sciencetalk

Na verloop van tijd zijn de mensen op de satelliet nog bezig met de vorige tekening terwijl de astronaut al met de volgende bezig is.

Laat met een berekening eens zien dat relativiteit dit voorspelt (hint: ik weet al dat relativiteit dit niet voorspeld, maar dit is puur een vraag om je te dwingen relativiteit te doorgronden voordat je er dit soort belachelijke uitspraken over gaat doen. Succes!).

Maar op basis van de verschillende voorgeschiedenis komen hun tekeningen niet gelijktijdig aan.

Voor dit geldt hetzelfde als hierboven.

P.S. Voor die mensen die relativiteit wel snappen: ik zie ook wel een manier waarop ghrasp's vaagheid wat betreft 'vorige' en 'volgende' hem kan 'redden', maar ook in dat geval zal hij moeten concretiseren. Ook dit pad zal hem dwingen relativiteit eerst te doorgronden. Ik hoop dat toekomstige posts ghrasp's leermoment niet in de weg gaan zitten. Een eventueel blunder van mij mag natuurlijk wel uitgelicht worden.

Laat met een berekening eens zien dat relativiteit dit voorspelt

Heb daar geen berekening voor nodig.

Een pulserende lamp kan in tijd als een golf beschouwt worden van wel en geen licht. Als het aanzetten van de lamp op basis van de lichttraagheid (een snelheid hoe hoog ook is uiteraard een traagheid tov onmiddelijkheid) later doorkomt moet ook het wegvallen van het licht trager aankomen evenals het begin van de volgende fase. Maw alles schikt iets op en dat is inherent aan de afstand ; direkt, geen probleem. Op basis van verschillend zwaartekrachtsveld zou er echter ook een gravitationeel verschil in tijd zijn (kan me voorstellen dat ik hier verwarrend was door zonder dat te noemen bij een gelijkblijvende afstand een tijdsdillitatie te veronderstellen). In ieder geval, de tijd op de maan zou dus niet even snel gaan. Maar bij een continu signaal (en ook een pulserend bericht in morse is in wezen een continu bericht als de spaties ook bij de code horen, het is deel van de informatie) ontstaat dan het probleem dat de informatie (de bewegig van de laser) die verzonden wordt moet aankomen voor het bestaat in het geval de tijd op de maan vertraagd zou zijn.

Zou de laser bediend worden ergens waar de tijd sneller gaat dan krijg je het soort problemen waar ik eerder op doelde.

Heb daar geen berekening voor nodig.

Die berekening is wel nodig aangezien jij niet iets duidelijk uit kan leggen. Een berekening dwingt je er toe concreet te zijn (waardoor de rest van ons je eens en voor altijd kunnen laten zien waar je gedachten de mist in gaan). Geef een berekening.

... ontstaat dan het probleem dat de informatie (de bewegig van de laser) die verzonden wordt moet aankomen voor het bestaat in het geval de tijd op de maan vertraagd zou zijn.

Laat maar zien met een berekening.

Die berekening is wel nodig aangezien jij niet iets duidelijk uit kan leggen.

Dat blijkt... Dat blijkt namelijk uit de vraag om een berekening.

Om op die vraag om een berekening in te gaan moet ik beginnen uit te gaan van verschillende referentiaalstelsels en daarvoor de berekening doen....

Die referentiaalstelsels bevinden zich op een reeele afstand (ik neem aan dat we het daar over eens zijn de maan is niet naast de deur) van elkaar. Vervolgens leg ik dan die niet op elkaar aansluitende referentiaalstelsels (met elk hun eigen tijdmeetinstrument) direct naast elkaar (op het papier) en ga ze vergelijken of ter vergelijking voorleggen.

Waar is dan de reeele afstand gebleven tussen die referentiaalstelsels ? Die zou ik ontkennen en miskennen.

Ik zou dat voor elk willkeurig onderdeel van de informatie van een continue informatiestroom (knippen en plakken ) kunnen doen en steeds weer die afstand ontkennen, de maan zou zich op hetzelfde stuk papier bevinden als de aarde in steeds twee referentiaalstelsels die ik direkt naast elkaar met elkaar vergelijk. Ik zou de hele idee van duur als dimensie ontkennen.

De afstand zou ik in plaats van als duur (tijd als dimensie) uitdrukken in lichtsec : ofwel gewoon vertrouwd in meters (lichtsnelheid in m/s * s = m).

Die referentiaalstelsels bevinden zich op een reeele afstand (ik neem aan dat we het daar over eens zijn de maan is niet naast de deur) van elkaar.

Dat kan niet. Inertiaalstelsels bevinden zich niet op een bepaalde afstand van elkaar. Ze zullen overlappen. Het hele punt van relativiteit is nu juist dat de relaties die gelden voor twee 'punten' in het ene stelsel niet gelijk hoeven te zijn aan de relaties van die twee 'punten' in het andere stelsel. Over de afstand tussen de aarde en de maan hoeven wij het dus niet eens te zijn. Er zijn situaties te verzinnen waarbij ik dus wel denk dat de maan naast de deur is. Er is geen absolute afstand.

Het begrip dat hierboven is dusdanig fundamenteel dat het gebrek aan dit begrip laat zien dat je geen enkel benul hebt van welke verschijnselen relativiteit beschrijft. Totdat je dat begrip wel hebt, en ook begrijpt dat dit is hoe 'de' werkelijkheid wordt waargenomen, is het zinloos om je gedachten verder te proberen te begrijpen.

Mijn advies: ga naar de bieb (of een boekenwinkel), haal daar een introductieboek over relativiteit (ik zou beginnen met speciale relativiteitstheorie). Lees het boek en doe de opgaven in dat boek zodat je echt begrijpt wat er gezegd wordt. Als je dan nog steeds denkt dat er iets mis is, kun je dit dan misschien beter verwoorden omdat je dan ook precies kan aangeven wat er volgens jou niet klopt.

Over de afstand tussen de aarde en de maan hoeven wij het dus niet eens te zijn.

Natuurlijk wel ; dat is de afstand tussen aarde en maan zoals je ook de afstand hebt tussen de zon en de maan, de aarde en de zon en de afstand tussen twee punten a en b. bijv de lengte van een zijkant van een vel papier.

Of wij het daarover eens zijn of niet verandert die afstand echt niet van.

De ijffeltoren heeft een zekere hoogte die is ondubbelzinig, het is de hoogte van de ijfeltoren die is ook reeel voor iemand die nog nooit gehoord heeft van cm,s. Een toren kan niet tegelijkertijd twee verschillende hoogtes hebben, dan heb je twee verschillende torens.

Je kunt verschillende hoogtes meten maar dat zegt dan kennelijk meer iets over het meten, het werken met een "eenheid" en het uitgaan van tov elkaar niet gedetermineerde (overlappen is vaag) referentiaalstelsels dan over die toren.

Ik heb een bepaalde lengte als er mensen zijn die vanuit verschillende referentiaalstelsels mij een verschillende lengte toekennen is dat allemal leuk en aardig maar ik wordt daar niet langer of korter van en heb niet tegelijk twee verschillende lengtes of een heleboel verschillende lengtes. Ik neem aan dat ik daar verder niet uniek in ben.

Alleen als ik op de maan zou staan ben ik denk ik wat langer, als ik lig ben ik ook wat langer dan wanneer ik sta. In een lift die omhoog gaat ben ik wat korter en als de lift naar beneden gaat weer wat langer. Nu ben ik langer dan dertig jaar geleden en over vijf jaar (of zelfs vijf minuten) weer wat korter dan nu....

Er zijn situaties te verzinnen waarbij ik dus wel denk dat de maan naast de deur is.

Dat verzin je dan...

Of wij het daarover eens zijn of niet verandert die afstand echt niet van.

De ijffeltoren heeft een zekere hoogte die is ondubbelzinig, het is de hoogte van de ijfeltoren die is ook reeel voor iemand die nog nooit gehoord heeft van cm,s. Een toren kan niet tegelijkertijd twee verschillende hoogtes hebben, dan heb je twee verschillende torens.

dat doet 'ie wel, da's nou juist de kern van relativiteit. Er is NIKS ondubbelzinnig.

Uit diezelfde SRT: lengtekrimp. Meest fameuze parabel: de boer, de stok en de schuur.

Ik ben deze topic al van het begin met stijgende verbazing aan het volgen. Alla, probéren te volgen dan. Het is niet te doen. Mijn verzoek aan de moderatoren is om deze topic te sluiten. Hier komt nooit meer iets van terecht.

Uit diezelfde SRT: lengtekrimp

Uit lengtekrimp volgt op geen enkel moment dat voor verschillende waarnemers er tegelijkertijd een verschillende lengte is. Dat is dynamisch. een afstand kan steeds anders zijn maar daarom is die wel steeds wat die is.

Stel je vraagt aan drie kleermakers om een maatpak te maten. Aan twee stuur je een opgave in cm,s. Ze bevinden zich in verschilende inertiaalstelsels. Ze komen aandraven met twee verschillende pakken die waarschijnlijk beide niet passen.

De derde kleermaker stuur je een touwtje dat exact is afgemeten op je lengte ; de broek kan dan nooit te lang of te kort zijn. Immers als het touwtje krimpt maakt de kleermaker een kleinere broek. Maar als die dan weer opgestuurd wordt worden de pijpen weer langer.

En nu ben ik er klaar mee... als je je niet wenst te verdiepen in een onderwerp, maar er toch commentaar op wilt geven dan ga je dat maar lekker ergens anders doen.

-- slotje --