sciencetalk

bessie schreef:Goeie tip die canon-site, daar staat inderdaad een hoop info. Ik heb eigenlijk twee vragen die overblijven:

1. Wat is het nut van die samengestelde lenzen, bestaande uit een holle en een bolle lens? Volgens mij is het geen luchtlens want ik heb lenzen gezien die precies inelkaar passen en zelfs verlijmd waren.

2. Hoe kom je aan de formule van de vergroting, op welke veronderstellingen is deze gebaseerd? Liggen de lenzen in elkaars brandpunt of niet? Ik neem aan dat dat afhankelijk is van de afstand van het object (scherpstellen). Hebben jullie een figuur met hoeken en dergelijke?

Heeft te maken met de breking van de stralen, brandpuntsafstand en verstrooiïng/scheidend vermogen (resolutie).

Ook om een objectief (verzameling groepen lenzen) relatief kort en lichtsterk te houden.

Bij (plan- bio - concaaf) convexe lenzen (bolle) ligt het brandpunt na de lens met convergerende lichtstralen. Bij (plan- bio- concaafconcave lenzen ligt het brandpunt voor de lens en met divergerende lichtstralen.

Kijk hier ook even en het zal je een stuk duidelijker worden :

http://physics.rug.ac.be/fysica/applets/le...nzen/index2.htm

http://micro.magnet.fsu.edu/primer/java/le.../bi-convex.html

http://micro.magnet.fsu.edu/primer/java/le...bi-concave.html

http://physics.rug.ac.be/fysica/applets/Op...eBank/index.htm

http://www.europe-nikon.com/en_EU/old_prod...ensresolutie%22

OK dat is veel info, ik ga dit op het gemakkie nalezen.

Inmiddels heb ik m'n eigen simulatie gemaakt van een stelsel van dunne lenzen. Ik heb aangenomen dat alle lenzen in elkaars verlengde liggen, op x-coordinaten

x(i). Zij hebben brandpuntsafstanden f(i), die voor holle lenzen negatief zijn.

Als lens i wordt geraakt op een hoogte van h(i), onder een hoek van A(i) (Alfa(i)), dan kan worden uitgerekend onder welke hoek B(i) (Beta(i)) de straal uittreedt:

tangens(B(i))=tangens(A(i))-h(i)/f(i)

In deze formule mogen alle grootheden negatief zijn! Nu kan voor de volgende lens i+1 worden uitgerekend op welke hoogte hij wordt getroffen:

h(i+1)=h(i)+tangens(B(i)).(x(i+1)-(x(i))

De invalshoek van lens (i+1) is nu gewoon gelijk aan de uittreehoek van lens i. Het proces wordt zo vaak herhaald als er lenzen zijn. De totale vergroting vind je uit deling van de tangens van de laatste hoek door die van de eerste. Door een beetje handige 'teststralen' te kiezen kun je zien hoe de stralen door een verrekijker met zo'n vervelend samengesteld oculair lopen. Ik heb voor een kijker van 20x60 de sterkte van alle lenzen bepaald (in de zon houden) en de simulatie daarvan klopt vrij aardig (ik kom uit op 17.6x). Programmeren gaat gewoon via een Excel-werkblad.

Nu ga ik proberen te bepalen hoe ik voor mijn probleemstelling de lenzen moet kiezen. Van eventuele resultaten houdt ik jullie op de hoogte.

OK ik ben een weekje aan het experimenteren geweest. Ik heb een aantal zaken gesimuleerd. Ten eerste vind ik het vreemd dat bij het bepalen van een vergroting van een lens of telescoop nooit de ooglens wordt meegerekend. Immers de grootte van het uiteindelijke beeld op het netvlies is bepalend voor de interpretatie door de hersenen. Om dit te doen heb ik een denkbeeldige lens op 22 mm achter de ooglens gezet, die de functie van het netvlies vervult. De lichtstralen vanaf een voorwerp moeten nu altijd samenvallen op het netvlies anders past de ooglens zich aan. In Excel kun je eenvoudig een iteratie doen waardoor je de sterkte van de ooglens zo kan instellen dat aan die voorwaarde wordt voldaan. Nu kan ik inderdaad zien dat een voorwerp, gezien door een bolle lens, vergroot wordt weergegeven, mits het binnen de brandpuntsafstand van de lens ligt. Hiertoe simuleer ik de toestanden zonder resp. met lens en deel de gevonden beeldgrootten. Het lijkt triviaal maar ik kan zo'n berekening nergens vinden en heb hem op school ook nooit gehad. Wie interesse heeft: neem even kontakt op dan stuur ik je de excelsheet (20K).