sciencetalk

Dat is leuk als je een compositie maakt voor een foto, maar in de dagelijkse praktijk werkt dat natuurlijk nooit. Bovendien zijn brilleglazen niet vlak, en door de ronding krjig je reflecties uit allerlei posities.

Een aardige waarneming bij het onder de kraan houden van een bril: de reflectiekleur verandert omdat water een andere brekingsindex heeft dan de coating.

Op de foto's is de dubbele reflectie van een raam zichtbaar, afkomstig van de voor- en de achterkant van het brillenglas. Het natgemaakte oppervlak verschilt per foto. Boven: beide oppervlakken droog; midden: ene oppervlak nat; onder: andere oppervlak nat. De natte reflectie is paars i.p.v. groen.
Voor de foto heb ik het glas natgemaakt met zeepwater omdat dat uitvloeit tot een watervlies, ondanks de hydrofobe toplaag van het glas. Water zonder zeep zou druppels vormen, dan is het effect minder duidelijk.

Geen brilcoating, maar toch gerelateerd: 'amber' (oranje-gele) en 'ruby' (robijnrode) coatings zijn populair bij goedkope verrekijkers van lage kwaliteit. De cosmetische coating is versiering van de buitenkant, maar voor de gebruiker is het nadelig want het beeld krijgt een groene of blauwe kleurzweem door het verlies van oranje/rood. (1,2) Dat in tegenstelling tot een functionele coating, zoals mijn brilcoating met zwakke groene reflecties, die nauwelijks invloed heeft op de kleur en helderheid van doorgelaten licht. 

Goedkope verrekijker met cosmetische amber coating. De heldere lichtvlek bij A betekent dat de lens een flink deel van het oranje-gele licht niet doorlaat. Bij B is te zien dat het doorgelaten licht blauw van tint is. Bij C een vergelijking met een betere verrekijker zonder cosmetische coating. Bij E is een deel van de achterkant nat gemaakt, en daar verandert de kleur, tot het opdroogt, wat aantoont dat de coating aan de achterkant zit. Een natte plek op de voorkant geeft geen kleurverandering


Vermoedelijk verkochten binoculairs met de cosmetische coating ook beter omdat ze, afgezien van de aantrekkelijke buitenkant, de illusie wekten dat ze iets gemeen hadden met de zeer goede kijkers van de topmerken Zeiss en Steiner uit de jaren '60, toen die experimenteerden met multicoatings.
Oude Zeiss Notarem met multicoating