het leek me zo dat je wilde zeggen dat ze er dan niet echt aan kunnen doen, aan dat ze opscheppen en zo (soms) uitgesloten worden. En daarin zou je dan wel gelijk hebben, maar dat opscheppen is dan wel een deel van henzelf geworden, een minder goede eigenschap van hen waar ze niet zelf voor gekozen hebben maar die (spijtig genoeg misschien) wel een deel van hen is. Dus deels is het wel hun eigen schuld dat ze uitgesloten worden.

thermo1945 schreef:Ik had een buurjongen met een onwaarschijnlijk hoog IQ: 189. Ik wist niet eens, dat dit meetbaar was.

De jongeman was er doodongelukkig mee en op zijn 24ste hing hij zichzelf op, alleen en uitsluitend dus tengevolge van zijn hoogbegaafdheid.

Interessant! Kun je meer over deze jongen vertellen? Over zijn karakter, opleiding en zijn woonsituatie bijvoorbeeld.

Kun je meer over deze jongen vertellen?

Hij ging normaal met zijn familie en vrienden om en was zeer hulpvaardig naar iedereen. Hij was vrijwel afgestudeerd econoom en hem waren meerdere banen aangeboden. Hij had een studentenflat en had geen financiële zorgen. Hij was een kettingroker van sigaretten.

Dus deels is het wel hun eigen schuld dat ze uitgesloten worden.

Maar dan alleen maar als ze zelf inderdaad de mechanismen die eraan ten grondslag liggen ook daadwerkelijk zelf door hebben.

Maar dan alleen maar als ze zelf inderdaad de mechanismen die eraan ten grondslag liggen ook daadwerkelijk zelf door hebben.

Ook niet helemaal... Ook als ze het niet doorhebben is het een deel van hun karakter, en dus een deel van hen. Maar dan is het natuurlijk minder echt een deel van hun karakter dan wanneer ze het doorhebben.

thermo1945 schreef:Ik had een buurjongen met een onwaarschijnlijk hoog IQ: 189. Ik wist niet eens, dat dit meetbaar was.

De jongeman was er doodongelukkig mee en op zijn 24ste hing hij zichzelf op, alleen en uitsluitend dus tengevolge van zijn hoogbegaafdheid.

Hij ging normaal met zijn familie en vrienden om en was zeer hulpvaardig naar iedereen. Hij was vrijwel afgestudeerd econoom en hem waren meerdere banen aangeboden. Hij had een studentenflat en had geen financiële zorgen. Hij was een kettingroker van sigaretten.

Wat je dus wil zeggen is: hij had geen enkel probleem behalve zijn hoogbegaafdheid? Vergeef me mijn scepsis, maar: ik vind dat moeilijk te geloven. Er moet iets geweest zijn waar hij ongelukkig over was, en dat zal toch niet zijn intelligentie op zich geweest zijn.

Maar dan alleen maar als ze zelf inderdaad de mechanismen die eraan ten grondslag liggen ook daadwerkelijk zelf door hebben.

Ik snap het punt van je betoog, maar als we de hoogbegaafdheid wegdenken, verandert het plaatje dan voor jou? Het lijkt me niet aannemelijk dat een zekere arrogantie bij sommige (ik benadruk dit even voor iemand boos wordt) hoogbegaafde kinderen een effect is van de interactie van de omgeving op het IQ, en dat het bij andere kinderen anders zou liggen. Wat ik bedoel: als je die arrogantie bij hoogbegaafden ziet als een oudereffect, dan moet dat voor normaalbegaafde kinderen ook helpen. Ik denk echter dat we dan gewoon geneigd zullen zijn om te zeggen dat het om een arrogant kind gaat, ongeacht waar dat vandaan komt.

Wat je dus wil zeggen is: hij had geen enkel probleem behalve zijn hoogbegaafdheid? Vergeef me mijn scepsis, maar: ik vind dat moeilijk te geloven. Er moet iets geweest zijn waar hij ongelukkig over was, en dat zal toch niet zijn intelligentie op zich geweest zijn.

Ik meen me te herinneren uit een reportage over hoogbegaafden dat een vrij jong hoogbegaafd meisje zei ongelukkig te zijn, omdat ze veel verder dacht dan haar leeftijdsgenoten en zo meer zorgen had. Misschien was dat ook wel zo bij die jongen? Als de buitenwereld geen problemen kon zien, maar hij er wel zelf bedacht. En dan is dat ongelukkig zijn wel een gevolg van zijn hoogbegaafdheid.

Wat je dus wil zeggen is: hij had geen enkel probleem behalve zijn hoogbegaafdheid?

Voor zover ik het wist: er waren geen andere problemen, behalve dat hij moe cq gek werd werd van zijn gedachten die hij nooit kon stoppen.

Ik meen me te herinneren uit een reportage over hoogbegaafden dat een vrij jong hoogbegaafd meisje zei ongelukkig te zijn, omdat ze veel verder dacht dan haar leeftijdsgenoten en zo meer zorgen had. Misschien was dat ook wel zo bij die jongen? Als de buitenwereld geen problemen kon zien, maar hij er wel zelf bedacht. En dan is dat ongelukkig zijn wel een gevolg van zijn hoogbegaafdheid.

Inderdaad, maar ik vind dat we dan wel zo nauwkeurig moeten zijn om te zien dat het hier om een gevolg gaat, en niet om de hoogbegaafdheid zélf. Er is wel degelijk een verschil: deze mensen zijn niet ongelukkig, louter om hun intelligentie, maar omdat ze door die intelligentie anders tegen problemen aankijken.

Ik durf niet uit te sluiten dat daar toch nog andere zaken bij komen kijken (persoonlijkheidstrekken, neiging tot ruminatie, ...). Iemand met een hoog IQ en een voorts gemiddeld persoonlijkheidsprofiel, zou volgens de literatuur niet meer problemen hebben dan iemand met een gemiddeld IQ en een gemiddeld persoonlijkheidsprofiel.

Dat zijn statistieken natuurlijk. Ik wil dan ook de redenen voor de zelfmoord van deze jongen niet specifiek diagnosticeren (lijkt me dat ik dat niet kan, en dat dat sowieso niet mogelijk is after the fact en langs het internet). Maar mensen zullen dingen die hier verschijnen nogal snel als algemeenheden interpreteren, dus moeten we dit wel even kaderen.

Edit: Thermo kwam er nog tussen:

Voor zover ik het wist: er waren geen andere problemen, behalve dat hij moe cq gek werd werd van zijn gedachten die hij nooit kon stoppen.

In hoeverre dat rechtstreeks een gevolg is van IQ alleen durf ik niet te zeggen.

Laura. schreef:Daarin kan je wel gelijk hebben ja.

Ik weet trouwens niet of je dat bedoelde, maar het leek me zo dat je wilde zeggen dat ze er dan niet echt aan kunnen doen, aan dat ze opscheppen en zo (soms) uitgesloten worden. En daarin zou je dan wel gelijk hebben, maar dat opscheppen is dan wel een deel van henzelf geworden, een minder goede eigenschap van hen waar ze niet zelf voor gekozen hebben maar die (spijtig genoeg misschien) wel een deel van hen is. Dus deels is het wel hun eigen schuld dat ze uitgesloten worden.

Persoonlijk vind ik het onderwerp waar hier over wordt gefilosofeerd, iets te ver gaan. Ik bedoel: wij als mensen kunnen er in mijn ogen niet achter komen waarom deze jongen zelfmoord heeft gepleegd. Hij kan dan een hoog iq hebben gehad, maar dat hoeft niet de reden te zijn van zijn daad. Het is voor een ander het makkelijks om te weten waarom iemand zulk soort dingen doet, dus wordt er maar gezegd dat het door zn iq is gekomen. Dan hebben jullie in ieder geval een excuses om maar niet verder te hoeven denken dan dat.

Er zijn zoveel mensen die zelfmoord plegen helaas, en de reden waarom is nou eenmaal niet altijd bekend of onduidelijk. Maar waarom willen wij mensen altijd weten waarom iets gebeud? Ik denk om het een plekje te kunnen geven. Maar naar mijn idee kan dat ook op een andere manier! Alles te onderzoeken maakt namelijk niet gelukkig. Dus denk ik: laat de dingen lekker bij de mensen waar ze horen, en vind het jammer wat hij / zij in zo'n geval heeft gedaan, maar accepteer het. Hij heeft er vast een goede reden voor gehad, ookal begrijpt de medemens dat niet altijd. Maar lang niet alles is te begrijpen, accepteer dat en omarm dat.......want echt: niemand wordt er beter van om alles te weten.

Ik moet zeggen dat ik die IQ testen zelf altijd een beetje vaag vind eigenlijk.

Het is toch een moment opname, als je een keer een slechte dag hebt, ben je opeens dom...

Ik heb zelf ook een keer een soort IQ test gedaan, een paar jaar geleden ben ik getest op dislexie en dan testen ook je ruimtelijk inzicht etc. om te kijken of je gewoon dom bent, of dislexie hebt om het maar bot te zeggen.

Ik moest 100 vragen beantwoorden in een bepaalde tijd, vijf minuten voordat de tijd om was, kreeg een signaaltje dat ik een beetje op moest schieten, want ik was pas op de helft... nouja, uiteindelijk dus nooit meer die test afgekregen, uiteindelijk had ik 70 vragen af... en 30 niet gemaakt dus

Bij de uitslag van de test kreeg ik uiteindelijk te horen dat ik een iets onder gemiddeld ruimtelijk inzicht had. Ik had dan wel van de vragen die ik had gemaakt 100% goed, maar ik had er ook 30 niet gemaakt, die dus dan natuurlijk fout worden gerekent....

dan ik echt van tsjah... is dit een of andere repetitie ofso, of proberen ze mijn inteligentie te testen... had ik dus beter een minuut van te voren nog alle onbeantwoorde vragen met A kunnen invullen, om een betere score te krijgen...

Aan de ene kant heb je gelijk kasper90, maar aan de andere kant is snelheid wel een belangrijke factor bij het meten van iemands IQ. Er is dus eigenlijk altijd een tijdsbeperking of in elk geval tijdmeting. Het maakt qua IQ-meting wel uit of je bijvoorbeeld in 1 seconde een gepuntspiegelde letter F kunt tekenen, of dat je daar 10 minuten voor nodig hebt.

Tsjah, ik weet het niet, ik ben normaal gesproken overal wat langzamer in dan de rest, maar als ik het eenmaal kan, dan kan ik het ook snel en goed...

ik heb net voor de grap even de bnn IQ test gedaan, en heel veel van die vragen (vooral de leesvragen natuurlijk omdat ik dyslectisch ben) gingen veel te snel

Volgens BNN heb ik nu een IQ voor 108...

terwijl ik toch universiteit doe... en daar ook zeer behoorlijke cijfers haal

Persoonlijk vind ik het onderwerp waar hier over wordt gefilosofeerd, iets te ver gaan. Ik bedoel: wij als mensen kunnen er in mijn ogen niet achter komen waarom deze jongen zelfmoord heeft gepleegd. Hij kan dan een hoog iq hebben gehad, maar dat hoeft niet de reden te zijn van zijn daad. Het is voor een ander het makkelijks om te weten waarom iemand zulk soort dingen doet, dus wordt er maar gezegd dat het door zn iq is gekomen. Dan hebben jullie in ieder geval een excuses om maar niet verder te hoeven denken dan dat.

Niemand weet zeker waarom hij zelfmoord gepleegd heeft, behalve (misschien) de jongen zelf. Maar omdat we iets niet zeker weten, betekent dat toch niet dat er niet over gepraat mag worden? Het wordt hier toch niet gedaan op een onrespectvolle manier, en er wordt ook niet gezegd dat zijn IQ zeker de reden van zijn zelfmoord is, dus zie ik het probleem niet...

En niet verder hoeven denken? Hoe kan er verder gedacht worden als er van alle mensen die reageerden maar één iemand de jongen kent? 't Is volgens mij trouwens niet zo dat er iemand verplicht is om te denken over de zelfmoord van iemand anders, dus een excuus is niet nodig.

Er zijn zoveel mensen die zelfmoord plegen helaas, en de reden waarom is nou eenmaal niet altijd bekend of onduidelijk. Maar waarom willen wij mensen altijd weten waarom iets gebeud? Ik denk om het een plekje te kunnen geven. Maar naar mijn idee kan dat ook op een andere manier! Alles te onderzoeken maakt namelijk niet gelukkig. Dus denk ik: laat de dingen lekker bij de mensen waar ze horen, en vind het jammer wat hij / zij in zo'n geval heeft gedaan, maar accepteer het. Hij heeft er vast een goede reden voor gehad, ookal begrijpt de medemens dat niet altijd. Maar lang niet alles is te begrijpen, accepteer dat en omarm dat.......want echt: niemand wordt er beter van om alles te weten.

Voor jou kan dat op een andere manier, voor vele anderen misschien niet.

Nee, inderdaad, maar erover denken kan interessant zijn (hoe hard dat ook klinkt, als het over dat soort onderwerpen gaat), én men kan er iets uit leren. En vooral dat laatste lijkt me wel een goede reden om erover te denken. Misschien kan men uit de zelfmoord van de ene persoon iets leren om de zelfmoord van een andere persoon te voorkomen.

Waarom quote je mij trouwens? Ik zie niet direct wat mijn reactie met dejouwe te maken heeft...

In dat op zicht heb je wel gelijk. Het kan inderdaad bijdragen aan een onderzoek voor de mensen die met deze gedachtes rondlopen. Maar aan de andere kant denk ik, dat als iemand met deze gedachtes rondloopt, je wel heel sterk moet zijn om die persoon tegen te houden. Maar inderdaad, misschien moet het beter worden onderzocht waardoor er misschien wel manieren kunnen worden ontwikkeld om deze mensen "tegen te houden".

Die quote ging perongeluk, sorry!