sciencetalk

Zeker mee eens.
 
Hantering van de evoluerende relativering (;dient groot te zijn en groter te worden) bij het metafoor 'glazen plafond' lijkt mij ook zeer van belang.
 
Maar zoals ik al zei; de toekomst moet de volgende vraag beantwoorden:
Tegen welke tijd worden deze mogelijkheden absoluut geboden en zijn de verschillen enkel te herleiden tot overige factoren?
Mogelijk bij een stijging van de arbeidsparticipatie; vrouwen krijgen een grotere stem in het geheel (niet dat zij zich als afzonderlijke groep moeten manifesteren natuurlijk..);, wie weet.

Wat is eigenlijk het verschil tussen de arbeidsparticipatie van na de oorlog en voor de oorlog. Vrouwen hebben al altijd veel gewerkt zoals vroeger in wasserijen, naaiateliers, huishouding, als nonnen in scholen, verpleeghuizen, ziekenhuizen etc..
 
Het idee dat vrouwen alleen huismoeders waren is niet helemaal juist en pas ontstaan toen na de oorlog de mannen meer gingen verdienen en vooral de vrouwen meer kinderen kregen, wat ook niet helemaal waar is want na de eerste wereldoorlog waren de gezinnen groter dan na de tweede, gezinnen van 11 tot 16 kinderen kwamen dan ook voor, toch noemt men de toename na de tweede wereldoorlog de babyboom. Ook toen ontstond het idee dat bepaalde werkzaamheden voor vrouwen te zwaar zouden zijn (heel terecht), geen nachtdiensten draaien etc..
 
Zelfs in de jaren zeventig heb ik op een bedrijf gewerkt waar in het begin het aantal vrouwen gelijk was aan het aantal mannen, de vrouwen lieten het steeds meer afweten omdat het werk gewoon te zwaar was. Uiteindelijk waren er nog maar drie vrouwen over en er werden geen nieuwe vrouwen meer aangenomen. De drie overgebleven vrouwen kregen lichter werk en uiteindelijk is alles gemoderniseerd waardoor het gehele werk lichter werd maar toch werden er geen nieuwe vrouwen aangenomen.  

Even een klein geschiedenislesje over vrouwenarbeid in Nederland:
 
Er is jammer genoeg maar weinig onderzoek naar werkende vrouwen in Nederland gedaan.  Wel is bekend dat in Nederland, als rijk land met een gegoede burgerij en een strenge huwelijkmoraal (vanwege verzuiling en de dominantie van het calvinisme), velen zich konden permitteren (al vanaf de gouden eeuw) om gehuwde vrouwen niet ‘uit werken te laten gaan’ (met uitzondering uiteraard van diegenen die in de dienstverlenende sector werkzaam waren, zoals dienstbodes, kokkins, gouvernantes, gezelschapsdames enz. enz. [dit waren wel vaak ongehuwde vrouwen]). Nederland stond desalniettemin bekend om zijn zeer zelfstandige en competente koopvrouwen die vaak zelf om verschillende redenen hun eigen zaken bestierden.
 
Tussen 1904 en 1940 werden zelfs 7 voorstellen om vrouwenarbeid na het huwelijk te verbieden aangenomen. Dit verbod bleef tot 1957 gelden voor ambtenaren. Door dit verbod op vrouwenarbeid werd een inkomensachterstand gecreëerd die tot op heden doorwerkt.  
Tot 1956 was een gehuwde vrouw in Nederland zelfs handelingsonbekwaam en kon zij geen rechtshandelingen verrichten zonder toestemming van haar man.  Saillant detail: een meerderjarige ongehuwde vrouw was wel handelingsbekwaam! En zodra een vrouw weduwe werd, was zij ook weer handelingsbekwaam.
Door de motie Tendeloo in 1955, die door alle vrouwelijke kamerleden werd gesteund, werd het verbod op arbeid van gehuwde vrouwen opgeheven. Deze motie kreeg een heel kleine meerderheid, 46 voor en 44 tegen. En in 1956 werd tijdens het Kabinet Drees III de handelingsonbekwaamheid van de gehuwde vrouw afgeschaft (Wet Van Oven).
 
Nederland is, tot voorbij het midden van de 20^e eeuw, een kostwinnerssamenleving gebleven, waarbij men uitging van de gedachte dat gehuwde vrouwen, en vooral zij die moeder waren, geen betaald werk buitenshuis hoefden te verrichten. Hun huiselijke en opvoedkundige taken werden als het belangrijkste geacht voor een vrouw. En nog wordt door velen van een vrouw verwacht, in de 21^e eeuw, dat betaald werk buitenshuis niet ten koste mag gaan van de taken en verantwoordelijkheden als moeder en echtge­note.

Aan vrouwen wordt van kinds af aan geleerd: ‘je gezin gaat vóór’, door iedereen: je ouders, je grootouders, vrien­den en vriendinnen, buren en zeker de dominee of de pastoor.

Rhiannon schreef: Aan vrouwen wordt van kinds af aan geleerd: ‘je gezin gaat vóór’, door iedereen: je ouders, je grootouders, vrien­den en vriendinnen, buren en zeker de dominee of de pastoor.

 
Dat is overdreven. Vanuit de politiek worden hemel en aarde bewogen om ook vrouwen met een gezin betaald werk te laten verrichten, desnoods tegen hun zin in. Ik ben voor een vrije keuze: als een vrouw met een gezin een "ouderwetse" huisvrouw wil zijn is dat OK, en als zij (eventueel daarnaast) een betaalde baan buitenshuis wil hebben is dat ook OK.

Professor Puntje schreef:  
Dat is overdreven. ...

 
Het spijt me, maar dat is toch nog steeds echt waar. Wij (en dan heb ik het over de vrouwen van de tweede feministische golf) hebben in de jaren zestig en zeventig hard gestreden om de maatschappij zover te krijgen dat vrouwen die, ondanks hun formele gelijkheid met mannen, in de praktijk toch nog steeds geacht werden en worden zich met het huishouden bezig te houden en de zorg voor de kinderen. Joke Smit heeft in haar artikel 'Het onbehagen bij de vrouw' (1967) duidelijk gesteld dat mannen en vrouwen pas echt gelijk zouden zijn als mannen meer zouden zorgen en vrouwen meer zouden werken.
 
Pas in 1992 is de Wet Gelijke Behandeling aangenomen! En wat er veranderd is sinds de dagen van Dolle Mina is maar uiterlijk vertoon. Er zijn nog steeds dezelfde rollenpatronen, het stereotiepe beeld van de vrouw in de media is niet veranderd, seksueel geweld tegen vrouwen bestaat nog steeds, de mannenmacht op bijna het gehele maatschappelijke terrein en de verdeling betaalde en onbetaalde arbeid, deze feiten zijn nog steeds onderdrukkend voor vrouwen.
 
Emancipatie moet nog steeds hoog op de agenda worden gezet. De vrouwenbeweging dacht wel dat ze niet meer nodig was, maar niemand houdt zich nu meer met bezig met deze strijd, die zeker nog niet gestreden is. Deze sociale beweging is ingekapseld, van haar politieke karakter ontdaan en dus machteloos gemaakt!
 
Hoog tijd voor een derde feministische golf waar het vooral gaat om het streven naar meer vrouwen in topposities (doorbreking van het glazen plafond), aandacht op het ouderschap en specifiek de rol van de vader daarin en feministische bewegingen onder migrantenvrouwen en het zichtbaar maken van vrouwen binnen de islamitische cultuur.

Eerlijkgezegd denk ik dat de generatie die nu in het onderwijs zit een einde gaat maken aan die rolverdeling. Feit is dat er momenteel meer vrouwelijke dan mannelijke studenten zijn (zowel hbo als wo), meer vrouwelijke docenten zijn (in het basisonderwijs overweldigend veel meer, in voortgezet onderwijs een kleine meerderheid maar wel een grote meerderheid die een lerarenopleiding doet). 
 
Vermoeddelijk blijft dit niet zonder gevolgen en zet de vervrouwlijking van de academie nog wel even door, met als denkbaar gevolg dat dat zich ook gaat vertalen naar arbeidsgetallen. 
 
Dat gezinsverhaal gaat ook minder spelen, naar verwachting blijft pakweg 30% van de nu hoog opgeleide vrouwen onder de 30 kinderloos. Dat percentage zou nog verder op kunnen lopen, zeker gezien het de sociale druk om een gezin te stichten doet afnemen. Met een jaar of 40 denk ik dat het maatschappelijke plaatje er geheel anders  uit ziet. Overigens geldt dit verhaal m.i. vooral voor autochtonen, en daaronder zie je al een laag geboortecijfer, dus hoe dat op lange termijn moet aflopen valt te bezien. 

@ Rhiannon
 
Je maakt de denkfout die ik al eerder aan de orde heb gesteld, namelijk dat je aan de feitelijke keuzes die mannen en vrouwen gemiddeld genomen maken afleest of de emancipatie al dan niet geslaagd is. Wie zegt mij dat vrouwen en mannen gemiddeld genomen even graag topposities in het bedrijfsleven en de politiek willen innemen? Ik ben een man, maar ik moet er niet aan denken om een toppositie in te nemen. Ik steek liever zelf de handen uit de mouwen dan dat ik anderen commandeer. Waarom zouden vrouwen dat akelige haantjesgedrag dat je vaak bij mannen ziet moeten overnemen? De emancipatie (in de zin van zelfbevrijding) is volgens mij pas dan geslaagd wanneer een ieder zo veel als mogelijk zijn of haar eigen weg kan volgen, ongeacht of de gelijke vertegenwoordiging van "minderheden" in bedrijfsleven en politiek daarbij al dan niet gerealiseerd wordt.

Rhiannon schreef:En nog wordt door velen van een vrouw verwacht, in de 21^e eeuw, dat betaald werk buitenshuis niet ten koste mag gaan van de taken en verantwoordelijkheden als moeder en echtge­note.
Aan vrouwen wordt van kinds af aan geleerd: ‘je gezin gaat vóór’, door iedereen: je ouders, je grootouders, vrien­den en vriendinnen, buren en zeker de dominee of de pastoor.

Met alle lof voor je eerste 2,5 alinea, kan ik het hiermee toch niet eens zijn. Althans: niet anno 2016. "Mijn" generatie, die van bouwjaar 1980-1990, is toch anders opgevoed. Sowieso hoor ik maar een enkeling serieus over de pastoor of dominee praten, maar vrijwel alle vrouwen die ik goed ken hebben zelf ook een opleiding gevolgd en hebben zelf ook een baan. Deze generatie zit nu ook volop in de jonge-kinderen fase. Maar door de bank genomen merk je toch echt dat man en vrouw in het gezin zich allebei in gelijkwaardige* mate bezig houden met zowel het gezinsleven als de opvoeding en verzorging van de kinderen.
 
En ja: ook ik heb als man vaak genoeg mijn vader tegen mij horen zeggen: "Je gezin gaat vóór [dus ook voor mij]". Dat is dus niet meer puur gericht op de vrouw; als man wordt je geacht er ook te zijn voor je gezin. En van mijn gehele vriendengroep en neven/nichten met kinderen is er niet één vrouw die niet werkt. En dat gaat vaak gewoon in samenspraak met de man; beide zijn één of meerdere dagen door de week thuis en dat is gewoon op elkaar afgestemd.
 
 
*) Gelijkwaardig != gelijk. Er blijft altijd een verschil in zowel de tijdsbesteding als de wijze waarop je iets doet.

Hoog tijd voor een derde feministische golf waar het vooral gaat om het streven naar meer vrouwen in topposities (doorbreking van het glazen plafond), aandacht op het ouderschap en specifiek de rol van de vader daarin en feministische bewegingen onder migrantenvrouwen en het zichtbaar maken van vrouwen binnen de islamitische cultuur.

De 3de feministische beweging bestaat al een paar jaartjes en dat is een zeer maligne beweging die ongelijkheid tussen mannen en vrouwen nastreeft ipv gelijkheid waarbij de vrouw vanzelfsprekend superieur is aan de man.

Waar zijn de feministen terwijl er jaarlijks meer mannen verkracht worden dan vrouwen (in het gevang)?

Waar is die zogenaamde 'wage-gap' die meermaals gedebunked is?

Willen vrouwen volledige gelijkheid, dan moeten ze ook niet opkijken als ze tijdens een kroeggevecht een vuist in hun gezicht krijgen.

En waarom is de 3de generatie tegen ludieke acties zoals 'movember'? Uitleg; prostaatkanker is niet zo erg.

Verschillen tussen mannen en vrouwen zijn er gewoon, niet alleen fysiek maar ook mentaal. Door dit mentaliteitsverschil lijkt het alsof vrouwen niet geëmancipeerd zijn, maar dat is toch écht een fabeltje bedacht door de heksen van de 3de generatie.

Een direkt gevolg van 'meer vrouwen op de arbeidsmarkt', is dat de lonen in het algemeen omlaag gaan, langer gelijk blijven, of minder sterk stijgen. "Meer vrouwen" wil gewoon zeggen: meer aanbod van arbeid. Dus zal de vergoeding dalen.

Maar die daling geldt dat natuurlijk net zo goed voor mannen, althans, voor beroepen waar extra vrouwen beschikbaar worden.