Je zult wel de mogelijkheid moeten houden om bij te kunnen sturen. Iets onbemands naar een verre ster schieten vraagt nogal een erg nauwkeurige berekening. We weten vast niet exact de locatie waar de kogel ten opzichte van de ster terecht gaat komen na zoveel jaar; je schiet op een bewegend object waarvan niet op de meter nauwkeurig bekend is hoe ver weg hij staat. Daarnaast kan het zomaar zijn dat het object interacteert met lichamen in zijn omgeving of door een stofwolk raast waardoor zijn pad wordt aangepast. Dit geldt ook voor de kogel; denk alleen al aan de pioneer anomaly, waar blijkt dat de vertraging van de pioneer vaartuigen groter is dan de zwaartekracht invloed van de zon zou verklaren. De reden er voor is nog niet bekend hoewel er genoeg mogelijke redenen zijn. Hoe dan ook, de kans om ontzettend ver naast je doel terecht te komen lijkt me enorm.
Als je al ziet hoeveel moeite we moeten doen om alleen al ons zonnestelsel te ontdekken, en dat we nog niet in staat zijn geweest ons eigen zonnestelsel te ontsnappen (hoewel Voyager 1 al een aardig stukje op weg is. Maar gelanceerd in 1977 mag dat ook wel...) denk ik dat we nog een lange weg te gaan hebben voordat we een sneak preview kunnen krijgen van binnenin een ander 'zonne'stelsel. Met de snelheid waarop de huidige sensors op en rond de aarde verbeteren, denk ik dat we de eerste duidelijke, spectaculaire beelden van zo'n bron gaan krijgen. Het eerste object wat we naar een andere ster schieten met als doel 'exploration' en data terugkoppelen naar de aarde zal ongetwijfeld het hoogst technologisch haalbare zijn, en in ieder geval meer dan een kogel, een camera en wat duct tape. Wat niet inhoudt dat de discussie over voorstuwing/brandstof in interstellar space stil moet vallen natuurlijk!