sciencetalk

ConocimientA schreef:Je hoort vaak dat wanneer mensen langere tijd gegijzeld zijn, dat ze dan een bepaald inlevingsvermogen voor de situatie van de gijzelaar hebben gekregen. Naast de negatieve emoties voelen ze ook positieve emoties voor de dader. Volgens mij komt dit doordat de hogere corticale emoties heel dicht bij elkaar liggen (figuurlijk, maar ook wat betreft corticale activiteit)

Wanneer mensen emoties voelen, waar ze niet mee om kunnen gaan, kiezen ze soms (bewust of onbewust) voor een andere emotie. Ze worden ontzettend kwaad terwijl ze zich eigenlijk gekwetst of verdrietig voelen, omdat ze hier makkelijker mee om kunnen gaan. Wanneer je van iemand houdt die jou kwaad doet of kwaad heeft gedaan, is dat heel moeilijk om mee om te gaan. Haat maakt het dan makkelijker om afstand te kunnen nemen.

Vrouwen die mishandeld worden door hun partner blijven wel degelijk nog lange tijd bij die partner omdat ze nog steeds liefde voor hem voelen. Vaak hebben deze mannen naast hun afgrijselijke kant ook een hele lieve kant. Je hoort ze vaak zeggen: maar hij kan ook heel lief zijn. Dit is de kant die maakt waarom het moeilijk is om weg te gaan. Hoe gek het ook klinkt, kun je het vergelijken met een gokverslaving. Als je geld gooit in een machine, maar er komt nooit wat uit, dan zal je niet verslaafd worden. De verslaving komt omdat het zo onvoorspelbaar is wat er uitkomt. De mishandelende man is even onvoorspelbaar. Je bent bang voor hem, maar hij kan ieder moment weer zijn goede kanten laten zien. De kant waar je van houdt. Haten kan dan helpen om toch bij hem weg te gaan.

Ik ben lichamelijk, geestelijk en seksueel misbruikt door mijn broer. Ik haat hem om wat hij heeft gedaan. Ik hou van hem vanuit een loyaliteitsgevoel. Hij is mijn broer en ik zal hem nooit echt kunnen laten vallen. Hij heeft ook goede kanten (klinkt mss ongeloofwaardig) Naar mijn idee liggen haat en liefde toch vlak naast elkaar. Ik ervaar dit in ieder geval zo in mijn situatie.

ZVOO schreef:Dat loyaliteitsgevoel vergt toch een geestelijke opgave? Maar hoe ga jij met al dat verleden om, zeker als jij je broer weer ziet, of heb je geen contact meer met hem

Ja dat is zeker een geestelijke opgave. Hoe ik met al dat verleden omga?

Dat is een heel verhaal... Je kunt een stuk van mijn ervaringen lezen bij het kopje: psychologie en sociologie  

Het contact met mijn broer verloopt zeer moeizaam. Mijn broer is niet geconfronteerd met het seksueel misbruik omdat mijn ouders dit weigeren. Er ligt vanuit mij uit dus een grote blokkade in de benadering naar hem toe. Ook is hij zeer agressief dus ik ben bang voor hem. Als hij thuis komt dan is het één en al toneelspel. Ik zie hem vrij weinig en ik heb er ook helemaal geen behoefte aan om hem te zien. Als je vragen hebt stel ze gerust. Dit kan ook in mijn eigen topic!