sciencetalk

Wat niet wegneemt dat het verder gewoon standaard mechanica is. Waarbij de schommel zélf overigens nog steeds aan de aarde vastzit, en je dus bij een schuinhangend touw op jezelf ten opzichte van die aarde een horizontale krachtcomponent kunt uitoefenen.

Je duwt het touw vooruit het frame oefent een kracht uit naar achteren. Maar tussen je hand en het zitje staat het touw nu de andere kant op schuin en het zitje zou dus naar voren geduwt worden.

Zo gemakkelijk is het ook weer niet weet niet wanneer je voor het laatst op een schommel hebt gezeten Jan...

Voor mij is het enkele weken geleden (met kleinkind, ben stiefopa) en toen kwam ik ook op dit idee.

Als je alleen even snel tegen het touw duwt gebeurt er weinig, het vraagt enige oefening en timing afgestemd op lengte touw gewicht etc. Standaard mechanica stel ik me vor dat je bijv uit kunt rekenen hoe je die bewegingen coordineert en timed ik kan het niet (afgezien van dat dit soort formuleringen maken ook wat weggezakt is bij mij).

Je oefent gewoon kracht uit op het zitje. Je kunt een schommel bijvoorbeeld in beweging krijgen door het touw te pakken en dan jezelf zeg maar optrekken, zodat je het zitje kunt bewegen. Als je dan geonoeg vaart hebt, kun je het touw loslaten en dan kan je beginnen met schommelen...

Uit je antwoord meen ik op te kunnen maken dat je dit nooit hebt geprobeerd of vergis ik me ?

Optrekken alleen zou alleen een beweging opwaarts geven. Tegelijk duw je het touw echter naar voren.

Het zitje gaat er achteraan, waar je het touw vast hebt wordt ahw het evenwichtspunt immers, vrijwel alle gewicht bevindt zich onder je handen en nauwelijks tussen je handen en het frame.

Jan zijn idee klopt dus ook niet. Op dat moment staat het touw vanaf het frame immers juist naar achteren en volgens standaard mechanica zou het zitje en de persoon er op dus naar achteren moeten bewegen en het is net andersom door de verplaatsing van het evenwichtspunt naar voren.

Inzichtelijk wordt het als je het inderdaad zo bekijkt ; het duwen tegen het touw verplaatst het evenwichtspunt naar voren en dus beweeg je naar voren achter de kracht aan die je uitoefent. Als die beweging stopt laat je het touw vieren (beste gaat dit als je het gedoseerd doet meen ik me te herinneren) De situatie is dan dat het touw scheef staat naar achteren (of het evenwichtspunt is weer naar achteren verplaatst) dus schommel je terug, gaat door het evenwichtspunt, verplaatst het nog iets naar achteren zodat je iets verder door gaat etc.

Hier werd een paar maal gesproken over standaard mechanica.

Zou hier niet specifieker de term kinematica gebruikt moeten worden als onderscheid van statica en dynamica.

Klopt. Overigens klopt er van mijn beschouwing ook bar weinig. In ieder geval de dynamiek maakt dat het niet even te beredeneren is. Het probleem ontstaat naar mijn geval omdat in een redenering er steeds voorstellingen gemaakt worden die ahw statisch zijn. Heel simpel gebeurt dit al bij bijv een voorstelling die begint met "stelling op t = x sec" of "Op t=0" en dan volgt een bepaalde voorstelling.

T=0 sluit tijd uit binnen de voorstelling die gegeven wordt immers er is geen periode in een voorstelling gedaan voor t= x of t = 0 aanwezig. Dat betekent dat wat voorgesteld wordt ook al per definitie niet waarneembaar is want er kan in de voorstelling geen energie aanwezig zijn dus geen waarneming.

T=x gevolgd door een bepaalde voorstelling voor dat oneindig korte moment veronderstelt impliciet een oneindig exacte bepaling van de energie (nihil, rust of bijv kinetisch) uit quantumfysica weet je dat zo,n exacte bepaling van de energie een oneindig onexacte bepaling van de lokatie betekent : Het is geen realistische voorstelling niet op quantumniveau maar ook niet op de normale waarnemingsschaal : waarneming op t = x is onmogelijk, een oneindig hoge waarnemings frecquentie zou nodig zijn en daar geloof ik niet in.