Ik bedoel met virtueel,dat er practisch (volgens jou) geen star materiaal bestaat;je zult mogelijk doelen op een homogeen star materiaal.
Hooke en Young hebben het er wel over en mijn veronderstelling is dus,dat zij een fictief star materiaal bedoelen,waaruit dan een fictieve elasticiteitsmodulus rolt.
Allebei dus theoretische zaken.
Mijn beginveronderstelling was dus,dat je bij het bereiken van bijna de maximale uitrekking en dat is wegens de kegelvorming bij 1/1000 doorsnede een benadering van een uitrekking van 198% (globaal) er dus een heel kort ogenblik een zeer hoge spanning ontstaat van 210 GPa.
En deze waarde is ingevoerd als een materiaalconstante E (
echter wel in N/mm2 ofwel GPa!)
Ik vraag me af of men bij een trekproef de tijdsduur heeft gemeten tot de rekgrens van 0,2% en dan met intervallen tot 198%.
In die tijdsduur treedt er,behoudens bij de overgang van laagste vloeigrens naar hoogste vloeigrens,een constante kracht op,dus ook op de geringste diameter en dan vindt er breuk plaats.
Dit zal wrs.een verschuiving of afschuiving van moleculen in de staalvezels zijn,dus geen moleculaire scheuring en helemaal geen atoomscheuring,.Er treedt wel een verplaatsing van atomen op met oa.een verschuiving van de koolstofatomen naar de buitenzijde van het uitgerekte profiel.
Verder krijg ik ineens het idee,dat er mogelijk een verband te leggen is met de Relativiteitstheorie van Einstein met de formule E=Mc2;het verband tussen de Massa en Energie.
Als je dus van een stalen staaf de massa invoert,dus van het deel dat je wilt oprekken, en snelheid van de oprekking zou kunnen bepalen (dus hoe snel wordt de 0,2% rek bereikt van een staaf van een bepaalde massa en diameter),dan kun je de benodigde energie (in Watts ) berekenen.Want dat is een energie-eenheid met Joules per sec. (als ik me niet vergis).
Mogelijk allemaal heel ver gezocht,maar ik kan me voorstellen,dat er heel kort een heel hoge spanning wordt bereikt,net als er bij kernfusie in een heel korte tijd een millioenen-graden hoge temperatuur wordt bereikt (in een cyclotron!).
Maar voorlopig ben ik al tevreden met het idee materiaalconstante voor de elasticiteitsmodule,hoewel als laatste de opmerking,dat er bij het overschrijden van de rekgrens van 0,2% bij staal er geen elasticiteit meer over is,daar er blijvende rek resteert bij verder oprekken.Ik zou liever gaan spreken over een
kritische spanning,dit in overeenstemming met kritische temperatuur bij kernfusie.Er zal bij die simpele trekproef ook wel in een heel korte tijd een heel hoge temperatuur optreden.
Mogelijk is dit verhaal ook wat voor Jan vdV,misschien valt het buiten zijn studiebereik.
