sciencetalk

die hanze schreef:Wij zien met onze telescopen dat alle sterren van elkaar weg bewegen en dat die ongeveer 13 miljard jaar geleden samen in een punt hebben gezeten. Sterren zijn dus maar beginnen branden rond 13 a 12 miljard jaar geleden.

We weten ook dat sterren nog niet langer dan 15 miljard jaar hebben staan branden aan de hand van hoeveel brandstof ze hebben verbruikt, dus de hoeveelheden waarmee de elementen voorkomen.

Over de leeftijd van de zon heb ik het niet gehad dus ik vraag me af waar je dat vandaan haalt.

Het huidige model kan verklaren waarom sterren nog niet zo lang branden maar kan het nieuwe model in dit topic dat?

Als het heelal al oneindig lang bestaan heeft en er is geen oerknal in voorgekomen, waarom branden er maar sinds 13 a 12 miljard jaar gelden sterren, wat is er gebeurd dat er dan sterren begonnen te branden?

Wat mijn punt is, is sterren geen voorwaarde zijn voor een heelal. Sterren op zich geven alleen maar een onderlimiet, maar geen bovenlimiet. Het kan zijn dat er in het gedeelte van het heelal dat we niet kunnen waarnemen, oudere sterren bestaan. We nemen tenslotte maar een heel klein gedeelte van het universum waar. Overigens nemen sommige kosmologen aan dat op zeer grote schaal ( véél groter dat de 100 Mpc als schaal waarop we het universum isotroop en homogeen zien ) dat het universum weer inhomogeen is. De details ken ik niet.

Het voorbeeld over de zon was een fictief voorbeeld. Het huidige model over de BB zegt niets over sterren. Alleen maar iets over het ontstaan en de evolutie van het universum en ( via perturbatietheorie ) over de structuurvorming.

We mogen ons niet blindstaren op hetgeen we kennen, want anders boeken we geen vooruitgang. Het is niet omdat we het niet kennen, dat er geen andere mogelijkheid is. Goed ja, hadden ze 100 jaar geleden gezegd: "Omdat uit het experiment met de slinger blijkt dat een deeltje niet door de potentiaalbarrière kan tunnelen, kan er niet zoiets bestaan als tunneling." en hadden sommige natuurkundigen het vastgeroeste beeld over de fysica toen, niet durven omverwerpen, waar zaten we dan nu?

Het lijkt mij eerlijk gezegd, op het eerste zicht, ook niet een fantastisch model, laat dat duidelijk zijn. Maar we moeten durven openstaan voor andere modellen en ze niet direct afschieten omdat er nog (héél véél) werk aan is.

Ik sta er voor open, ik stel alleen een vraag en wil weten hoe het model die beantwoord kennelijk kan het dat niet (je gaf nog geen antwoord of je weet er zelf even weinig van als ik).

Zeg mij eens duidelijk wat er mis is met mijn vraag. Ik heb er helemaal geen probleem met een leeg heelal, ik vraag me gewoon af waarom er al die sterren zijn die sinds 12 miljard jaar geleden zij beginnen branden (de eerste dan toch, ik weet ook wel dat de meeste nu van de 3de generatie ofzo zijn).

Over dat het heelal op grote schaal inhomogeen is weten we niet, daar is geen bewijsmateriaal voor dus daar gaan we hopelijk niet over discussiëren.

aestu schreef:Wat mijn punt is, is sterren geen voorwaarde zijn

We mogen ons niet blindstaren op hetgeen we kennen, want anders boeken we geen vooruitgang. Het is niet omdat we het niet kennen, dat er geen andere mogelijkheid is. Goed ja, hadden ze 100 jaar geleden gezegd: "Omdat uit het experiment met de slinger blijkt dat een deeltje niet door de potentiaalbarrière kan tunnelen, kan er niet zoiets bestaan als tunneling." en hadden sommige natuurkundigen het vastgeroeste beeld over de fysica toen, niet durven omverwerpen, waar zaten we dan nu?

Onzin. De mogelijkheid van "tunneling" is een consequentie van de fundamenten van de kwantummechanica. Het volgt uit de theorie die was opgesteld. En die theorie was opgesteld om bepaalde discrepanties te kunnen verklaren. Niemand had het vóór het bestaan van die theorie over tunneling, laat staan over de vraag of je dat wel of niet kon aantonen met een slingerexperiment. En als iemand er wel over zou zijn begonnen zonder zich verder te bekommeren over het hoe en waarom zou hij - terecht - voor gek zijn verklaard.

Wat ik aan wil geven: Theorieën ontstaan niet omdat iemand op een bepaald moment een of andere "wat als"-vraag stelt met het doel een theorie omver te werpen. Nieuwe theorieën beginnen met de constatering dat een bepaalde waarneming niet overeenkomt met de gangbare theorie of met de constatering dat twee geldig geachte theorieën onverenigbaar zijn met elkaar. Daarna kan er inderdaad een rigoureuze en revolutionaire nieuwe aanname gedaan worden, maar wel meteen gevolgd door een uitwerking van de consequenties van die aanname.

Enkel maar wat raars aannemen zonder dat de noodzaak daarvan duidelijk wordt gemaakt en zonder dat dat gepaard gaat met een aantal gevolgtrekkingen heeft niets met wetenschap te maken en leidt zeker niet tot vooruitgang.

Je moet je inderdaad niet blindstaren op bestaande kennis, maar je moet er wel van op de hoogte zijn voor je iets anders probeert. Bovendien speelt blindstaren of niet open willen staan hier helemaal geen rol. Het betreffende artikel staat online, is gelezen en is becommentarieerd.