sciencetalk

Betrapt.

Ik schaam me nu dood omdat ik mezelf altijd vreselijk erger aan (d/t-)fouten van anderen. Zoals je ziet kan het iedereen overkomen als je snel typt en even niet nadenkt.

Het kan veel sneller.

Gewoon een bijvoeglijk naamwoord van maken, een e erachter plakken:

de bevestigde schroeven

Maar dit geldt enkel voor het voltooid deelwoord.

Bij omkering van de jij-vorm valt weer de t weg: jij bevindt, bevind jij?

Is dit zo? Ik heb altijd geleerd dat als er ik/jij in de buurt staat(lees: direct voor of achter), het nooit -dt is maar gewoon -d.

Dus:

"Jij word", "Word jij?"

En niet:

"Jij wordt", "Word jij?"

LoKzz schreef:Is dit zo? Ik heb altijd geleerd dat als er ik/jij in de buurt staat(lees: direct voor of achter), het nooit -dt is maar gewoon -d.

Dus:

"Jij word", "Word jij?"

En niet:

"Jij wordt", "Word jij?"

Nee, dat klopt niet. Eenvoudig trucje: vergelijk met een ander werkwoord, zoals "spelen", "lopen", of "smurfen":

jij speelt

jij loopt

jij smurft

en dus ook: jij wordt

Speel jij?

Loop jij?

Smurf jij?

Dus ook: Word jij?

Ik heb altijd geleerd om er meervoud en verleden tijd van te maken, dan hoor je vanzelf of het op een D of T eindigd.

Ik heb altijd geleerd om er meervoud en verleden tijd van te maken, dan hoor je vanzelf of het op een D of T eindigd (= eindigt).

Dat is in de meeste gevallen inderdaad een handig hulpmiddel, al begrijp ik niet waarom je er verleden tijd én meervoud van moet maken. Enkel omzetten in de (onvoltooid) verleden tijd is voldoende om het te horen.

ypsilon schreef:[off-topic]

Ehm... Er stond een -t waar er geen moest staan in mijn bericht. Het is "vind je" zonder -t, maar "vindt u" mét -t. Vergelijk: "loop je?" vs. "loopt u".[/off-topic]

Waar vind(t) u ons?

Is het nu "vind je" of "vindt je"?

Ik snap het niet meer want "vind u.." klopt niet, en moet "vindt u..?" zijn.

U vindt , vindt u? (hier blijft de 't' staan)

Je vindt, vind je? (hier gaat de 't' weg)

Het is precies zoals je het zegt.

"Vindt u dat ik gelijk heb?"

"Vind je dat ik gelijk heb?"

"Vindt je vader dat ik gelijk heb?"

Als je twijfelt, gebruik dan een werkwoord waarvan de stam niet op een t of een d eindigt:

"Twijfelt u aan mijn gelijk?"

"Twijfel je aan mijn gelijk?" (*"Twijfelt je aan mijn gelijk?" klinkt gewoon niet)

"Twijfelt je vader aan mijn gelijk?"

Inderdaad, ik heb vroeger altijd geleerd;"Je krijgt thee (je met werkwoord= +t) maar als je te laat komt krijg je geen thee." (je NA het werkwoord is geen t achter werkwoord)

Gewoon weer zo`n regel die je zult moeten onthouden en toepassen.

Als je twijfelt, gebruik dan een werkwoord waarvan de stam niet op een t of een d eindigt:

Ik - en velen met mij - hebben het geleerd met het werkwoord lopen.

Jij loopt

Loop jij?

Wat ik begrepen heb is die regel zo omdat u vroeger gebruikt werd voor hij:

Hij loopt - u loopt

loopt hij? - loopt u?

Dit kun je ook nog zien aan de volgende, wat ouderwets klinkende, uitspraak:

Is u postbode?

In de loop der tijd is u als 3de persoon in onbruik geraakt en steeds meer toegepast als 2de persoon.

Dit leidt in sommige gevallen tot inconsequente vervoegingen:

u heeft (hij heeft, 3de persoon)

u bent (jij bent, 2de persoon)

Ik heb altijd geleerd van mijn leraar Nederlands om óf te zeggen u hebt en u bent, óf te zeggen

u heeft en u is, om dus niet de 2de en 3de persoon door elkaar te gebruiken.

Enfin, u wordt bijna standaard door iedereen als jij vervoegd, maar de restant van de 3de persoon schemert

nog door in het niet wegvallen van de -t in de vraagvorm.

Ik - en velen met mij - hebben het geleerd met het werkwoord lopen.

Tegenwoordig wordt het vaak geleerd met het werkwoord 'smurfen'. Want de meeste mensen hebben een goed taalgevoel voor het Smurfs. Dan wordt het Smurft u dat ik gelijk heb? en Smurf je dat ik gelijk heb?.

En het werkwoord smurfen heeft de zelfde betekenis als alle werkwoorden.

Zo tegenwoordig is dat toch niet hoor. Minstens 15 jaar oud.

Tegenwoordig wordt het vaak geleerd met het werkwoord 'smurfen'. Want de meeste mensen hebben een goed taalgevoel voor het Smurfs. Dan wordt het Smurft u dat ik gelijk heb? en Smurf je dat ik gelijk heb?.

Ik heb dat een tijdje gedaan, en ik schreef nooit meer "ik wordt", maar wel soms voltooide deelwoorden met dt, aangezien het voltooid deelwoord van 'smurfen' 'gesmurft' is. Lopen lijkt me daarom een betere vervanger.

Je kunt beter een zwak werkwoord nemen. Want hoe 'gelopen' gaat helpen bij het correct spellen van 'bepaald' (dus niet 'bepaaldt'), of "ik liep" bij "ik bepaalde", zie ik niet.