sciencetalk

Ik denk dat de softe rand van welk materiaal dan ook, onvoldoende energie zal 
kunnen opnemen in de laatste paar tienden van seconden van de impact. In die laatste centimeters moet  zoveel energie worden afgebouwd, zeker bij een zwaarlijvige volwassene, dat de dikte van de rand wel erg groot moet worden om het gewenste effect te krijgen. 
Zo niet dan ligt een trauma toch op de loer.
 
Ik denk ( nog steeds) dat een knikkende tafelpoot of een verende/telescopische tafelpoot veel beter in staat is de val
energie af te bouwen naar een veilige waarde, om reden van tijd.

Een knikkende of een verende/telescopische tafelpoot zal niet werken wegens de massa van het tafelblad. De 'klap' is al voorbij voordat het tafelblad maar een beetje in beweging is gekomen tenzij het blad onrealistisch licht wordt gemaakt. 

Ik reageer even op de klap is al voorbij:

Ik bedoel dat je een deel van de val energie, een veilig deel dat geen trauma oplevert, gebruikt om de reactie van de tafel in gang te zetten. Het resterend deel van de energie wordt door de tafel geleidelijk afgebouwd met de vallende persoon samen. Knikken/telescopisch inveren (zoals een schokbreker).

Ik heb meerdere pogingen gedaan, maar ik kom niet tot een geschikt antwoordt. Alles wat ik nodig heb is een schatting om ik moet rekenen met een kracht op een tafelhoek van 500/1500/5000 of 10000 N, ik heb geen idee. 
 
Feit is, de constructie en materiaaleigenschappen zullen afhangen van deze kracht. een rand van polyisoprene rubber bijvoorbeeld veert 11mm in bij een kracht van 500N. Wanneer deze kracht het representieve getal zou zijn, betekend dat dat ik wellicht een holte, of een kern van schuimrubber moet toepassen.
 
Misschien zorgt de rand er niet voor dat de persoon neerkomt als in een bed vol met rozen, maar er is een goede reden dat er rubber matten onder speeltoestellen gelegd worden, en ik laat liever cijfers spreken.

Die kracht bepaal je uiteindelijk zelf.
 
Stel dat ik uitga van het hoofd dat de tafel raakt. Ik wil schade (botbreuk, hersenschudding) voorkomen.
 
Hier wat uitgangspunten, puur voor het verhaal - sommige van de waardes heb ik volkomen uit m'n duim!
 
Massa hoofd 5 kg. 
Beginhoogte 1,7 m, eindhoogte=tafelhoogte=0,7 m. 
g= 10 m/s²
Maximale versnelling (net geen hersenschudding) 15 g=150 m/s².
Maximale kracht (net geen botbreuk) 2300 N.
 
Waar moet ik mee rekenen? Ik wil niet dat er een hersenschudding ontstaat.
F=m.a=5.150=750 N
 
Dit is minder dan de maximale kracht waarbij er geen botbreuk is, dus die 2300 N kan ik verder vergeten. De maximale kracht is 750 N. (Nogmaals, gebaseerd op fantasiewaardes!)
 
Hoofd valt over een hoogte van 1,7-0,7=1,0 m. E=m.g.h=50 J (snelheid wordt 4,47 m/s, verder niet belangrijk).
 
Die energie moet gedissipeerd worden door de tafelrand. Het hoofd is veelal vel-over-been, ik ga er van uit dat het hoofd niet ingedrukt wordt of meegeeft.
 
E=F.s (energie is kracht maal afgelegde weg) =50=750.s
s=0,067 m. De tafelrand moet dus 6,7 cm ingedrukt worden tijdens de botsing.
 
Hierbij geldt de aanname dat de kracht constant is over die 6,7 cm.
Dat zal veelal niet het geval zijn; de kracht wordt vaak groter naarmate er dieper ingedrukt wordt en de grootste kracht heb je helemaal aan het eind van de 'botsing'.
 
Kijk eens of je hier verder mee komt.

Al weer even geleden dat we dit onderwerp aansneden. Mijn oog viel op een artikel over de weerstand tegen breuk van het hoofd. Hier zit met namr erm onvoorspelbare factor dat het aangezicht zeer weinig belasting kan opnemen.Daar zal rekening mee gehouden moeten worden.