sciencetalk

Van de tweede wereld oorlog zijn 3 mannen bekend die een val van 6000 meter hebben overleefd, na zo'n 300 meter bereikte ze al hun maximale snelheid van ±200 km/u

dat kan toch nooit dat iemand dat overleeft [rr]

RobertJ schreef:Van de tweede wereld oorlog zijn 3 mannen bekend die een val van 6000 meter hebben overleefd, na zo'n 300 meter bereikte ze al hun maximale snelheid van ±200 km/u

dat kan toch nooit dat iemand dat overleeft [rr]

Toch wel, in uitzonderlijke gevallen gebeurt dat. Meestal zijn daarbij struiken met dunne takken en dikke pakken verse sneeuw als valbrekers betrokken.

"Do you feel lucky??"

In plaats van flauw te vallen was ik zelfs scherper en alerter dan anders alsof de tijd vertraagde en ik het in slow-motion zag.

Ik ben ooit betrokken geweest bij een ernstig autoongeluk dat ik zag aankomen.

Stond stil op een weg om linksaf te slaan en zag in de achteruitkijkspiegel een auto met een volle vaart op me afkomen. Eerst iets van paniek, daarna inschatten of ik me vergiste en nee die remt niet dacht ik nog. Daarna idd een gevoel van laten gebeuren want ik kon geen kant meer op. En in die paar secondes voor de klap gingen allerlei flitsen uit mijn leven door me heen en ook zo van dit was het dan. Meer daar mee bezig dan de botsing zelf. Net alsof de tijd stil stond.

Eigenlijk heel rustig alsof je idd op standby ofzo staat. Die klap ervaar ik ook als slow-motion, heen en weer geslingerd en gedachten uit mijn leven dwaalde door mijn hoofd.

Verdwaasd als ik was, melde een paar uur later mijn gevoel zich pas voor het eerst.

Wat bedoel jij met shock, Windsurfer?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Shock

Ik denk dat je lichaam in shock raakt door de ondraaglijke stress. En dat je dus niet bij bewustzijn bent op het moment dat je de grond raakt.

ik denk dat je bij bewustzijn bent hoor.

Er zijn genoeg verhalen van mensen die het nog kunnen navertellen, die tot de laatste seconde bij volle bewustzijn waren.

Een voorbeeld hiervan is een belgische militair die tijdens een parachutesprong ook een probleem had met zijn parachute, deze man heeft het ook overleefd en was ook niet bewusteloos of iets dergelijks.

In plaats van flauw te vallen was ik zelfs scherper en alerter dan anders alsof de tijd vertraagde en ik het in slow-motion zag.

Ik ben ooit betrokken geweest bij een ernstig autoongeluk dat ik zag aankomen.

Stond stil op een weg om linksaf te slaan en zag in de achteruitkijkspiegel een auto met een volle vaart op me afkomen. Eerst iets van paniek, daarna inschatten of ik me vergiste en nee die remt niet dacht ik nog. Daarna idd een gevoel van laten gebeuren want ik kon geen kant meer op. En in die paar secondes voor de klap gingen allerlei flitsen uit mijn leven door me heen en ook zo van dit was het dan. Meer daar mee bezig dan de botsing zelf. Net alsof de tijd stil stond.

Eigenlijk heel rustig alsof je idd op standby ofzo staat. Die klap ervaar ik ook als slow-motion, heen en weer geslingerd en gedachten uit mijn leven dwaalde door mijn hoofd.

Verdwaasd als ik was, melde een paar uur later mijn gevoel zich pas voor het eerst.

Wat bedoel jij met shock, Windsurfer?

http://nl.wikipedia.org/wiki/Shock

Ik heb dezelfde ervaring : slow-motionbeelden tot in de kleinste details.

Vandaag stond er weer een artikel in de krant, waarschijnlijk over de zelfde persoon die da_cobra bedoelde in het begin van het forum (blijkt dat er gesaboteerd is aan haar parachute)

Maar er stond in dat ze haar sprong wou filmen met een camera op haar helm en daarop staat duidelijk dat ze tot het einde probeert om haar parachute open te krijgen. Dus ze bleef tot het einde proberen, dit wil zeggen dat ze niet in een toestand is geraakt waarin ze het liet gebeuren.

Het is inderdaad over die vrouw over wie ik het had. Ik heb dit laatste artikel nog niet gelezen.

Damn, kom eens op zo'n manier om het leven. [rr]