sciencetalk

Ik ben er tegen, het is al walgelijk dat de maatschappij executies uitvoert en dan ook nog organen verlangt van de ge-executeerde. Een walgelijk idee iemand vermoorden om een ander het leven te redden.

1207 schreef:ik bekijk het zakelijk en koppel het los van executies

dat mensen orgaandonatie mogen/kunnen weigeren is absurd. doden kunnen er toch niets meer mee doen me dunkt. = puur egoisme vd dode

In alle gevallen van dood (natuurlijk, zelfmoord, doodstraf, ongeval) heeft overheid het recht (zelfs de plicht) om organen te recupereren om medemensen te redden/helpen. dat die mens niet wil is irrelevant hij is dood. dat familie niet wil ook (solidariteit gaat voor op familiale egotripperij)

het is ook niet zo dat het lijk er anders uitziet als bvb nieren of hart ontbreekt.

maw: IEDEREEN moet verplicht z'n organen afstaan na z'n dood.

uiteraard geen illegaal handeltje maar dat is andere discussie.

Ook als de eigenaar van het lichaam gelooft dat hij anders in de hel komt? Ook als de nabestaanden dat geloven? Is de overheid automatisch eigenaar van het meest kostbare bezit van een mens, ook al is deze dood, namelijk zijn lichaam?

Ik ben er wel voor om mensen automatisch te registreren als donor, zoals ze dat geloof ik in België doen. Echter, mensen moeten wel het recht hebben om een briefje te sturen naar de overheid met het verzoek te organen niet te verwijderen, bijvoorbeeld om religieuze redenen.

Ik ben er tegen, het is al walgelijk dat de maatschappij executies uitvoert en dan ook nog organen verlangt van de ge-executeerde. Een walgelijk idee iemand vermoorden om een ander het leven te redden.

zie het op deze manier: weet je hoe duur het is om iemand levenslang op te sluiten? en sommige mensen verdienen het gewoon niet meer om te leven (zoals echt koelbloedige moordenaars waar geen spoortje geesteziekte in is te herkenen) sommigen van die mensen kunnen gewoon niet meer in de maatschappij koen en hebben anderen zo ontzettend veel leed aan gedaan dat ze het leven gewoon weg niet meer verdienen. ik vind wel dat de doodstraf minder moet worden gebruikt, in bijv. amerika grijpen ze teveel naar de doodstraf. maar als ze dan eenmaal dood zijn, waarom dan niet nuttig gebruiken, ze worden niet gedood omdat ze die organen nodig hebben, het is slechts een nuttig bijproduct

Waarschijnlijk wordt mijn mening ook wel beïnvloed doordat ik sowieso niet wil dat mijn organen verwijderd worden na mijn dood. Sterker nog, ik weet niet eens of ik wel organen van anderen wil accepteren als ik in een levensbedreigende situatie zit. Dit laten gebeuren zonder dat ik er iets tegen kan doen lijkt mij de erger dan de doodstraf krijgen.

Nogal hypocriet en egoïstisch, hè? Je wil beslist niet dat je organen na je dood hergebruikt worden, maar de mogelijkheid dat je organen van anderen zult accepteren, sluit je dus niet geheel uit.

Ik ben er tegen, het is al walgelijk dat de maatschappij executies uitvoert en dan ook nog organen verlangt van de ge-executeerde. Een walgelijk idee iemand vermoorden om een ander het leven te redden.

En Xenotransplantatie, wat vind je daarvan? Dus bijvoorbeeld een varken kweken om zijn organen eruit te halen en in mensen te stoppen. Hierbij wordt natuurlijk niet gewacht tot het varken uit zichzelf doodgaat, en het restant van het varken wordt als afval weggegooid.

Marco van Woerden schreef:Ook als de eigenaar van het lichaam gelooft dat hij anders in de hel komt? Ook als de nabestaanden dat geloven? Is de overheid automatisch eigenaar van het meest kostbare bezit van een mens, ook al is deze dood, namelijk zijn lichaam?  

Ik ben er wel voor om mensen automatisch te registreren als donor, zoals ze dat geloof ik in België doen. Echter, mensen moeten wel het recht hebben om een briefje te sturen naar de overheid met het verzoek te organen niet te verwijderen, bijvoorbeeld om religieuze redenen.

Mee eens. Dat houdt wat mij betreft echter wel in dat die mensen dan automatisch zelf ook niet meer in aanmerking komen om een donororgaan te krijgen, als ze dat nodig hebben. Anders zou het wel een rare boel worden: je mag ervoor kiezen om niet je steentje bij te dragen, maar wel de vruchten ervan plukken.. dat kan natuurlijk niet.

Cycloon schreef:Ok maar als je dood bent besef je het toch niet meer (er bestaat mss wel een kans, maar daar geloof ik zelf niet meer in). Kan je het dan nog wel een 'extra' straf noemen? Vind je het dan ook niet jammer dat je misschien iemand z'n leven kan redden die wel nog beseft dat hij leeft?

En wil/kan je dit ook niet zien als een tegenprestatie naar de buitenwereld toe? Laat ons zeggen om goed te maken wat je verkeerd hebt gedaan?

Ja, als je dood bent, ben je er niet meer, in ieder geval niet meer in je lichaam en vrijwel zeker ook nergens anders. Niettemin, vroeger schijnt men in Engeland de lijken van gehangenen ter beschikking van de medische wetenschap te hebben gesteld. De veroordeelden merkten er natuurlijk zelf niets van als ze na hun executie ontleed werden, maar in die tijd geloofde men algemeen dat God de doden op een gegeven moment weer tot leven zou wekken, en als je lijk niet netjes in een graf ligt maar ontleed en vernietigd is (misschien op een stukjes na die op sterk water bewaard worden), wordt de verwijzenis wellicht wat problematisch.

Zelfs nu zijn er mensen die in een verrijzenis uit het graf geloven, en ik kan me voorstellen dat voor zulke lieden de wetenschap dat ze incompleet begraven zullen worden, moeilijker te verdragen is dan de wetenschap dat ze bnnenkort gedood zullen worden (te meer daar ze menen dat hun dood toch slechts tijdelijk zal zijn).

majstro schreef:

Waarschijnlijk wordt mijn mening ook wel beïnvloed doordat ik sowieso niet wil dat mijn organen verwijderd worden na mijn dood. Sterker nog, ik weet niet eens of ik wel organen van anderen wil accepteren als ik in een levensbedreigende situatie zit. Dit laten gebeuren zonder dat ik er iets tegen kan doen lijkt mij de erger dan de doodstraf krijgen.

Nogal hypocriet en egoïstisch, hè? Je wil beslist niet dat je organen na je dood hergebruikt worden, maar de mogelijkheid dat je organen van anderen zult accepteren, sluit je dus niet geheel uit.

Als je mijn eerdere posts had gelezen zou je niet zo'n opmerking hoeven maken:

Het is niet iets wat je tussen neus en lippen door besluit. Ik heb er wel eens diep over nagedacht, dat wel. Tot een conclusie ben ik nog niet gekomen. Simpelweg omdat ik het met niet voor kan stellen hoe zo'n situatie is (gelukkig maar). Misschien dat je dan toch anders tegen de zaak aan kijkt. Maar het zou goed kunnen dat ik zou zeggen "laat me maar gaan".

Ik vind het te simpel om te stellen dat ik zeker zou zeggen "laat me maar sterven". Iedereen heeft nu eenmaal de wil om te leven en kan daar soms principes voor over boord zetten. Ik kan nu niet oordelen over hoe ik in zo'n situatie zou beslissen. Ik heb het gewoon nog nooit meegemaakt.

Hopper schreef:Ik ben er tegen, het is al walgelijk dat de maatschappij executies uitvoert en dan ook nog organen verlangt van de ge-executeerde. Een walgelijk idee iemand vermoorden om een ander het leven te redden.

zie het op deze manier: weet je hoe duur het is om iemand levenslang op te sluiten? en sommige mensen verdienen het gewoon niet meer om te leven (zoals echt koelbloedige moordenaars waar geen spoortje geesteziekte in is te herkenen) sommigen van die mensen kunnen gewoon niet meer in de maatschappij koen en hebben anderen zo ontzettend veel leed aan gedaan dat ze het leven gewoon weg niet meer verdienen. ik vind wel dat de doodstraf minder moet worden gebruikt, in bijv. amerika grijpen ze teveel naar de doodstraf. maar als ze dan eenmaal dood zijn, waarom dan niet nuttig gebruiken, ze worden niet gedood omdat ze die organen nodig hebben, het is slechts een nuttig bijproduct

Ik ben zelf om verschillende redenen tegen de doodstraf, maar afgezien daarvan vind ik niet dat de organen van geëxecuteerde misdadigers voor transplantatiedoeleinden gebruikt zouden mogen worden. Het zou de afweging of iemand de doodstraf verdient, onzuiver maken. Wie zal zeggen of de rechter in zo'n situatie bij de beslissing te doodstraf uit te spreken, het beschikbaar komen van organen niet een beetje heeft laten meewegen? En wat denk je van het gevaar van rechters die zich zouden laten omkopen door op een donororgaan wachtende zakenlieden of politici? (dat lijkt me in een land als China in het geheel geen denkbeeldige scenario).

Ik ben zelf om verschillende redenen tegen de doodstraf, maar afgezien daarvan vind ik niet dat de organen van geëxecuteerde misdadigers voor transplantatiedoeleinden gebruikt zouden mogen worden. Het zou de afweging of iemand de doodstraf verdient, onzuiver maken. Wie zal zeggen of de rechter in zo'n situatie bij de beslissing te doodstraf uit te spreken, het beschikbaar komen van organen niet een beetje heeft laten meewegen? En wat denk je van het gevaar van rechters die zich zouden laten omkopen door op een donororgaan wachtende zakenlieden of politici? (dat lijkt me in een land als China in het geheel geen denkbeeldige scenario).

Waarom zou dat niet gelden voor gewone orgaandonaties dan? Wie zegt dat de afweging van artsen om een potentiële donor definitief op te geven of dood te verklaren (en niet nog een keer extra proberen te reanimeren o.i.d.), niet kan worden beïnvloed of omgekocht doordat er iemand op zo'n orgaan ligt te wachten?

Ger schreef:

majstro schreef:

Waarschijnlijk wordt mijn mening ook wel beïnvloed doordat ik sowieso niet wil dat mijn organen verwijderd worden na mijn dood. Sterker nog, ik weet niet eens of ik wel organen van anderen wil accepteren als ik in een levensbedreigende situatie zit. Dit laten gebeuren zonder dat ik er iets tegen kan doen lijkt mij de erger dan de doodstraf krijgen.

Nogal hypocriet en egoïstisch, hè? Je wil beslist niet dat je organen na je dood hergebruikt worden, maar de mogelijkheid dat je organen van anderen zult accepteren, sluit je dus niet geheel uit.

Als je mijn eerdere posts had gelezen zou je niet zo'n opmerking hoeven maken:

Het is niet iets wat je tussen neus en lippen door besluit. Ik heb er wel eens diep over nagedacht, dat wel. Tot een conclusie ben ik nog niet gekomen. Simpelweg omdat ik het met niet voor kan stellen hoe zo'n situatie is (gelukkig maar). Misschien dat je dan toch anders tegen de zaak aan kijkt. Maar het zou goed kunnen dat ik zou zeggen "laat me maar gaan".

Ik vind het te simpel om te stellen dat ik zeker zou zeggen "laat me maar sterven". Iedereen heeft nu eenmaal de wil om te leven en kan daar soms principes voor over boord zetten. Ik kan nu niet oordelen over hoe ik in zo'n situatie zou beslissen. Ik heb het gewoon nog nooit meegemaakt.

Als je zo denkt, is het onmogelijk er principes op na te houden. Bij elke beslissing die je neemt, bestaat immers de kans dat je onder omstandigheden die je nog niet hebt meegemaakt, er weer op terug zult komen.

Laat ik het zo stellen: Zou je op dit moment, nu je nog gezond bent, bereid zijn plechtig te verklaren dat je nooit of te nimmer een donororgaan zult accepteren, als je zeker wist dat als je op sterven lag en zo'n orgaan je leven zou kunnen redden, men je een transplantatie zou weigeren op grond van je eerder afgelegde verklaring?

Als het antwoord "nee" is, dan lijkt het me toch dat er meer sprake is van opportunisme dan van onwil om een standpunt in te nemen dat je onder moeilijkere omstandigheden misschien niet zult kunnen handhaven.

Ger schreef:Nee.  

Voor mensen die geen problemen hebben met orgaandonatie komt het misschien vreemd over, maar ik wil absoluut niet dat een deel van mijn lichaam uit mij verwijderd wordt. Net zoals ik niet zou willen leven met, laten we zeggen, een hart van iemand anders. Mijn lichaam moet zich als één geheel ontwikkelen, als één geheel sterven en als één geheel vergaan.

Wat doe je dan als je bij een ongeluk bijvoorbeeld een been verliest? Op sterk water zetten en later in de kist laten stoppen?

En stel dat je een blindedarmontsteking krijgt en de appendix eruit moet om je leven te redden. Wil je dat dan nog steeds absoluut niet dat een deel van je lichaam verwijderd wordt, of schiet dan het voorbehoud te hulp dat je in een later bericht hebt vermeld?

Ger schreef:Het is niet iets wat je tussen neus en lippen door besluit. Ik heb er wel eens diep over nagedacht, dat wel. Tot een conclusie ben ik nog niet gekomen. Simpelweg omdat ik het met niet voor kan stellen hoe zo'n situatie is (gelukkig maar). Misschien dat je dan toch anders tegen de zaak aan kijkt. Maar het zou goed kunnen dat ik zou zeggen "laat me maar gaan".  

Het is gewoon zoals ik persoonlijk tegen het leven aan kijk. Mijn lichaam is mijn lichaam, niet van iemand anders, en het bestaat ook niet uit delen van iemand anders. En dat wil ik zo houden.

Ik respecteer natuurlijk je mening Ger, maar ik vind het maar een raar principe. Jehova's getuigen hebben dit principe ook, ze weigeren elke soort van weefsel of vloeistofdonatie. Bloed- en serum transfusie mogen bij hen dus niet worden uitgevoerd laat staan weefseltransplantatie.

Volgens jouw principe ben je dus ook tegen bloedtransfusies.

Mijn lichaam is mijn lichaam, niet van iemand anders, en het bestaat ook niet uit delen van iemand anders.

Das relatief natuurlijk. Behalve je beenderen en je neuronen, wordt elke molecule in je lichaam ooit vervangen. Hoe kan je zeker zijn dat er nu al geen moleculen in je lichaam zitten die ooit in het lichaam van een ander zaten?

Ik stel me dan de vraag of je principe zal in stand worden gehouden als bvb een kind van jou (die zijn mening nog niet kan meedelen en jij dus moet beslissen in zijn/haar plaats) een levensreddende transplantatie moet ondergaan. Meer nog, wat als blijkt dat jouw orgaan bvb een nier de enige kandidaat is?

Om on-topic te blijven: Ik ben er tegen dat een geëxecuteerde wordt ontdaan van zijn organen als hij daar niet heeft mogen over beslissen. Een mens zou in die keuze vrij moeten zijn.

majstro schreef:Ik ben zelf om verschillende redenen tegen de doodstraf, maar afgezien daarvan vind ik niet dat de organen van geëxecuteerde misdadigers voor transplantatiedoeleinden gebruikt zouden mogen worden. Het zou de afweging of iemand de doodstraf verdient, onzuiver maken. Wie zal zeggen of de rechter in zo'n situatie bij de beslissing te doodstraf uit te spreken, het beschikbaar komen van organen niet een beetje heeft laten meewegen? En wat denk je van het gevaar van rechters die zich zouden laten omkopen door op een donororgaan wachtende zakenlieden of politici? (dat lijkt me in een land als China in het geheel geen denkbeeldige scenario).

Waarom zou dat niet gelden voor gewone orgaandonaties dan? Wie zegt dat de afweging van artsen om een potentiële donor definitief op te geven of dood te verklaren (en niet nog een keer extra proberen te reanimeren o.i.d.), niet kan worden beïnvloed of omgekocht doordat er iemand op zo'n orgaan ligt te wachten?

Goed punt, maar een rechter heeft het voordeel dat hij minder afhankelijk is van toevallige omstandigheden die bepalen op hij de koopwaar kan leveren. Een rechter kan gewoon zeggen dat de misdaad zo afschuwelijk was, dat hem geen andere keus overbleef dan de dader ter dood te veroordelen. Hij kan daar een mooi verhaal omheen breien zodat het wat minder simplistisch overkomt, maar in feite is zoiets altijd een subjectief oordeel waar niet werkelijk iets tegenin gebracht kan worden. Uiteindelijk beslist alleen de rechter of de dader sterft of blijft leven, en hij kan dus leveren op bestelling.

Als ik een orgaan wilde kopen, zou ik me tot een rechter wenden. Het medische circuit biedt te veel onzekerheden en er zijn te veel mensen bij betrokken.

In dat geval zou het natuurlijk verstandig zijn als de organen van geëxecuteerden aan een publieke medische instantie worden toegekend, waar onafhankelijke medici beslissen naar welke persoon op de wachtlijst die organen heen mogen (in principe de bovenste die aan dat specifieke orgaan iets heeft).

Misschien zou het ook niet gek zijn om voor dat soort dingen sowieso een openbare wachtlijst te hebben, dan kan er tenminste niet mee gesjoemeld worden.