sciencetalk

Het ideale is afwezigheid van wetten legaal betaalmiddel, dus geen (dwang gebaseerde) privileges, en munteenheden die vanzelf ontstaan, en verdwijnen, door vrije keuzes van ruilende mensen.
Munteenheden die worden bijgemaakt om andermans prestaties te kunnen kopen zonder gewenste tegenprestatie, worden dan als betaalmiddel geweigerd, en verdwijnen. Munteenheden die wèl door prestatie (eender wat, goud delven en zuiveren en vormgeven is maar 1 voorbeeld van prestatie) gedekt zijn, blijven. En als de praktijk dat nodig maakt, kunnen verschillende dekkingen naast elkaar worden gebruikt, een beetje zoals goud+zilverstandaard. Of eender wat, zolang het maar vertrouwd wordt in de rol van opslag van waarde, en als misbruik afgestraft wordt door verdwijnen, heb je zo een correctiemechanisme dat leidt tot vertrouwen.
Goud verdient dus niet zo een focus. Het wordt vaak zo wel gepropageerd, en het motief daarvoor lijkt me klaar en duidelijk vanuit een overheidsperspectief: als je de koers van iets wil kunnen manipuleren, dan heb je voorraad van dat iets nodig.
Want zeg eens: hoe "knotsgek" is het niet, dat centrale banken goud VERKOPEN bij historisch lage koersen, en KOPEN bij historisch hoge koersen? Dat is het precieze omgekeerde van wat spaarders>speculanten pogen, en het motief ervoor is ermee voor de hand liggend: als spaarders goud willen kopen, koop mee en jaag de prijs sneller op zodat ze minder goud krijgen. En omgekeerd, als spaarders goud willen verkopen, verkoop mee, zodat ze minder euro's krijgen voor hun goud.
Daarom heeft de centrale planning liever dat spaarders speculeren op goud dan op iets anders, waar ze geen voorraad van hebben. Ook hun motief voor enkele bevoordelingen tov andere markten.

Waarom zou alles moeten gedekt worden in goud? De huidige geproduceerde wereld is toch ook niet "gedekt" door één iets? Mensen sparen in echt vanalles. Een ruilmedium is uiteindelijk maar een tussenstap naar wat je echt wilde. Mensen accepteren het maar als ze denken dat ze er later hun ervoor geleverde prestatie mee terug kunnen kopen. Dat maakt de aard van het ruilmiddel (goud of eender wat) tot bijzaak, dat vooruitzicht is de grote factor van belang.

Goud werd in de geschiedenis vaak aangehaald als "dekking", maar zoals ik eerder schetste, het was meer nep dan feitelijk. Kijk bvb naar de periode van exploratie 18xx van het ontdekte Amerika. Er werd eerst een grote hoeveelheden goud gevonden op gemakkelijke wijze (dagontginning) dus weinig prestatie.
Dat stond overheden natuurlijk niet aan en om te voorkomen dat de particulieren (delvers) hetzelfde zouden kunnen als zij (veel zouden kunnen kopen) gingen ze over naar zilverstandaard.
Echter enkele decennia later, het goud werd lastiger te delven, en zilver werd gezocht en in grote hoeveelheden gevonden, met hetzelfde gevolg, gingen de overheden weg van zilverstandaard om terug te keren naar goudstandaard. Zo zie je.

Josker schreef: ↑za 11 apr 2020, 20:16 Goud werd in de geschiedenis vaak aangehaald als "dekking", maar zoals ik eerder schetste, het was meer nep dan feitelijk. Kijk bvb naar de periode van exploratie 18xx van het ontdekte Amerika. Er werd eerst een grote hoeveelheden goud gevonden op gemakkelijke wijze (dagontginning) dus weinig prestatie.
Dat stond overheden natuurlijk niet aan en om te voorkomen dat de particulieren (delvers) hetzelfde zouden kunnen als zij (veel zouden kunnen kopen) gingen ze over naar zilverstandaard.
Echter enkele decennia later, het goud werd lastiger te delven, en zilver werd gezocht en in grote hoeveelheden gevonden, met hetzelfde gevolg, gingen de overheden weg van zilverstandaard om terug te keren naar goudstandaard. Zo zie je.

Goud of zilver, het maakt niet zo gek meer uit. Destijds was wellicht een vermoeden dat er een idoot grote hoeveelheid goud zomaar voor het oprapen lag. Dat laatste was wel min of meer waar, alleen het was niet zo idioot veel. Australie heeft ook de nodige gold rushes gehad, maar als je het een beetje uitvlakt over de decennia dan dragen die niet zoveel bij aan de totale hoeveelheid.

Anderzijds is de goudproductie momenteel groter dan ooit in tonnen per jaar: Huidige productie is in de orde van 2000 ton per jaar, midden-19e eeuw was dat een fractie (rond de 200 ton).

Goud dient al sinds de oudheid als ruilmiddel, en dat heeft toch wel als onderliggende oorzaak dat de hoeveelheid eindig is: de productie loopt nog wel op, maar de kosten per ton ook, wat de hoeveelheid -economisch winbaar- goud vooralsnog beperkt.

Bovendien is het niet iets dat je gemakkelijk in grote hoeveelheden kunt produceren als je je zinnen erop zet: Afgezien van mijnen is de enige mogelijkheid om goud te 'maken' het opstoken van kwik in een fast-neutron kernreactor - nu niet economisch haalbaar, en als de prijs 25x zo hoog zou zijn waarschijnlijk ook niet.

Overigens wil ik daarmee niet zeggen dat alle geld gedekt moet zijn door 1 ding... maar het is niet eens haalbaar al het geld te dekken met een combinatie van producten: Als iedereen acuut zijn geld zou omzetten in goederen, ongeacht welke, dan was er nog niet genoeg. En dan bedoel ik echt alle goederen van goud tot olie tot aardappels.

Geld 'bijdrukken' is in dit verhaal vooral figuratief, het gaat om balansen op bankrekeningen etc waarvoor uberhaupt niet eens contant geld bestaat. Als iedereen zijn vermogen op bankrekeningen zou willen opnemen in eurobiljetten is ook daar lang niet genoeg van. Dat was wel te zien tijdens de recente economische crisis in Griekenland: men moest drastisch inperken hoeveel geld iemand kon pinnen/opnemen om het een beetje bij te kunnen benen.


Vandaar toch de blijvende veilige haven van fysiek goud: Als je dat hebt blijft het waardevol, ook al devalueert de valuta van je land met een factor van een miljard.

Nadeel is dat het niet zo heel praktisch is: 1 gram goud is een blaadje van 1x1cm en 0.5mm dik, en alsnog een euro of 40 a 50 waard. Niet zo handig als je 12.35 euro wilt afrekenen en je in de weer moet met een schaar en een drugsweegschaaltje bij de supermarkt

Gestructureerd:
1) Het relatieve telt, zoals ik zei is goud en eender wat gebruikt in de monetaire toepassing van opslag van waarde, maar een tussenstap naar wat iemand echt wilde voor zijn geld, geld is een louter medium, een tussenstap in het ruilproces in de samenleving.
Algemene productie neemt toe door bevolkingsgroei en technologische vooruitgang en goud is daarop geen uitzondering.
Dus eigenlijk is de monetaire betekenis van goud, in de zin van succes of falen in de beoogde opslag van waarde niet beter of slechter dan elk ander in die rol gebruikt product.

2) Dus wat wil ik zeggen: het is niet de productkeuze (goud, euro, zakken patatten, ...) die bepalend is voor succes of falen in de opzet dezelfde prestatie die je leverde voor dat geld, terug te kunnen kopen, maar aan welke prijs je dat product kocht, en gaat verkopen.
Diegenen die goud verkopen terwijl overheden ook goud verkopen, en/of kopen terwijl overheden ook goud kopen, verliezen koopkracht. En dat geldt net zo voor alle producten / markten waar institutionelen grote posities nemen/laten.
De stelling dat goud een blijvende veilige haven is, zie ik als fout. Als je een zak patatten van 50 euro produceert en je kiest als betaling 1 gram goud, en je wil later een zak patatten terugkopen en je 1 gram goud kost dan 25 euro, dan heb je bij gelijkblijvende patattenprijs de helft van je koopkracht verloren.
Het is niet het product dat je koopkracht gaat redden, dat moet je zelf doen door juiste beslissingen te nemen. En dit gaat op voor alles.

3) In Griekenland "MOEST" men helemaal niet cash drastisch inperken, er was geen verplichting maar een keuze. De Griekse staatsbank kon cash bij laten produceren maar verkoos (al dan niet gestuurd door andere centralere planning) ervoor dat niet te doen. Het is niet willen, niet niet kunnen. Waarom dacht je dat overheden ter wereld de grote nominatie bankbiljetten uitrangeren? Net om in cash sparen lastiger te maken.
Want cash is lastiger te controleren dan bankrekeningen. Er is totale afwezigheid van enig graad van centrale informatiebron / databank, bij bankrekeningen wel.

4) Waarom zou het niet haalbaar zijn dat tegenover alle geld de gedenomineerde waarde aan productie zou staan? Dat is zelfs de bestaansreden van geld, de reden dat mensen het accepteren in ruil voor hun product/dienst. En dat noem je hier even onhaalbaar?

Ik wil nog toevoegen aan dat laatste (punt 4).

Dat laatste, dat niet haalbaar zijn, aanzie ik zelfs als corrupt:
Geld bijmaken is een verborgen belasting op alle bestaande houders van de munteenheid.
En hoogfrequente handel en frontrunning een parasitaire aderlating van markten.
Het fractionele reserve banksysteem is een licentie om te stelen en impliceert reeds vanuit bestaan een onvermogen tot afbetalen van leningen en inbeslagnames.
Quasi al het geld in omloop werd gemaakt als schuld, dus waar kan terug te betalen leenbedrag + intrest vandaan komen?
Moest er niet voortdurend geld worden bijgemaakt (dat 2% doel dat je aanhaalde) wordt het hele spel net als een stoelendans met faillissementen een zekerheid (muziek stopt, iedereen wil gaan zitten, maar onvoldoende stoelen).
Het enige dat de houders van de munteenheid dan nog resteert is om met elkaar te concurreren voor de onvoldoende fondsen tot terugbetaling van de leningen. En dit is hoe reeel eigendom wordt gestolen. Het systeem moedigt fraude aan, en is zelf frauduleus.
Ik vind dat erg onmenselijk, en vandaar mijn kritiek op de centrale planning.

Josker schreef: ↑zo 12 apr 2020, 21:24 De stelling dat goud een blijvende veilige haven is, zie ik als fout. Als je een zak patatten van 50 euro produceert en je kiest als betaling 1 gram goud, en je wil later een zak patatten terugkopen en je 1 gram goud kost dan 25 euro, dan heb je bij gelijkblijvende patattenprijs de helft van je koopkracht verloren.

Dat is een lastige: de hoeveelheid goud is beperkt, de productie van aardappels niet echt.

Stel dat je aardappels zou kiezen als onderliggende dekking voor een valuta, dan is het vrij eenvoudig om idioot veel aardappels te telen om er rijk mee te worden: je kunt domweg je complete landbouw omzetten naar aardappelproductie. Verder weinig te eten, maar iedereen met voldoende grond heeft ook acuut heel veel geld.

Goud heeft die eigenschap niet: je kunt het, praktisch gezien, niet maken.

Waarom het specifiek goud als waardevol element is, is een kwestie van een heel lange geschiedenis. Goud werd historisch al gevonden in zijn elementaire vorm, dus als vrij metaal. Dit was al het geval voordat enige techniek om metalen uit erts te winnen het geval. Soms met wat zilver of iets dergelijks erin gemengd in de vorm van electrum.

Dit gaat heel ver terug, zeker 5000 jaar. Het bijzondere aan goud is dat het in de natuur eigenlijk alleen maar als metaal voor komt. Dit is anders dan bijvoorbeeld zilver dat ook voorkomt als erts waarbij je via chemische reacties zilver kunt winnen uit, om het maar zo te zeggen, 'stenen'.

Een goudstandaard voor geld betekent iets als '1 euro is direct inwisselbaar voor 30 milligram goud'. Het is echter niet mogelijk om zoiets nu opnieuw te implementeren: er zijn domweg meer euro's in circulatie dan dat er goud op aarde is om ze te kunnen dekken tegen de huidige goudprijs.

Historisch is goud toch echt wel het meest relevante element. Er zijn andere elementen die niet te maken zijn die ook waarde hebben, dingen als platina, rhodium of palladium, maar die zijn zo zeldzaam dat ze historisch veel minder bekend zijn. Wellicht helpt de specifieke kleur van goud hier ook wel aan: dat maakt het redelijk gemakkelijk te identificeren zonder technologie.

Benm schreef: ↑ma 13 apr 2020, 01:41 Dat is een lastige: de hoeveelheid goud is beperkt, de productie van aardappels niet echt.

Dat is een gemakkelijke: er is geen beperkings-verschil tussen grond met goud in en grond met stoffen in nodig om aardappels te groeien.
De rest van je post is herhaling en ik verwijs naar mijn vorige post.

Ik denk dat het verschil vooral is dat je zelf kunt kiezen wat je op een stuk grond kweekt.

Waarde toekennen aan iets dat niet zeldzaam hoeft te blijven is werkt niet: je krijgt dat iets als een tulpenmanie.

Overigens werkt het toekennen van waarde aan geld ook niet altijd: in principe kan een overheid dat onbeperkt produceren, dus is het een kwestie van vertrouwen. Je kan kiezen voor sparen in Euro's, Ponden, Dollars, en als je van je geld af wilt in Bolivars of iets dergelijks

Je kunt natuurlijk altijd gaan voor iets met intrinsieke waarde (grond, vastgoed, aandelen etc): dat is in principe minder kwetsbaar voor inflatie gezien de prijs ervan meeloopt met de inflatie. Nadeel is dat je er niet mee kunt betalen en het soms ook niet direct kan omzetten in geld (bij aandelen gaat dat nog wel snel, maar de rest?)

Een specifieke vraag voor je, Benm.
Direct op de bal. Hier specifiek voor je focus goud, maar hetzelfde gebeurt op alle markten waar spaarders/speculanten de centraal geplande aderlating pogen te ontwijken.

Cijfers gegeven door WorldGoldCouncil:

Centrale banken en andere institutionelen.
Een positief getal betekent dat ze netto verkopen.
Een negatief getal betekent netto kopen.
De tabel is
Jaar TonGoud JaarGemiddeldeGoudprijs
Prijs in United States Dollars.

1997 326 $330.98
1998 363 $294.24
1999 477 $278.88
2000 479 $279.11
2001 520 $271.04
2002 547 $309.73
2003 620 $363.38
2004 479 $409.72
2005 663 $444.74
2006 365 $603.46
2007 484 $695.39
2008 235 $871.96
2009 34 $972.35
2010 -79.2 $1224.53
2011 -480.8 $1571.52
2012 -569.3 $1668.98
2013 -623.8 $1411.23
2014 -583.9 $1211.71
2015 -576.5 $1160.06
2016 -389.8 $1250.74
2017 -374.8 $1257.12

Ik heb mijn conclusies getrokken en hier eerder gegeven: het is duidelijk dat de overheden goud kopen bij decennia-recordhoge koersen, en verkopen bij decennia-recordlage koersen.
Met andere woorden: ze maken grote verliezen op hun goudtransacties.
En ze hebben niet eens goud meer nodig daar ze de laatste schim van goudstandaard reeds een halve eeuw terug dumpten.
En toch moeien ze zich voortdurend op de goudmarkt.

De uitleg die ik gaf is dat als ze zien dat spaarders en masse goud beginnen kopen, dat ze dat ook doen, om goud duurder te maken en zo te zorgen dat spaarders een kleiner gewicht goud krijgen voor het centrale bank geld dat ze kwijt willen.
En omgekeerd, als spaarders goud verkopen, verkopen ze ook, alzo spaarders minder geld krijgend voor hun goud.

Welke uitleg geef jij eraan?

Interessant is denk ik vooral de periode rond 2008, met de bankencrisis van toen.

Zo te zien verkochten ze in die periode netto goud. Dat valt op zich wel samen met het inkoopgedrag van goud door beleggers gedurende een crisis: die willen het dan juist hebben. Maar of dat het laagste moment was: In 2007, 2008 en 2009 was de goudprijs hoger dan in enig jaar in het decennium daarvoor.

Met de kennis van toen waren het dus heel goede prijzen om voor te verkopen.

Dat verkopen resulteerde natuurlijk wel in lagere reserves, en wellicht was de intentie om die weer aan te vullen als de goudprijs zou dalen tijdens een gunstige economische periode, als beleggers weer overgingen van goud naar aandelen.

Dat is vervolgens echter nooit echt gebeurd: goud is na die bankencrisis nooit meer zo goedkoop geworden als het voorheen was. Ergens moet je wat langer kijken dat de reeks die je getoond hebt, maar goud was tussen pakweg 1980 en 2005 tamelijk stabiel rond $400-$500/oz. Tijdens de crisis liep dat hard op naar $1500/oz, maar daarna is het nooit meer gedaald tot pre-crisis niveau. Het heeft wel even vrij laag gezeten rond 1200 usd/oz, maar zelfs voor de hele coronacrisis was de koers alweer rond de $1500, en inmiddels boven de $1700.

Overigens is het wel aardig de prijs van zilver daar eens naast te leggen: die is wel weer fors gedaald sinds de crisis - niet tot niveaus onder die van voor de crisis, maar is (relatief) zeker niet zo hoog gebleven als de prijs van goud.


Ik kan uiteraard niet in de hoofden bij een centrale bank kijken, maar ik vermoed dat het geen kwade opzet was: verkopen op wat tot dan toe het hoogste niveau was (dat is wel gelukt), in de hoop de reserves terug aan te kunnen kopen tegen een gunstiger tarief na de crisis (dat is niet gelukt).

Het kan zijn dat dit vaker gebeurd is in het verleden: Als een centrale bank een bepaald percentage van haar valuta wil/moet dekken met goud, dan is er een moment bij een hoge goudprijs dat men dit mag verkopen omdat de waarde de dekkingsgraad overstegen heeft. Nadeel daarvan is dat je vervolgens minder fysiek goud hebt, en je het wellicht moet terugkopen om de dekkingsgraad te behouden, ook al is de prijsdaling relatief klein.

De cijfers spreken voor zich Benm.
De prijzen staan ernaast.
Eén conclusie te trekken: laag verkopen, hoog kopen.
De algemene (economiewijde) prijstrend tijdens 2000-2007 was sterk stijgen. Huizenprijzen verdubbelden. Grondstoffenprijzen stegen ook sterk.
Selecties maken is conclusies maken.
Zoals ik eerder zei: je moet prijzen relatief tot elkaar zien, geld is maar een tussenstap naar wat je echt wilde.

Eind jaren negentig verkochten nationale / centrale banken goudvoorraden aan decennia recordlage goudprijs.

De goudprijs 1970-2008
1970 35.94
1971 40.80
1972 58.16
1973 97.32
1974 159.26
1975 161.02
1976 124.84
1977 147.71
1978 193.22
1979 306.68
1980 612.56
1981 460.03
1982 375.67
1983 424.35
1984 360.48
1985 317.26
1986 367.66
1987 446.46
1988 436.94
1989 381.44
1990 383.51
1991 362.11
1992 343.82
1993 359.77
1994 384.00
1995 384.17
1996 387.77
1997 330.98
1998 294.24
1999 278.88
2000 279.11
2001 271.04
2002 309.73
2003 363.38
2004 409.72
2005 444.74
2006 603.46
2007 695.39
2008 871.96
In 2001 was de goudprijs $271.04.
Dat was de laagste prijs sinds 1978, 23 jaar eerder.
En let op: andere prijzen stegen wel, en veel gedurende die periode. Dus diegenen die goud kochten om hun koopkracht te behouden waren er zelfs bij gelijke goudprijs zwaar gesjakost.
En rond die decennia recordlage spiljaren rond 2000, verkochten nationale en centrale banken, hier in onze contrei, goudvoorraden.
https://news.goldcore.com/belgian-centr ... s-on-loan/

Since the start of 1996, when gold prices trended downward, some of the sharpest falls in prices coincided with central bank announcements of sales.

All except the UK announced their gold sales only after completion of their gold sales programmes.

This is in marked contrast to the Bank of England’s very public gold auctions and Gordon Brown announcing the sale of the UK gold reserves prior to the auctions thereby depressing the gold price and pushing it to multi year lows.

En ook herhaling: er zijn geen "dekkingsvereisten" meer: die werden een halve eeuw geleden afgeschaft. Het systeem heet nu "fractionele reserve bankieren" en goud is geen wetsgebaseerde verplichting meer voor nationale/centrale banken. Maar dat is niks nieuws voor je toch?
Toch verkopen/kopen deze staatsbanken nog altijd goud, 50 jaar na afschaffen laatste link tussen hun munten en goud.
De cijfers maken de reden zonneklaar: als spaarders de fiatmunt dumpen voor goud, kopen de staatsbanken mee, en omgekeerd. Van wie kopen staatsbanken goud: van de LBMA (london bullion market association) goudbanken, die naast goudbank ook grote systeembanken zijn.
Door dat laag verkopen en hoog terugverkopen door nationale/centrale banken maken die goud/systeem banken een mooie winst. Maar dat is zelfs niet eens het doel van kopers en verkopers, dat doel is om spaargeld van speculanten geliquideert te krijgen.
En dus moeten die miljarden dollars winst die de LBMA banken realiseren op hun goudhandel met de nationale/centrale banken op 1 of andere manier terug raken bij de nationale/centrale banken, ter vernietiging en aldus einde - de "verdamping" van een deel spaargeld van spaarders/speculanten.
Zomaar terugstorten zonder boodschap zou wenkbrauwen doen fronsen. En dus bedisselden ze een mooie strategie: via boetes. Ja haha, nationale / centrale banken geven boetes aann de LBMA goudbanken en dat boetegeld is winst/verlies gerealiseerd op hun onderlinge goudhandel.
Dit is geen gokje van me, ik heb het daadwerkelijk uitgerekend.
1) Eerst moet je dat winst/verlies cijfer berekenen, daar ze hun transactieprijzen uiteraard niet publiceren (zelfs hun kopen/verkopen laten ze graag na) maar een basis van jaarlijkse gemiddelde goudprijzen geeft toch al een ruwe benadering.
2) Dan moet je de boetes samentellen.
3) En vergelijken.
Dit waren de LBMA "clearing members" rond het moment van de overschakeling van centrale banken netto verkopen naar netto kopen (2009-2010):
Barclays Bank PLC
ScotiaMocatta
Deutsche Bank AG
HSBC Bank
JPMorgan Chase Bank
UBS AG

Ik heb alle boete berichten verzameld, en samengeteld tot 26 miljard dollar.

Dan heb ik uitgerekend op basis van jaargemiddelde goudprijzen, welke winst de goudbanken "kregen" door dat laag verkopen > hoog verkopen van hun handelspartners nationale / centrale banken.
Daartoe jaren 2004 (jaar trendwijziging goudkoers)-2009(jaar switch van netto verkopen naar netto kopen). De LBMA banken kochten 2260 ton goud van de nationale/centrale banken en betaalden daarvoor een ruwe 40 miljard dollar
Dan na dit 2009 spiljaar, 2010-2013, centrale banken kochten ipv verkochten. In deze periode kregen de LBMA banken een ruwe 74 miljard dollar voor het goud dat ze terug verkochten aan centrale banken.
Het verschil is 74-40=34 miljard dollar winst voor de LBMA banken (door laag te kopen van centrale banken, en hoog terug te verkopen aan centrale banken).

Herinner de totale boete nog? 26 miljard dollar.
Dus eigenlijk ging er 26/34 * 100 = een ruwe 75% van de winst weer verloren door de boetes. Dit alles gebaseerd op gemiddelde goudprijzen, niet de effectieve prijzen die betaald werden (ongepubliceerd), en goudprijs schommelde ook sterk. Maar de orde-grootte zit er pal op.
Ik denk dat dit geen toeval was (dat is mijn mening - mijn hypothese). Maar ik kan geen andere bedenken voor dit 1) raar gedrag (wie verkoopt nou opzettelijk laag en verkoopt opzettelijk hoog?).

Moest het gedetailleerd cijferwerk en boetegegevens je interesseren, ik kan ze je geven. Ik laat dat hier na om niet te ver weg te lopen van de onderwerpvraag.

Mijn punt was dus dat diegenen die denken dat goud (of eender wat) hun koopkracht gaat behouden, zijn fout. Het is niet de keuze van het product die bepalend is voor de uitkomst, maar je beslissingen aan welke prijzen je koopt en verkoopt. Tijdens crisis zijn er bodemkoersen van vanalles. Is er ongerustheid tot paniek en heerst negativisme. Verkopen mensen zelfs nog aan wat nadien bodemkoersen blijken geweest te zijn.
En aan de andere kant, als de koersen 10 jaar lang stegen, alles er zonnig uitziet, heerst er positivisme, en kopen spaarders aan die recordhoge koersen.

Wel, de succesvolle spaarder/speculant doet het precieze omgekeerde. Hij koopt op de hoogdagen van het negativisme, en verkoopt op de hoogdagen van het positivisme.
En dan doet hij feitelijk "maar" hetzelfde als institutionelen, die toegang tot alle marktgegevens hebben, en informatie uit eerste hand.
Net zo dat "geld bijdrukken", dat prijsinflatieverwachtingen verwekt. Als het elk uur in krant en op tv komt, is het tegendeel waar: prijsstagnatie of zelfs daling.
Kijk wat er post 2008 gebeurde, nadat zogezegd duizenden miljarden dollars, euro's enz werden bijgemaakt. Hebben we ernstige inflatie gezien? Nee. Bovenstaand is de uitleg.
Het brood dat ik koop in Aldi van Molenhoeve kost nu 72 cent.
Dezelfde prijs als 10 jaar geleden.
Zie, de centrale planning is slimmer geworden dan hun Weimar, Zimbabwe en andere voorgangers. Inflatie onder controle houden zonder devaluaties, confiscaties en meer van die openlijke en duidelijk voor iedereen maatregelen.
Gewoon door spaarders het omgekeerde te suggereren van wat ze doen: als ze op de rem gaan staan dan suggereren ze gemakkelijk geld, en als ze op de gas gaan staan hoor je ze niet.

Benm schreef: ↑di 14 apr 2020, 02:41 Overigens is het wel aardig de prijs van zilver daar eens naast te leggen: die is wel weer fors gedaald sinds de crisis - niet tot niveaus onder die van voor de crisis, maar is (relatief) zeker niet zo hoog gebleven als de prijs van goud.

Daar is iets specifieks over te zeggen: centrale banken hebben de grote zilvervoorraden die ze ooit hadden, quasi volledig verkocht. De industriele toepassingen van zilver zijn veel beduidender dan die van goud. De centrale planning heeft liever dat spaarders hun dollars en euro's verkwanselen op de goudmarkt, die ze wèl controleert (door hun voorraden).
En dus "lijkt" de goudprijstrend aantrekkelijker.
En weer het omgekeerde doen van het gesuggereerde. Zie onderlijnde in vorige post.
In het Engels: Buy what is weak, sell what is strong.

Op zich is het fenomeen dat landen die hun valuta niet met goud dekken toch goudvoorraden aanhouden al interessant: wat moeten ze daar eigenlijk mee? Speculatief goedkoop inkopen en duur verkopen lijkt natuurlijk wel een aantrekkelijke strategie.

Qua strategie: "Buy what is weak, sell what is strong." is op zich een prima idee, maar particuliere beleggers lopen altijd achter de feiten aan, en zelfs institutionele beleggers zijn niet allemaal even streng.

Tijdens een economische crisis heb je vaak het probleem dat aandelen zo volatiel zijn dat je ze niet op het optimale moment kunt verkopen. Als je een acute beursdaling hebt van 5 of 10 procent ben je al veel waarde van aandelen kwijt, terwijl de goudprijs al is opgelopen. Tegen de tijd dat je je aandelen verkocht hebt en het goud gekocht hebt loop je zo ver achter dat je wellicht al 20 procent verloren hebt t.o.v. optimale timing.

Als het tij keert gebeurd dat opnieuw: je bent gewoon te laat.

Een centrale bank die haar goudvoorraad wil verkopen heeft daar voorkennis van: die weten domweg dat ze eigenhandig de goudprijs omlaag kunnen drukken door grote volumes te verkopen... of omhoog door aan te kopen. Als een centrale bank vervolgens -aankondigt- goud te willen verkopen zakt de prijs al in elkaar voordat ze maar een ounce verkocht hebben, en vervolgens kunnen ze precies het omgekeerde doen: inkopen omdat de prijzen door hun aankondiging al zijn ingestort.

Met aandelen is het meestal weinig anders. Neem de recente coronacrisis en de AEX. Tegen de tijd dat het een forse dagdaling viel was er al veel verloren. De daling was eerst vrij beperkt van 630 tot 580-590 gedurende enkele dagen, en toen in 1 keer door naar 540. Op zich was die 540 wel een redelijk moment om te besluiten te verkopen, maar dan was je al 10% kwijt. Dan wordt het een lastige beslissing: moet je het doen om verder verlies te voorkomen, of niet?

Achteraf gezien zou verkopen bij 540 wel verstandig geweest zijn, gezien de index onder de 400 is geweest in de weken die volgden. Maar of je kon weten waar die bodem lag? Volgens mij niet. Inmiddels zit de index weer rond de 500, hoger dan het moment van de paniekverkopen die van 480 naar 430 gingen.

Een ander concept in beleggen is "stil zitten als je geschoren wordt": je bent toch niet sneller dan de institutionelen, en dan is het verstandig om gewoon niets te doen, houden wat je hebt.

Goud en aandelen spiegelen elkaar normaliter in waarde, afhankelijk van optimisme over economische groei en dergelijke. Dit lijkt echter nu niet helemaal het geval, de laatste paar weken zijn zowel de prijzen van aandelen als die van goud gestegen.


Of dat iets betekent? Ik durf het niet te zeggen, maar het zou wantrouwen in valuta kunnen zijn: je gaat voor aandelen en/of goud, maar niet voor euro's of dollars. Dat zou een teken kunnen zijn dat men inflatie verwacht als gevolg van geldcreatie om de coronacrisis door te komen.

Ik lees in allerlei berichten de term “centrale planning” maar wie of wat is dat precies?

Central planning is als de economie door de centrale banken wordt gestuurd ipv ondersteunt

Benm schreef: ↑do 16 apr 2020, 01:56
Of dat iets betekent? Ik durf het niet te zeggen, maar het zou wantrouwen in valuta kunnen zijn: je gaat voor aandelen en/of goud, maar niet voor euro's of dollars. Dat zou een teken kunnen zijn dat men inflatie verwacht als gevolg van geldcreatie om de coronacrisis door te komen.

Dat kan niet wat jij schrijft. Je goud of aandelen zijn in euro's of dollars.
Overigens nu nog een mooi verkoopmoment voor je aandelen.