sciencetalk

Ja, naar de toekomst reizen is veel makkelijker in de relativiteitstheorie.

Nee hoor dat is net zo moeilijk. Hooguit lijkt de tijd langzamer te verlopen bij relativistische snelheden, waardoor 1 jaar in je eigen referentiekader (een ruimteschip) overeen kan komen met bijvoorbeeld 20 jaar in een ander referentiekader (de Aarde). Je kunt echter niet van het ene moment naar een willekeurig ander moment in de toekomst "springen".

Nee hoor dat is net zo moeilijk. Hooguit lijkt de tijd langzamer te verlopen bij relativistische snelheden, waardoor 1 jaar in je eigen referentiekader (een ruimteschip) overeen kan komen met bijvoorbeeld 20 jaar in een ander referentiekader (de Aarde). Je kunt echter niet van het ene moment naar een willekeurig ander moment in de toekomst "springen".

Maar het idee zelf is wel makkelijker. Ik begrijp het probleem dat je niet makkelijk kan zorgen dat je in een bepaalde tijd komt. Maar het is makkelijker een ruimteschip te maken dat tegen de lichtsnelheid aan komt dan om twee roterende zwarte gaten te maken die een groot genoegen kromming in de ruimte-tijd maken zodat er een wormgat ontstaat wat ook nog stabiel moet worden gehouden met een exotische materie/energie en waarvan je de straling ook nog maar moet zien te overleven.

Nog even over parallelle universa,

Sommige dingen lopen net even anders in een parallel universum. Komt dit niet omdat daar mensen (of andere wezens)

uit een nog ander universum naartoe zijn gereisd en het zo hebben verandert?

PS: Ik weet dat dit wat ver gezocht is en dat dit geen fysica meer is.

Zoals je zelf al aangeeft is dit geen fysica. Er is daarom ook niets wat je tegenhoudt om wat voor eigenschap dan ook toe te kennen aan je parallelle universa. Het kan de basis vormen voor een prachtig science-fiction verhaal. Maar meer ook niet...

Even een stukje tekst van iemand:

plaatje met de tekst:

bovenaan: Parallelle toekomsten

onderaan Parallelle verledens

Dan volgt er een tekst van de schrijver:

Alle besproken paradoxen laten zich oplossen door de parallellel universa op te splitsen in twee of meer vertakkingen , ondelring verbonden door 1 enkele gesloten tijdachtige lijn, waardoor de tijdreiziger in staat is alle universa op een constitente manier met elkaar te verbinden zpnder dat er in ook maar 1 universum een paradox ontstaat.

Ongetwijfeld zou het abrupt opduiken van een oudere dubbelganger of een tijdreisboek in een universum verrassend zijn, zoals ook zou gelden voor het verdwijnen van een van beiden uit een ander universum.

Echter, hoe verrassend zulke gebeurtenissen ook kunnen zijn, ze doen geen enkele wet van de fysica geweld aan.

Tekst uit het boek:

De yoga van het reizen in de tijd van Fred Alan Wolf Ph.D..

Fred ia een natuurkundige en winnaar van een National Book Award voor Takinbg The Quantum Leap.

ISBN: 90 202 8404 8

Ik ben geen natuurkundige, heb ook gen Ph.D. en geen boekenprijs gewonnen, maar ik weet wel dat wat je hierboven beschrijft is met een van de meest fundamentele wetten van de natuurkunde, namelijk de tweede hoofdwet van de thermodynamica.

Zolang Fred Alan Wolf, persoonlijk of bij monde van jou, niet aannemelijk kan maken waarom dit niet het geval zou zijn is het gewoon science fiction. En daar kun je allerlei mooie prijzen voor uitreiken, maar dat maakt het nog geen science.

Ik laat me overigens ook overtuigen wanneer je samen met je oudere dubbelganger uit een parallel universum voor mijn neus staat. Maar die dubbelgangers zijn hier nog nooit opgedoken. Kennelijk bestaan wij niet voor andere parallelle universa.

Zichzelf tegenkomen bij tijdreizen kan volgens mij niet volgens de theorieën van Einstein (en wie zou ik zijn om Einstein tegen te spreken).

Want wat concludeert Einstein:

De (relativistische) tijd schrijdt voort met de snelheid van het licht.

Daarom dat, als ik reis met de snelheid van het licht, de tijd voor mij stilstaat, dus de snelheid waarmee de tijd voortschrijdt is dan 0.

Stel ik reis met 1/2 van de lichtsnelheid gedurende een zekere tijd, en kom daarna terug op aarde, dan zal ik bv. 5 jaar ouder geworden zijn en de andere mensen 20 jaar ouder geworden zijn.

Men zegt dan dat ik in de toekomst ben terechtgekomen.

Maar welke toekomst.

In ieder geval niet de toekomst van de anderen + mijzelf.

Ik kom slechts terecht in de toekomst van diegene die (relativistisch gezien) sneller dan het referentiekader (de andere mensen) is gegaan, dus in MIJN toekomst.

Ik kan mezelf dus uiteraard niet tegenkomen.

En men kan eigenlijk ook niet speken over reizen in de tijd.

Want reizen in de tijd wil zeggen : zichzelf begeven naar een periode die voorafgaat of volgt op de huidige periode van het referentiekader.

En dat is het hem nu juist: ik heb me begeven naar de periode die volgt op de huidige periode van mezelf, en niet naar die van het referentiekader.

Maar wat dan met het reizen naar het verleden.

Einstein stelde, volgens mij, terecht, dat niets sneller kan dan het licht.

Want men zou zich eerst (door frequentie-verhoging) moeten transformeren tot een lichtbundel om even snel dan het licht te kunnen reizen, en zich dan in een vorm moeten kunnen transformeren, zodanig dat men sneller kan reizen dan het licht. En die vorm was Einstein onbekend (en ook voor mij trouwens).

Want als men dat zou kunnen, zou men sneller dan het licht kunnen reizen, en dus dan zou men, alzo reizende, in het verleden terecht komen (negatieve tijdsvoortschrijding).

Maar welk verleden dan?

Wel het verleden voor mezelf, en niet het verleden van het referentiekader, waar mijn jongere ik zou in leven.

Zo kan ik mezelf dus ook niet tegenkomen, en trouwens dit is logisch geredeneerd niet mogelijk.

Dat ik mezelf in het verleden zou tegenkomen, is geen probleem voor Einstein, omdat niets sneller kan dan het licht stelde hij, en ik geloof hem.

Daarom stel ik dat reizen in de tijd onmogelijk is, noch via wormgaten, noch via zwarte gaten.

Daaruit besluit ik dat het al of niet bestaan van paralelle universa irrelevant is.

Dat er andere universa zouden zijn, eventueel trillend met een andere frequentie, dat zou ik nog kunnen aannemen, maar tijdreizen en paralelle universa, dat gaat mij een beetje te ver.

Maar hoe komen de aliens dan tot hier van verweg, misschien wel honderdduizende lichtjaren ver? Want ik ben er wel van overtuigd dat zij onze aarde bezoeken.

Wel, dat zul je dan aan de aliens moeten vragen.

de tijd voor mij stilstaat, dus de snelheid waarmee de tijd voortschrijdt is dan 0.

0 wat? seconde per seconde? Snelheid is afgelegde afstand per tijdseenheid; 'tijd' legt geen afstand af en er is dus ook geen snelheid aan toe te kennen.

Policarpustack schreef:Zichzelf tegenkomen bij tijdreizen kan volgens mij niet volgens de theorieën van Einstein (en wie zou ik zijn om Einstein tegen te spreken).

Want wat concludeert Einstein:

De (relativistische) tijd schrijdt voort met de snelheid van het licht.

Daarom dat, als ik reis met de snelheid van het licht, de tijd voor mij stilstaat, dus de snelheid waarmee de tijd voortschrijdt is dan 0.

Stel ik reis met 1/2 van de lichtsnelheid gedurende een zekere tijd, en kom daarna terug op aarde, dan zal ik bv. 5 jaar ouder geworden zijn en de andere mensen 20 jaar ouder geworden zijn.

Men zegt dan dat ik in de toekomst ben terechtgekomen.

Je bent niet de toekomst terechtgekomen. Je zit nog steeds in het heden, alleen ben je minder snel oud geworden.

Maar welke toekomst.

In ieder geval niet de toekomst van de anderen + mijzelf.

Ik kom slechts terecht in de toekomst van diegene die (relativistisch gezien) sneller dan het referentiekader (de andere mensen) is gegaan, dus in MIJN toekomst.

Ik kan mezelf dus uiteraard niet tegenkomen.

Bij het reizen naar de toekomst inderdaad niet.

En men kan eigenlijk ook niet speken over reizen in de tijd.

Want reizen in de tijd wil zeggen : zichzelf begeven naar een periode die voorafgaat of volgt op de huidige periode van het referentiekader.

En dat is het hem nu juist: ik heb me begeven naar de periode die volgt op de huidige periode van mezelf, en niet naar die van het referentiekader.

Jawel hoor. Ook vanuit het referentiekader gezien heb je geen rare sprongen in de tijd gemaakt.

Maar wat dan met het reizen naar het verleden.

Einstein stelde, volgens mij, terecht, dat niets sneller kan dan het licht.

Niet helemaal. Einstein deed geen uitspraken dat deeltjes die sneller gaan dan het licht niet zouden kunnen bestaan. Wel deed hij een uitspraak dat het onmogelijk is iets te versnellen voorbij de lichtsnelheid.

Dat ik mezelf in het verleden zou tegenkomen, is geen probleem voor Einstein, omdat niets sneller kan dan het licht stelde hij, en ik geloof hem.

Geloven is nergens goed voor, wetenschappelijk gezien.

Daarom stel ik dat reizen in de tijd onmogelijk is, noch via wormgaten, noch via zwarte gaten.

Het punt is dat theorieën over wormgaten, en de consequenties, voortvloeien uit de algemene relativiteitstheorie, opgesteld door diezelfde Einstein.

Daaruit besluit ik dat het al of niet bestaan van paralelle universa irrelevant is.

Reizen naar een parallel universum staat los van de limiet van de lichtsnelheid.

Maar hoe komen de aliens dan tot hier van verweg, misschien wel honderdduizende lichtjaren ver? Want ik ben er wel van overtuigd dat zij onze aarde bezoeken.

Heb je ook een wetenschappelijke onderbouwing voor deze overtuiging?

Wel, dat zul je dan aan de aliens moeten vragen.

Dat zal lastig gaan.

Ik heb gelezen dat tot nu toe elke manier die is bedacht om naar het verleden te gaan dat je met deze methode enkel terug zou kunnen gaan tot het moment dat het uitgevonden is en erna. Maar is deze eigenschap ook een garantie dat de gebruikelijke paradoxen niet meer bestaan ?

De quantum-mechanica kent geen paradox voorkomende zaken.

Wat kan kan en wat niet kan kan niet.

Is net een persoon op een station:

het kan kiezen voor de beschikbare treinen om zo ergens te komen.

Soms kan men ergens komen door een omweg.

Een trein zal een persoon niet weigeren als die persoon bijvoorbeeld zichzelf zou ontmoeten op een ander station.

De trein kent niet de feiten, het doet wat het doet.. vervoer van personen.

Dus een foton zal nooit op de rem trappen als er een probleem dreigt met een proces....

En zo zie je maar, Einstein ouwe grappenmaker, het is allemaal relatief...... Zo als God ook relatief is......

eigenlijk is het wel mogelijk om uit een zwart gat terug te komen al ben je dan energie ( hawkingstraling) en E=mc2 of ben je verdampt (een zwart gat verdampt na een tijd, of je komt via een wormgat(als dat al bestaat) naar een wit gat.

Maar dan ben je gewoon dode materie in twee van de drie gevallen,anders zwarte straling.

EInstein een grappenmaker?

Robin4 schreef:eigenlijk is het wel mogelijk om uit een zwart gat terug te komen al ben je dan energie ( hawkingstraling) en E=mc2 of ben je verdampt (een zwart gat verdampt na een tijd, of je komt via een wormgat(als dat al bestaat) naar een wit gat.

Maar dan ben je gewoon dode materie in twee van de drie gevallen,anders zwarte straling.

EInstein een grappenmaker?

Hawkingstraling komt niet uit het zwarte gat

Hawkingstraling is het gevolg van het ontstaan van virtuele deeltjes aan de eventhorizon van het zwarte gat. Als daar een deeltje samen met zijn anti deeltje ontstaan kan het zijn dat er een kan ontsnappen aan de zwaartekracht en de ander niet. Door de energie die dat deeltje dat richting het zwarte gat gaat opdoet, is het genoeg om de energie die het creëren van de virtuele deeltjes gekost heeft terug te geven aan 'het systeem' en wordt het deeltje dat aan de zwaartekracht ontsnapt is dus reëel. Dat deeltje lijkt dan te zijn uitgezonden door het zwarte gat

Verder zie ik allemaal mensen die zeggen dat door een wormgat reizen een paradox veroorzaakt, maar dat klopt niet.

Als je door een wormgat reist, kun je het licht via een shortcut inhalen, waardoor je wat je eerst zag voordat je door het wormgat ging, opnieuw kunt zien daarna en aangezien je nogal ver weg bent als je door een wormgat gaat kom je jezelf niet tegen, maar zie je eigenlijk gewoon een opname van jezelf, net alsof je voor een grote tv zit

In feite stel je nu dat een wormgat wél de ruimte, maar niet de tijd kromt. Dat is niet in overeenstemming met de ART, waar het concept wormgat wel op is gestoeld.