sciencetalk

Dat is leuk!

Leuk! Maar waarom anoniem publiceren? Het is geen schande om op dwaalwegen te belanden, per slot van rekening weet je pas achteraf dat iets niet werkt.

Daar zie ik het nut ook niet van in en het lijkt me zelfs een kwalijke zaak. Een kwaadwillende gebruiker kan op die manier allerlei "concullega's" op het verkeerde been zetten.

En waarom alleen voor de biowetenschappen, of wordt het tijdschrift algemener?

Het aantal "mislukte" experimenten is in de biowetenschappen verhoudingsgewijs groot - het nut is in die tak van wetenschap wat groter.

Daar zie ik het nut ook niet van in en het lijkt me zelfs een kwalijke zaak. Een kwaadwillende gebruiker kan op die manier allerlei "concullega's" op het verkeerde been zetten.

Aan die mogelijkheid had ik nog niet eens gedacht, dat maakt het inderdaad nog bedenkelijker.

Het aantal "mislukte" experimenten is in de biowetenschappen verhoudingsgewijs groot - het nut is in die tak van wetenschap wat groter.

In de wis- en natuurkunde lijken mij vooral doodlopende theoretische benaderingen interessant. Er zijn bepaalde op het eerste gezicht prachtige ideeën die steeds weer herontdekt worden maar waarvan bekend is dat ze nergens toe leiden.

In de wis- en natuurkunde lijken mij vooral doodlopende theoretische benaderingen interessant. Er zijn bepaalde op het eerste gezicht prachtige ideeën die steeds weer herontdekt worden maar waarvan bekend is dat ze nergens toe leiden.

Maar daar is een theorie nooit verkeerd of doodlopend. Je kunt daar moeilijk van 'mislukkingen' spreken. Ook is het bij exacte wetenschappen vaker een gebrek van kennis of aanvoelen die tot fouten leidt, bij biowetenschappen gaan er dingen verkeerd, waarvan men zelfs achteraf dikwijls niet weet wat er nu precies verkeerd aan was.

Maar daar is een theorie nooit verkeerd of doodlopend. Je kunt daar moeilijk van 'mislukkingen' spreken.

Ik denk ook wel dat het 'nut' minder groot is bij bijvoorbeeld wiskunde dan bij biowetenschappen. Maar ik zie wel potentieel in wat Bartjes aanhaalt. Een theorie is, binnen de Wiskunde, misschien nooit verkeerd, maar hij heeft zeker wel beperkingen. Soms kunnen die beperkingen zo groot zijn dat er geen enkel praktisch nut meer aan vasthangt (en dat is dan een mislukking wat mij betreft). Soms is het nuttig dat zoiets gepubliceerd wordt. Dat nut heeft meerdere luiken. Een eerste nut is het feit dat je zo voorkomt dat eenzelfde idee tot 10maal wordt herhaald. Een tweede nut is het frisse paar ogen: door het publiceren krijgen anderen de theorie onder ogen en kunnen ze misschien een andere piste zien waaraan jij nooit had gedacht. Zo zullen er wel nog voordelen zijn die ik nu niet meteen noem .

Ook is het bij exacte wetenschappen vaker een gebrek van kennis of aanvoelen die tot fouten leidt

Dat zie ik niet meteen wat je hiermee bedoelt... Ook is het nuttig om even af te spreken wat (voor jou) een 'exacte' wetenschap is.

Dat zie ik niet meteen wat je hiermee bedoelt... Ook is het nuttig om even af te spreken wat (voor jou) een 'exacte' wetenschap is.

Ah, nee, gewoon als verzamelwoord voor wiskunde en natuurkunde.

Zo kun je in de wiskunde wegen inslaan, waarbij een andere wiskundige zou zeggen: "maar is dat niet gewoon isomorf aan die groep?" Of wegen inslaan waar een wiskundige met meer ervaring al meteen ziet dat ze nergens toe gaat leiden.

Maar daar is een theorie nooit verkeerd of doodlopend. Je kunt daar moeilijk van 'mislukkingen' spreken. Ook is het bij exacte wetenschappen vaker een gebrek van kennis of aanvoelen die tot fouten leidt

Zie:

http://www.mth.kcl.ac.uk/~streater/lostcauses.html

Dat is het soort projecten dat ik bedoel. Helaas gaan veel van die zaken mij boven de pet, dus ik durf niet met zekerheid te beweren dat al deze zaken echt hopeloos zijn. Daar zouden deskundigen in het bedoelde blad hun licht over kunnen laten schijnen.

bij biowetenschappen gaan er dingen verkeerd, waarvan men zelfs achteraf dikwijls niet weet wat er nu precies verkeerd aan was.

Best mogelijk - dat bestrijd ik niet.

Aanvulling: wat de wiskunde betreft bedoel ik inderdaad geen echte fouten, maar projecten die niets moois, interessants of nieuws opleveren. (Het soort werk waar ikzelf in Theorieontwikkeling mee bezig ben. )

Wat ik me hierbij afvraag: Wie gaat de moeite doen iets te publiceren dat NIET werkt?

Dat een tijdschrift met niet-werkende experimenten en dergelijke best nuttig zou zijn geloof ik onmiddelijk, maar waarom zou iemand de moeite doen erin te publiceren? Een artikel schrijven kost tenslotte een hoop werk en tijd, en ik denk niet dat je een fatsoenlijke citatie-score gaat halen op iets dat niet werkt (tenzij dat onverwachts is, maar dan kun je het ook weer in normale bladen publiceren).

Dat een tijdschrift met niet-werkende experimenten en dergelijke best nuttig zou zijn geloof ik onmiddelijk, maar waarom zou iemand de moeite doen erin te publiceren? Een artikel schrijven kost tenslotte een hoop werk en tijd, en ik denk niet dat je een fatsoenlijke citatie-score gaat halen op iets dat niet werkt (tenzij dat onverwachts is, maar dan kun je het ook weer in normale bladen publiceren).

Goh, je zal maar na een aantal maanden onderzoeken niets bereiken. Ik zou in dat geval dan toch het liever ergens kwijt kunnen.

Het heeft ook zijn charme om met wetenschap bezig te zijn zonder steeds te hoeven bedenken wat het (aan bekendheid, citaten, onderzoeksgelden, etc.) oplevert. Verder kan ik mij voorstellen dat je iets hebt bedacht dat qua opzet briljant is, maar dat in de praktijk onwerkbaar blijkt. Dan is het toch leuk dat idee te kunnen delen.

@Ben: Iets publiceren, of liever, rapporteren, dat niet werkt is kan een stuk makkelijker zijn dan het omgekeerde. Ten eerste kan een uitgebreide inleiding achterwege blijven. Een paar zinnen met "we zijn bezig geweest met dit of dat soort experimenten in het kader van zus of zo'n onderzoek" is afdoende. Dat scheelt al wat. Ook hoeft er veel minder verantwoording in rondom de uitvoering van de experimenten. Plaatjes en grafieken hoeven minder opgesmukt te worden, enzovoort enzovoort.

Een en ander ook in het kader van waar publicaties ooit feitelijk voor bedoeld waren: Het delen van kennis waar een ander mee gebaat zou kunnen zijn.

@Bartjes: Jouw visie slaat dan weer door de andere kant op. Het zal best zijn charme hebben om op die manier bezig te zijn, maar zo werkt het in de praktijk niet. Wetenschap is een vak, en hoewel winstgevendheid geen doelstelling is: Onderzoek doen kost geld, dat geld komt binnen in de vorm van subsidies, een goede citatiescore vergroot de kans om die subsidies toegekend te krijgen - simpelweg omdat een citatiescore een maat is voor de hoeveelheid resultaten die iemand heeft behaald en de relevantie ervan.

Ik denk dat de meeste wetenschappers het liefst vrijuit zouden willen hobbyen. Maar vrijuit hobbyen, op kosten van een ander, dat kan gewoon niet.

Vergelijk het met topsport: Voor een profvoetballer, een topspits bijvoorbeeld zal het ook best zijn charme hebben om in een lekker klimaat voor de lol een balletje te trappen met wat vrienden. Maar als hij vanwege die charme een paar wedstrijden voor zijn club zou laten schieten, dan heeft zijn club toch een groot probleem, en hijzelf ook. Charme of niet, de club betaalt hem om doelpunten te maken. En door die doelpunten wordt ook zijn waarde bepaald.

@ Marko. Ik heb net een boek over de zoekmachine Google gelezen, en een van de bijzonderheden van de bedrijfscultuur bij Google was (ik weet niet of dat nog zo is), dat van het personeel werd verlangd dat ze een zeker deel van hun werktijd bezig waren met zaken die zijzelf interessant vonden (los van de vraag of dat geld zou opleveren). Voor wetenschappers en techneuten met een intrinsieke motivatie werkt dat zeer stimulerend, en verhoogt dat de creativiteit. Daar zijn vervolgens ook weer financieel interessante ideeën uit voort gekomen. Zo is Google groot geworden. De door jouw geschetste tegenstelling tussen (onproductief) hobbyen en (productief) serieus werk is dus relatief, en het is van tevoren vaak onmogelijk te weten wat meer resultaat zal opleveren.

Wetenschap is geen productiewerk, en moet ook niet als zodanig gewaardeerd en beloond worden. Althans niet over de hele linie. Anders help je de creativiteit en bezieling om zeep.

Wetenschap is geen productiewerk, en moet ook niet als zodanig gewaardeerd en beloond worden. Althans niet over de hele linie. Anders help je de creativiteit en bezieling om zeep.

Dat zou inderdaad het ideaal zijn, maar zo werkt het nu eenmaal niet. Hier op de vakgroep waar autonome robotica bestudeerd wordt, hebben ze al jaren geen robot meer gemaakt. Robots maken de onderzoekers hier in hun vrije tijd met hun eigen geld Onderzoek naar Machine Learning modellen op de beurs is ook voor hen 100% vrije tijd en eigen geld.

Van een hobby verdien je geen geld. Je kunt altijd van je hobby je werk maken, maar dan ga je sowieso moeten inboeten op het 'hobby'-aspect. Bij wetenschap is het precies zo. Als je wil betaald worden voor je onderzoek, moet je onderzoek relevant zijn en moet je voldoende resultaten bereiken. Indien niet moet je je onderzoek zelf bekostigen.

Stel: je kunt 1 onderzoek bekostigen en je hebt 2 kandidaten. De ene gaat wat onderzoeken in een vakgebied dat hij interessant vindt, de andere heeft een concreet plan waarmee hij verwacht resultaten te halen om die en die reden, heeft aangetoond dat hij in het verleden ook zijn verwachte doelen kon behalen en kan aantonen dat zijn resultaten erg belangrijk zullen zijn voor de voortgang van de wetenschap. Je kunt ook kiezen om het geld niet aan de onderzoekers geven en 10 daklozen een winter van straat houden, hetgeen waarschijnlijk het leven van 1 van de daklozen zal redden.

Waar zou jij je geld in steken?

@ 317070. Ik beweer dat je wetenschap niet met economische maatstaven moet beoordelen. Wetenschap is een cultuurgoed. Daar moet dus gewoon geld voor vrij gemaakt worden.

Wat men daar voor terugkrijgt is dat men - in wetenschappelijk opzicht - in een land kan wonen om trots op te zijn. Zo vind ik ook dat men bijvoorbeeld geld moet vrijmaken om monumenten en natuurgebieden te beschermen. Dat kost ons wel belastingcentjes, maar het maakt het leven rijker.

Als de wetenschapsbeoefening in de praktijk steeds meer als een bedrijfstak wordt gezien, is dat voor mij nog geen reden mijn standpunt te veranderen maar juist om die ontwikkeling af te wijzen.

@ 317070. Ik beweer dat je wetenschap niet met economische maatstaven moet beoordelen. Wetenschap is een cultuurgoed. Daar moet dus gewoon geld voor vrij gemaakt worden.

Dat klopt, en het is ook zo. Maar zelfs nu is die hoeveelheid geld gewoon beperkt en wordt binnen de wetenschap geselecteerd op welk onderzoek het meest beloftevol is. Daar is mijn inziens niets verkeerd mee.

En citaten en dergelijke maatstaven zijn gelukkig geen economische maatstaven. Je wordt wel beoordeeld op je productiviteit en dat is niet meer dan normaal.

Vergelijk het met theater. Theater moet gemaakt worden, ook al gaan er maar 1000 mensen naar kijken. Het is een soort van cultuur, de economische maatstaven zijn dus niet van belang, theater moet niet uit de kosten komen. Maar een theatercompanie die ieder jaar maar 1 zo'n stuk maakt, of een compagnie die er ieder jaar 5 maakt van hetzelfde geld, DAT is wel belangrijk. De productiviteit zelf moet wel van tel zijn. En dat is de methode die nu ook in de wetenschap gebruikelijk is.