sciencetalk

Er ligt een groot taboe op dood. Dood heeft de naam slecht te zijn. Dus je moet zo lang mogelijk blijven leven.

de dood kan ook een bevrijding zijn.

de dood kan ook een bevrijding zijn.

HMM, HMM, jazeker, als dat niet de bevrijding is, in het aardse lijden, neem maar die Amerikaanse comapatient, Terri Schiavo. Die leed meer, door toedoen van haar ouders en de publieke christelijke en conservatieve opinie is het leed nog erger. Nu had een luidruchtige dominee, Pat Robertson vergeleek de behandeling van Terri met nazipraktijken. Hij zei dat Amerika geen land is waar zieken, gehandicapten en zwakkeren hulp moeten krijgen.

Er ligt een groot taboe op dood. Dood heeft de naam slecht te zijn. Dus je moet zo lang mogelijk blijven leven.

Wat een enorm rare uitspraak.

Een taboe op dood? Dus als iemand dood gaat, verbergen we hem/haar van de buitenwereld, want oehoe, als de buurt maar niet weet dat ons Jantje dood is.

Dat geloof ik niet.

Dood heeft de NAAM slecht te zijn?

Ik ken maar weinig mensen die de dood goed vinden,

allicht, want de andersdenkende zijn dood.

Zelfs de mensen die zelfmoord doen vinden dood niet GOED, ze vinden het leven slecht, en dood want minder slecht.

Ik denk niet dat je genoeg hebt nagedacht over die post.

Ik vind niet dat je de plicht hebt om te leven, je hebt er echter niet voor gekozen om geboren te worden toch?

Ik vind niet dat je de plicht hebt om te leven, je hebt er echter niet voor gekozen om geboren te worden toch?

Daar zijn de meningen over verdeelt.

Wiegedood komt misschien ook wel door een doodwens van de ziel.

Of gaat dit een beetje te ver

Een ding is voor mij zeker, ik leef liever in kwaliteit dan in kwantiteit, en inderdaad Terri Schiavo ......daar pas ik voor.

Stel nauw dat zij alles nog bewust meemaakt maar ze kan op niets meer reageren(alleen op licht reageerde ze nog) wat moet zij dan door een hel gaan, verschrikkelijk.

Hij zei dat Amerika geen land is waar zieken, gehandicapten en zwakkeren hulp moeten krijgen.

Dat gaat ook wel weer heel erg ver maar dat er ergens een grens getrokken moet worden is een feit.

je hebt je zelf niet het leven gegeven

dus is het niet logisch

om je zelf wel het leven te ontnemen

maar eerder om degene op te zoeken die je het leven heeft gegeven (je ouders? God? ...)

voor (hun/jouw) doelen, richting, zingeving voor je leven (/lijden)

voor steun, hulp, verlichting, verlossing, uitzicht op betere tijden

(vanuit een put heb je weinig uitzicht. maar als je weet wat daar buiten allemaal nog is...)

bean schreef:Er ligt een groot taboe op dood. Dood heeft de naam slecht te zijn. Dus je moet zo lang mogelijk blijven leven.

Wat een enorm rare uitspraak.

Een taboe op dood? Dus als iemand dood gaat, verbergen we hem/haar van de buitenwereld, want oehoe, als de buurt maar niet weet dat ons Jantje dood is.

Dat geloof ik niet.

Dood heeft de NAAM slecht te zijn?

Ik ken maar weinig mensen die de dood goed vinden,

allicht, want de andersdenkende zijn dood.

Zelfs de mensen die zelfmoord doen vinden dood niet GOED, ze vinden het leven slecht, en dood want minder slecht.

Ik denk niet dat je genoeg hebt nagedacht over die post.

Dat bedoel ik juist, iedereen vind de dood slecht, precies zo als jij zegt. Dus als er iemand is die de dood niet slecht vind is dat raar. Taboe was misschien niet het juiste woord, maar ik bedoel dat er op het willen doodgaan een taboe ligt. [/img]

Hm, ik denk dat er juist steeds minder een taboe op ligt. Als een (terminaal- of chronisch-) ziek persoon een eind aan zijn/haar leven wil maken, ervaar ik dat als normaal.

Worst case scenario is dat de persoon in kwestie dierbaren 'achterlaat'.. als je zelf tot die groep behoord, kan ik me voorstellen dat je daar niet gelukkig mee bent (als is het in mijn ogen egoistisch als je om die reden iemand in leven wilt houden)

Bij het woord 'plicht' denk ik aan iets wat het regeringsbeleid je verplicht en zij mogen naar mijn mening niet beslissen wat jij met je leven doet.

Toch vind ik dat men het niet zal/moet/mag doen, want (zeker onaangekondigde) zelfmoord is misschien wel het asociaalste wat je kunt doen, zeker als er (voor de nabestaanden) geen reden toe was. Deze mensen zullen misschien wel voor de rest van hun leven aan zichzelf twijfelen wat ze fout hebben gedaan. Niet echt een plicht dus..hoop dat je snapt wat ik bedoel

plicht om te leven?

wel, als je hier op aarde bent gezet.. kan je er weinig aan doen, denk ik?, beetje nutteloze vraag ..

iris schreef:plicht om te leven?

wel, als je hier op aarde bent gezet.. kan je er weinig aan doen, denk ik?, beetje nutteloze vraag ..

Als jij het een nutteloze vraag vindt, hoef je geen nutteloos antwoord te geven.

Zie de forum bijsluiter over de regels van nutteloze, of ovan ononderbouwde mening geposte posts.

Als jij het een nutteloze vraag vindt, hoef je geen nutteloos antwoord te geven.

Zie de forum bijsluiter over de regels van nutteloze, of ovan ononderbouwde mening geposte posts.

Oke dan geen nutteloze vraag.. Maar ik vind het wel een aparte vraag. En anders begrijp ik de essentie van deze vraag dan niet helemaal.. maargoed, zal dr niet meer op reageren verder hoor, denk dat t onderwerp niet helemaal aan mij besteed is ofzo

Je heb de plicht om te leven zolang je dat voelt.

Er kunnen talloze redenen zijn waardoor die plicht om te leven afneemd, daar tegenover kan de plicht ook toenemen. Het is misschien meer een vrijwillige verplichting. De defenitie van plichte is voor iedereen anders en onderworpen aan een groot aantal persoonlijke criteria. Je kan iemand die de plicht niet meer voelt, de verplichting opleggen.