sciencetalk

Bovendien hebben al die pakketjes (fotonen) dezelfde hoeveelheid energie

Energie van een foton:

Dag Uphoff,

Uit uw bijdragen op dit forum blijkt een gedegen kennis van de materie, ik neem uw impliciete kritiek dus zeer ernstig. Maar de formule spreekt over E=h*f, waar f staat voor frequentie. Het begrip frequentie duidt op de opeenvolging van een aantal fotonen per tijdseenheid. Dus eigenlijk zegt de formule, de energie van een foton (dus de energie die het uitoefent op het lichaam waarop het terechtkomt) hangt af van de hoeveelheid (golflengte) van fotonen die een bepaald object treffen per tijdseenheid. Een analogie is de energie van een kogel die deel uitmaakt van een aantal kogels dat mekaar snel opvolgt, geeft een grotere impakt dan een kogel uit een aantal kogels dat op een langzamer tempo het doel treft. Maar in principer heeft elke kogel dezelfde energie, het is de frequentie die hier een rol speelt.

Fotonen ontstaan (gewoonlijk) door de kwantumsprongen, de terugval van aangeslagen elektronen naar een sfeer dichter bij de kern. Aangezien de elektronen allen eenzelfde lading hebben dacht ik dat ook de individuele fotonen eenzelfde lading hebben. Een probleem hierbij is wel dat er meer elektronen blijken te zijn per orbitaal, dat is inderdaad een probleem met mijn theorie

Echter denk ik dat de tijdruimte uit ruimtebits (korreltjes van de korrelige ruimte-tijd) bestaat, die slechts een discrete hoeveelheid energie kan overdragen naar de volgende ruimtebit enz. De frequentie hangt dan af van de oscillatie (het aantal kwatumsprongen per tijdseenheid) van de bron.

Ik ga nog verder lezen over de energie van één individueel foton, onafhankelijk van een flux fotonen. Uw commentaar is hierbij is meer dan welkom.

Groeten,

Het begrip frequentie duidt op de opeenvolging van een aantal fotonen per tijdseenheid.

Nee, dat is niet correct. 1000 fotonen met energie-inhoud y per seconde levert intenser licht dan 1 foton met energie-inhoud y per seconde, de golflengte/frequentie blijft hetzelfde, want deze volgt uit de energie-inhoud. Wat uitleg:

Als een elektron van een aangeslagen atoom terugvalt zendt het een foton uit. De energie-inhoud van dat foton is afhankelijk van de schil van waaruit dat foton terug valt en de schil waarin het in terecht komt. Er zijn dus meerdere mogelijkheden, ieder met zijn eigen vaste energie-inhoud en dus eigen vaste frequentie. Zie dit schemaatje van frequenties bij terugval naar lagere schillen binnen een waterstofatoom:
Rekenvoorbeeldje (afgeronde waarden):

h= constante van Planck = 6,626.10^-34 J.s

c=lichtsnelheid = 3.10⁸ m/s

h.c is dus een vaste waarde van 1,99.10^-25 J.m

Wanneer een foton terugvalt van schil drie naar twee wordt er een 'rood' foton uitgezonden (656nm).

De energie-inhoud E van dat foton is dus 1,99.10^-25 J.m / 6,56.10^-7m = 3,0.10^-19 J.

Wanneer een foton terugvalt van schil vijf naar twee wordt er een 'blauw' foton uitgezonden (434nm).

De energie-inhoud van dat foton is dus 1,99.10^-25 J.m / 4,34.10^-7m = 4,6.10^-19 J.

Het is juist dit principe dat het mogelijk maakt elementen te herkennen door hun licht te bestuderen middels spectraalanalyse. De emissie- of absorptielijnen op exact de frequenties die horen bij de diverse terugvalscenario's geven ieder element een unieke barcode, zoals in deze animatie wordt getoond.
Jouw assumptie zou inhouden dat er geen spectraalanalyse zou kunnen bestaan, en daarmee dat wij hoegenaamd niets van de Zon en sterren af zouden kunnen weten (en nog veel meer niet zouden kunnen). Ieder foton heeft dan immers dezelfde energie-inhoud en dus dezelfde frequentie, waardoor alle streepjes samen zouden vallen op één positie. Gelukkig is dat niet het geval.

Jullie reacties maken me poep-jaloers Maar ja, had ik maar geen economie moeten gaan doen. Die spectraalanalyse vind ik ook bijzonder boeiend. Hij wordt ook gebruikt om de afstand tot sterren te meten, niet? Dan lees ik altijd dat door het uitdijen van het heelal de golflengte van fotonen toeneemt. Als dat zo is, hoe kan je dan nog o.b.v. spectraalanalyse de juiste kleuren (en dus de juiste afstand) bepalen? Ik mis ergens iets, geloof ik. Maar dat overkomt me wel meer ..... zoals de trein of de bus

@MarcoPolo: zie ook deze berichten.

Michel, bedankt voor de interessant link!

jkien schreef: ↑ma 06 jan 2014, 23:33
Met het blote oog kun je je eigen witte bloedcellen voor je netvlies zien passeren, zie blue field entoptic phenomenon. De afbeelding is scherp genoeg om te zien dat de witte bloedcel in het nauwe bloedvat vervormd is tot een langwerpig wormpje. De diameter van de cel is niet zo heel veel groter dan de golflengte van het licht.

Dat plaatje wat ze erbij geven is nep. Als je het plaatje opslaat zie je opeens witte puntjes die niet meer bewegen, als je er op inzoomt zie je dat het pixels zijn. Dat plaatje is in ieder geval nep.

EDIT: Laat maar, ik heb de tekst onder de foto niet goed gelezen!

De afbeelding is inderdaad een simulatie. Een echte fotografische opname is onmogelijk omdat beeldchips, in tegenstelling tot het netvlies, niet bedekt zijn met bloedvaten.

Persoonlijk vind ik dat de afbeelding een goede indruk geeft van hoe het verschijnsel eruit ziet, met het blote oog.