sciencetalk

e=hf, dus indien h als elementair wordt verondersteld komt e overeen met f, de frequentie, uitgedrukt in per seconde.

dit is onzin, h heeft eenheden J*s

Geen onzin, waarom zou h niet elementair kunnen worden verondersteld als wij de eenheden j en s zien als niet-elementair?

Immers: zowel energie als tijd zijn niet absoluut, maar hangen af van referentiepunt.

Geen onzin, waarom zou h niet elementair kunnen worden verondersteld als wij de eenheden j en s zien als niet-elementair?

tis niet omdat iets elementair is dat het geen eenheden heeft.

Dan kiezen we die eenheden dus verkeerd.

Het zal niet de eerste keer zijn dat een SI-eenheid verlaten si voor een andere, meer elementaire eenheid.

We zagen reeds dat in de Minkowski-metriek tijd als een imaginaire ruimte-as wordt behandeld: d^2 = x^2+y^2+z^2-t^^2. Relativiteitstheorie

Ik zie niet in waar er een imaginaire tijdsas is.

Ik dacht zelfs dat bij de natuurlijke getallen de aftrekking ook gedefinieerd was.

Ik zie niet in waar er een imaginaire tijdsas is.

Ik dacht zelfs dat bij de natuurlijke getallen de aftrekking ook gedefinieerd was.

Er is geen imaginaire tijdsas, er is een imaginaire ruimteas die we ervaren als tijd.

Minkowski-metriek: afstand^2 = x^2 + y^2 + z^2 - t^2

In een vierdimensionele Euclidische metriek zou dit worden: afstand^2 = x^2+y^2+z^2+h^2, waarbij h de vierde dimensie.

Het kwadraat van een imaginair getal is een negatief getal. Inderdaad wordt hier het kwadraat van de tijd afgetrokken van de rest en niet zoals in de vierdimensionale Euclidische metriek, opgeteld bij de rest.

Dus volgt hieruit dat de tijd als imaginair getal wordt behandeld. Dit verklaart ook bijvoorbeeld het gedrag van ruimtetijd bij subluminale maar relativistische snelheden.

Germen schreef:Wiskundig wordt ruimte beschreven als een verzameling vrijheidsgraden (dimensies) die zich in een discreet (matrix) of continu (Rn) aantal toestanden kan bevinden.

Het ligt dus voor de hand te veronderstellen dat ruimtetijd uiteindelijk discreet is

Waarom? Die redenering begrijp ik niet.

Waarom? Die redenering begrijp ik niet.

Rogier, ik ging inderdaad te snel hier, sorry.

De volledige redenatie:

* ruimte is wiskundig gesproken niets anders dan een verzameling mogelijek waardes.

* er bestaan discrete (aftelbare, zoals bijvoorbeeld alle natuurlijke getallen) en continue (niet-aftelbare, zoals bijvoorbeeld alle punten binnen een driehoek) verzamelingen met waardes.

* alle elementaire wiskundige systemen, zoals de natuurlijke-getallentheorie, zijn discreet

=> dus ligt het voor de hand te veronderstellen dat als er een elementair wiskundig systeem ten grondslag ligt aan onze fysieke realiteit (wat ik in het voorgaande deel veronderstel), dat dit systeem discreet is en dus ook, dat de ruimte waarin we leven ook discreet is.

Er is geen imaginaire tijdsas, er is een imaginaire ruimteas die we ervaren als tijd.

Minkowski-metriek: afstand^2 = x^2 + y^2 + z^2 - t^2

In een vierdimensionele Euclidische metriek zou dit worden: afstand^2 = x^2+y^2+z^2+h^2, waarbij h de vierde dimensie.

Het kwadraat van een imaginair getal is een negatief getal. Inderdaad wordt hier het kwadraat van de tijd afgetrokken van de rest en niet zoals in de vierdimensionale Euclidische metriek, opgeteld bij de rest.

Dus volgt hieruit dat de tijd als imaginair getal wordt behandeld. Dit verklaart ook bijvoorbeeld het gedrag van ruimtetijd bij subluminale  maar relativistische snelheden.

1) je mag de metriek niet verwarren met de coördinatenassen. Een metriek geeft in essentie alleen aan hoe we afstanden moeten meten in een 'ruimte'.

2) Het - teken van de tijdcoördinaat duit er op dat er in die ruimte een maximale snelheid is.

3) De minkowski ruimte is gebaseerd op de reële getallen.

Het is evenwel zo dat bepaalde berekeningen eenvoudiger worden met het invoeren van coplexe (imaginaire) getallen. Dit is naar mijn inziens echter een wiskundig hulpmiddel.

1) je mag de metriek niet verwarren met de coördinatenassen. Een metriek geeft in essentie alleen aan hoe we afstanden moeten meten in een 'ruimte'.

Akkoord. Maar de metriek maakt gebruik van de coördinatenassen, anders zijn coördinaten niet vast te stellen en zijn er dus ook geen afstanden te berekenen.

2) Het - teken van de tijdcoördinaat duit er op dat er in die ruimte een maximale snelheid is.

OK, gangbare interpretatie. We nemen waar, dat er een maximaal mogelijke snelheid bestaat. We kunnen de tijd echter ook met -i vermenigvuldigen om hierdoor een afgeleide ruimtecomponent te verkrijgen. En dat mag: een reëel getal wordt imaginair door het met i te vermenigvuldigen, een imaginair getal reëel door het met -i te vermenigvuldigen. Om dit manier wordt de metriek van de Minkovskiruimte omgezet in de metriek van een ordinaire 4-dimensionale Euclidische ruimte. Ik laat hier de uitzetting van het heelal even buiten beschouwing om het niet nog moeilijker te maken.

3) De minkowski ruimte is gebaseerd op de reële getallen.

Inderdaad, wanneer wij niet de transformatie uitvoeren. Maar dat doe ik hier wel. Tijd is niet absoluut. Tijd is iets wat wij meten aan de hand van fysische processen. Dus we hoeven niet in paniek te raken als tijd niet elementair blijkt te zijn en een begrip dat ik "imaginaire tijd" zal noemen, wel.

Minkowski-metriek: afstand^2 = x^2 + y^2 + z^2 - t^2

Is het niet: s^2 = x^2 + y^2 + z^2 - (ct)^2 ??

Je kan tijd toch niet zomaar bij afstanden optellen..

Is het niet: s^2 = x^2 + y^2 + z^2 - (ct)^2 ??

ja als je in meters en seconde werkt wel. Voor de gemakkelijkheid herschalen ze de tijdsas zodat de metriek [1,1,1,-1] of in sommige handboeken [-1,-1,-1,1] krijgen