sciencetalk

Leuke gast schreef:Je schrijft hier een heel interessant stukje.

Echter heb ik nog wel mijn vraagtekens bij een aantal zaken. Nu ben ik niet echt een wetenschapper op dit gebied maar mischien kun jij hier een antwoordt opgeven.

Ik meende dat in een ster een kernfusie optreedt. Ik dacht dat bij deze kernfusie massa wordt omgezet naar energie.

Ik kan zou me kunnen voorstellen dat relativistische massa van een photon ook de tijd/ruimte kromt.

Maar hoe zit dit met de overige (kinetische) energie. Ofwel als zo'n ster explodeerd, wordt een grote hoeveelheid massa in bewegings energie omgezet? Dus uiteindelijk gaat een deel van de massa die omgezet is in energie over naar bewegings energie?

Zou het energie kosten om de gekormde tijd/ruimte van een grote massa uit elkaar te trekken.

Ik ben van mening dat het universum in evenwicht blijft, als veel massa bij eenkomt resulteert dit uiteindelijk weer een explosie, zodat deze deeltjes op een andere plek van het universum weer opnieuw gebruikt kunnen worden.

Zie ik nu iets over het hoofd?

Inderdaad, bij kernfusie wordt massa voor bepaalde mate in energie omgezet. Dus enigszins een toepassing van E=mc², maar dat is slechts de helft van het verhaal.

Het kernfusieproces begint in een ster wanneer vrije protonen (waterstof met isotoop 1) onder bepaalde quantummechanische omstandigheden de coulomb barriere overwinnen (+ <-> +) en fuseren tot een proton-neutron nucleus (waterstof isotoop 2 of deuterium). Hierbij worden een positron (e+) en een neutrino (v) gevormd, samen met 0.42 MeV aan vrije energie (een foton met kinetische energie ter waarde van 0.42 MeV of X-straling).

Eenmaal het gemaakte positron een vrij electron ontmoet in het plasma, heft het elkaar op en wordt de totale massa omgezet in 1,023 Mev aan Gammastraling

Merk op dat bij een annihilatieproces (materie - antimaterie) dus een volledige massa naar energie wordt omgezet (in tegenstelling tot het proberen versnellen van een deeltje tot de snelheid van het licht, zoals in mijn vorige post wordt aangetoond, hetwelk onmogelijk is)

Kort gesteld; kernfusie zet wel degelijk massa in energie om via E=mc², zij het beperkt.

Een volledige annihilatie of vaporisatie van een proton met zijn antimaterie zou in dit geval een energie teweeg brengen van 1879.143099 MeV (ervan uitgaande dat het proton-antiproton geen kinetische energie bezit)

De subtiliteit van het behoudt van energie is hier duidelijk merkbaar.

Het proces van supernova is echter nog niet geheel duidelijk. Er wordt aangenomen dat wanneer de kernfusie van silicium wegvalt (het aldus gevormde ijzeratoom kan niet verder fuseren.) de gasdruk wegvalt, en de zwaartekracht begint toe te nemen. Hierdoor worden de elektronen alsmaar meer op elkaar gedrukt, tot op het moment waar de zwaartekracht te groot wordt en ze met de kern ineenstorten. Bij deze reactie worden neutrino's gevormd die mede zorgen dat de ineenstortende kern wordt gescheiden van de buitenste atmosfeerlagen van de ster.

Doordat de kern in een fractie van een seconde wist ineen te storten, steeg de snelheid tot boven die van het geluid, waardoor een supersonische schokgolf ontstaat die dan uiteindelijk voor de explosie van de buitenste lagen zorgt.

De supersonische schokgolf, is dus een golf die door zijn eigenschappen, de quantummechanische golf van ieder materiedeeltje weet te beinvloeden. De schokgolf draagt dus zijn kinetische enenrgie over en zorgt er dus voor dat fundamentele wijzigingen in de quantumfysische eigenschappen (amplitude) van het deeltje zich voordoen, zodat elk deeltje dat beïnvloed werd, nu meer energie bezit.

Het idee is dus, dat de kinetische energie niets anders is dan een golf, en dat indien deze golf door perfect vacuum reist, geen energie verliest. Echter door het tegenkomen van materiedeeltjes, kan de golf zijn energie overdragen, en wordt dus op het eind zelf minder energierijk. Zo wordt energie omgezet,maar blijft de totale energie behouden. Perfecte recyclage dus

In dit opzicht is een deeltje nu in staat een grotere invloed (kromming) uit te oefenen op het ruimtetijdcontinuum.

hallo1979 schreef:het oude heelal model met big bang ging uit van 3 scenarios:

1: het heelal heeft te veel massa en zal na de big bang zodanig vertragen dat het heelal stil komt te staan en daarna weer in elkaar zal knallen. De al genoemde big crunch

2: het heelal heeft te weinig massa en zal wel vertragen tot in de eeuwigheid, maar het heelal zal eeuwig blijven uitdijen en eeuwig groter blijven worden

3: Het tussen geval. Er is precies zo veel massa dat heelal dusdanig vertraagt dat in het einde der tijde het heelal stil staat. Dit is een bizar scenario waarbij heeeeel nauwkeurig een bepaalde massa aanwezig is. Deze laatste is verzonnen door de nederlander De Sitter en Einstein hielp hem en dit heet dan ook het Einstein- De Sitter heelal.

Elke redelijke schatting van de massa in het heelal wees uit dat er bij lange na niet genoeg massa zou zijn om scenario 1 of 3 te hebben. Oftewel oneindige uitdijing.

maar de tijd vorderde en met tijd kwamen observaties. Donkere materie werd geopperd om de massa te laten groeien, maar ook dat kon je afschatten en nog niet genoeg.

Weer een tijd later begon alles erop te wijzen dat het heelal precies genoeg massa moest hebben vanwege de algemene relativiteitstheorie. maar goed dan is er een probleem. Het betekende dat er een cosmologische constante moest zijn die er voor zorgde dat er genoeg energie in het heelal is om de kritieke massa te bepalen.

met de schattingen die bestonden was normale massa 3%, donkere materie 24%, dus de cosmologische constante moest wel 73% van de massa in het heelal zijn.

Maar dit heeft gruwelijke implicaties! Niet alleen weten we niet waar die 73 procent uit bestaat. We weten niet eens wat donkere materie is! Oftewel we weten van 97% niet wat het is... alleen dat het er is!

Dit is laatst nog geobserveert met een redelijke nauwkeurigheid. Sluit niets uit, maar ik denk dat dit wel het huidige heelal goed beschrijft.

Heeft dit consequenties voor het einde van het heelal? Jazeker! gigantische! het betekent dat het heelal niet alleen eeuwig blijft uitdijen, hij blijft versnellen! Het heelal versnelt uit elkaar! Die versnelling is al begonnen en gezien! (als de waarnemingen kloppen)

Als het heelal steeds sneller blijft uitdijen (waar het nu naar uitziet) en het zal zo eeuwig doorgaan, dan komt er toch een keer een moment dat het heelal sneller zal gaan uitdijen dan het licht? Ik meen dat ik ooit eens een keer zoiets gehoord heb, als je dan naar een sterrenstelsel kijkt in een bepaald "stuk" heelal dan zul je het sterrenstelsel op een gegeven moment niet meer zien, door dat die voorbij de waarnemingshorizon aan het zicht wordt onttrokken.

Misschien is zoiets al wel gebeurt, dat er achter de waarnemingshorizon sterren(stelsels) zijn die we nooit te zien zullen krijgen.

ja inderdaad!!! daar heb je helemaal gelijk in! en dat is al aan de gang. Hangt natuurlijk samen met hoe groot het heelal nou eigenlijk is, maar het punt van versnelling kun je zien!

De hemel zal dus leger en leger worden tot je 'slechts' de sterrenstelsels in de lokale groep ziet. want daartussen dijt het heelal niet uit

Ik vraag me af wat de uiteindelijke toekomst zal zijn van het heelal, als het heelal voor eeuwig uitdijdt.

Goed, over 5 miljard jaar zal de zon uitdoven(die zal niet plotseling zijn, naar menselijke maatstaven). Dan zullen er nog steeds wel nieuwe sterren gevormt worden. Na zo'n 100biljoen jaar(dat las ik hier ergens) zal het gebeurd zijn met stervorming. Vervolgens zal de hele melkweg en dan ook het hele heelal alle sterren uitdoven. Dan zal na 1e30jaar (quintiljoen) de protonen uitelkaar vallen, dan zal dan de duisternis even "oplichten". Ook zal na 1e66jaar de lichte zwarte gaten verdampt zijn, m.u.v. de zware zwarte gaten. En als die uiteindelijk ook verdampen dan zijn we 1e100jaar verder, ofwel een googol jaar. Dat is wat ik vaak heb gelezen in boeken over sterrenkunde en gezien heb bij documentaires op TV, zoals bij Discovery en NGC.

Misschien een gekke vraag maar waarom gaat men geen berekeningen uitvoeren voor nog langere tijd, want eeuwig is toch veel en veel langer dan 1e100jaar, wat zal er met het heelal gebeuren als de tijdklok op bijv. 1e1000jaar staat? Is dan alles straling, of wordt er door die straling dan compleet nieuwe deeltjes gevormd met zeer vreemde eigenschappen met nog langere vervaltijden? En dan nog duurt de eeuwigheid voort, want ook 1e1000jaar, een onvoorstelbaar lange tijd is nog maar belachelijk kort vergeleken met de eeuwigheid. Kortom wat zal de uiteindelijke toekomst kunnen zijn van een eeuwig uitdijend heelal?

hmm tja ik denk dat dat komt omdat we het gewoon niet weten. protonverval is nog lang niet bewezen. het is alleen bekent dat het langer is dan 1^31 jaar

ik denk dat het een koud leeg heelal is met af en toe een foton en dan weer een neutrino tja

maar stel je voor tegen die tijd versnelt het heelal gigantisch snel uit elkaar licht komt geen stap meer verder om de ruimt onder zn reet vandaan versnelt! het is uiteindelijk een hele hoop ruimte en af en toe.. niets want waar je ook kijkt een cm verder versnelt het al weer met de lichtsnelheid

brrrr ben bijna blij dat ik maar 10^2 jaar leef

Als het heelal steeds sneller blijft uitdijen (waar het nu naar uitziet) en het zal zo eeuwig doorgaan, dan komt er toch een keer een moment dat het heelal sneller zal gaan uitdijen dan het licht?

Hubble ondekte dat vergelegen sterrenstelsel sneller van ons afbewegen dan dichterbij gelegen sterrenstelsel.

Door snelheid onstaat het doppler effect. Door het doppler effect onstaat de roodverschuiving in het het kleuren spectrum. Op deze manier kan men de snelheid van deze sterrenstelsel bepalen.

Nu is de vraag of deze ver afgelegen stelsels wel werkelijk sneller van ons vandaan bewegen.

een aantal alternatieve (mogelijke fantasie) theorien:

1) Het zou kunnen zijn, dat de tijd langzamer loopt door de afstand die deze stelsel hebben afgelegd.

2) Het zou kunnen zijn, dat deze stelsel een beetje terug in de tijd reizen.

3) of net als de relativiteits theorie voorspelt, Als een voorwerp met (hoge) snelheid voortbeweegt, dan zal voor een waarnemer lijken dat de tijd langzamer loopt op dit object.

...heelal sneller zal gaan uitdijen dan het licht?

Nee, niets kan sneller dan het licht. Ofwel de snelheid van licht zou je kunnen interperteren als de maximale verandering in ons universum per lengte en tijd.

Als de grens van het universum beweegt met de lichtsnelheid, dan zal de tijd voor (wij als) de waarnemer stil staan. Echter geldt dit voor een melkwegstelsel dat op deze grens bevindt en naar ons kijkt het zelfde.

Leuke gast schreef:een aantal  alternatieve (mogelijke fantasie) theorien:

1) Het zou kunnen zijn, dat de tijd langzamer loopt door de afstand die deze stelsel hebben afgelegd.

2) Het zou kunnen zijn, dat deze stelsel een beetje terug in de tijd reizen.

3) of net als de relativiteits theorie voorspelt, Als een voorwerp met (hoge) snelheid voortbeweegt, dan zal voor een waarnemer lijken dat de tijd langzamer loopt op dit object.

bats schreef:
...heelal sneller zal gaan uitdijen dan het licht?

Nee, niets kan sneller dan het licht. Ofwel de snelheid van licht zou je kunnen interperteren als de maximale verandering in ons universum per lengte en tijd.

Als de grens van het universum beweegt met de lichtsnelheid, dan zal de tijd voor (wij als) de waarnemer stil staan. Echter geldt dit voor een melkwegstelsel dat op deze grens bevindt en naar ons kijkt het zelfde.

dit is niet waar! ruimte kan sneller dan het licht uitdijen en dit is ook gebeurt! in de eerste 1^-36seconde van het heelal is het heelal gigantisch obgeblazen met een snelheid veel groter dan die van licht. het schend ook niet het informatie sneller dan het licht principe omdat uitrekken van ruimte geen info bevat. het heelal kan dus sneller uitdijen dan het licht. het zichtbare heelal niet. dat heeft zich wel te houden aan deze snelheid, omdat eer je het kan zien je licht moet ontvangen!

http://sciencetalk.nl/forum/invision/in...pid=54374#54374

STem Hier alsjeblief op de juiste theorie! 8)

plies?