sciencetalk

Ik ga ook eens kijken wat mijn huidige paraplu doet.

Ik weet dat ik vele tientallen jaren geleden duidelijke interferentiepatronen heb gezien, als ik door de paraplu naar een verre lichtbron keek.

Heel goed mogelijk dat intussen stof en/of nabehandeling veranderd is.

Bijzonder. Een duidelijk interferentiepatroon betekent dat je minstens het 0e orde en 1e orde beeld van elk lichtpunt zag. Dan herinner je je dus een paraplu waar je doorheen kon kijken, je kon de huizen en de bomen er doorheen zien, en je zag ze met dubbelcontouren, net zoals bij kijken door een tralie.

Ik herinner me alleen ondoorzichtige paraplu's. Afgezien van paraplu's van doorzichtig pvc, maar die gaven geen dubbelbeelden.

jkien schreef: ↑zo 08 nov 2020, 14:57 Dan herinner je je dus een paraplu waar je doorheen kon kijken, je kon de huizen en de bomen er doorheen zien, en je zag ze met dubbelcontouren, net zoals bij een tralie.

Nee, het was een zwarte paraplu en ik kon er niet doorheen kijken voor zover ik me herinner.
Alleen als je keek richting een heldere "puntbron" (lantarenpaal of iets dergelijks), dan kreeg je een stippenpatroon te zien als in jouw eerste bericht.

Met m'n huidige paraplu lukt het ook niet meer.

Misschien had Minnaert een zijden paraplu; nylon paraplu's verschenen pas na de oorlog.

In boeken van 1900-1960 die zakdoektralies (handkerchief gratings) bespreken wordt vaak specifiek gezegd dat diffractie te zien is bij een zijden paraplu. Bovendien moet de lichtbron bijna puntvormig zijn, zoals een verre lantaarn, of een koolstofbooglamp (in 1900 kwam je zulke lampen tegen). Nooit wordt gezegd dat de zon een diffractiepatroon gaf, dus het aantal draden per mm van een zijden paraplu zal niet veel verschillen van de 4 per mm van een moderne paraplu. Sterker, een oefensommetje in "Fundamental Physics" uit 1943 luidt:

The headlamps of an automobile are 1 meter apart. The diffraction patterns produced when these lights are observed through a silk umbrella overlap. An observer 100 meters away notes that the fifth-order image of one light falls squarely on the other light. What is the spacing of the threads of the umbrella?
. Het antwoord staat erbij: 4 draden per mm.

Geoliede zijde was waterdicht en doorzichtig, blijkt uit onderstaande advertentie; en uit een tekst uit 1875: "een jong banaanblad wordt door verhitten boven vuur even dun, doorschijnend en ondoordringbaar voor water als geoliede zijde." (1)

1934 (2)

Was de golflengte geen gegeven in de opgave?
Blijkbaar gaan ze uit van een golflengte van 500 nm.

In een voorafgaande opgave werd gegeven dat wit licht een gemiddelde golflengte van 590 nm heeft. (1)

Klopt het sommetje dan wel?

Je hebt gelijk, het klopt alleen met een golflengte van precies 500 nm. Of het 5e orde beeldje is hetzelfde als het 4e orde spectrum, want het centrale 1e orde beeldje is geen spectrum.

jkien schreef: ↑di 10 nov 2020, 23:10 In een voorafgaande opgave werd gegeven dat wit licht een gemiddelde golflengte van 590 nm heeft. (1)

Ik had nog niet in de link gekeken. In de vorige opgave staat inderdaad 589,3 nm, maar daar gaat het over natrium licht.
Het lijkt of informatie over de golflengte in de opgave van de koplampen ontbreekt.
Zijn er ooit (op grotere schaal) natriumlampen als koplampen van auto's gebruikt?

Het is natuurlijk verder niet belangrijk, maar het maakt me nieuwsgierig wat er nu bedoeld wordt.

Ook bij fijne vitrage is diffractie waarneembaar met het blote oog. Ik heb een lichtsnoer met gekleurde leds gefotografeerd door 'extra fijne' vitrage, van 3 draden per mm. De leds zijn hier bijna puntbronnen. Het blauwe diffractiepatroon is compacter dan het rode diffractiepatroon, omdat blauw licht een kleinere golflengte heeft. De gemeten hoek tussen de diffractiestippen komt overeen met de berekende waarde, θ = λ / d.

Diffractiepatroon van puntbronnen gezien door 'extra fijne' vitrage; en een vergroot beeld van het vitrageweefsel.

Op de muur geprojecteerd diffractiepatroon van een rode laserbundel die door de vitrage schijnt.