1207 schreef:Maar het is wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. uit lijfsbehoud zal niemand organen weigeren indien nodig en ze ook krijgen indien mogelijk.
Tegenover dit recht staat dus ook een plicht. De plicht om bij overlijden je organen af te staan indien ze nog bruikbaar zijn.
Iha houdt het recht voor de één een plicht van de ander in. Mensen zijn bereid iets onbaatzuchtigs voor een ander te doen zolang een ander ook eens iets onbaatzuchtigs voor hen doet.
In dit geval is er geen probleem zolang de ander, die wel zijn organen wil afstaan, dit niet als opoffering ziet en het voor de ander (Ger) wel een opoffering zou zijn.
Sommige orgaandonors vinden het bijvoorbeeld een prettige gedachte dat een deel van hen verder leeft in een ander, dat geeft hen het gevoel dat ze zelf ook nog verder leven.
Anderen, zoals Ger, vinden het dan weer een enge gedachte wanneer een deel van hen lichaam na overlijden in leven wordt gehouden in een ander zijn lichaam. Ofdat dit nu een niet-rationeel te duiden gevoel is, een geloof of religie is niet relevant. Je moet dat gewoon respecteren.
For all you know kan de ziel niet verder gaan wanneer een deel van het lichaam nog leeft om maar een geloofsopvatting te noemen die sommigen hebben (ik zeg niet dat ik het heb, ik noem maar een voorbeeld).
Feit is dat iets wat voor velen zo persoonlijk en emotioneel is een individu zijn eigen keuze moet zijn en geen verplichting, kwestie van respect.
Ethische kwesties kun je ook zuiver rationeel beschouwen.
jij stelt bijvoorbeeld dat je vindt dat een lichaam in 1 geheel moet vergaan.
Hoe rijm je dit bvb met de vaststelling dat zo ongeveer niemand als geheel vergaat.
Heupen, valse gebitten, bypassen, etc.
Dat zijn levenloze toevoegingen aan het lichaam net als dat je met een horloge om zou worden begraven.
Is totaal iets anders als dat een deel van jouw lichaam verder leeft in een ander.
M.a.w. een register aanleggen van mensen die persé geen organen willen afstaan, om wat voor reden dan ook, rationeel of niet. Dan ben je in elk geval verlost van al die miljoenen die gewoon te lui zijn om zo'n kaart aan te vragen.
Jij maakt hier de vooronderstelling dat er mensen zijn die geen donor zijn omdat ze te lui zijn om de kaart aan te vragen.
Dat betwijfel ik zeer sterk zoals ik eerder al aangaf.
In de 1ste plaats hebben de meesten zo'n kaart al eens opgestuurd gekregen. Zelf heb ik hem ook gehad en ik heb hem na een paar weken weggegooid omdat ik op dat moment geen definitieve keuze kon en wilde maken en omdat ik vond dat ik te weinig zeggenschap had over mijn organen/weefsels enz mbt hoe ze verdeeld zouden worden en waarvoor ze wel of niet aangewend mogen worden. Dit is gevoelsmatig zo'n moeilijke beslissing dat veel mensen deze niet kunnen maken. Ik voorspel dat wanneer je de mensen het mes op de keel zet om te kiezen (geen-bezwaar systeem) dat minstens 9 van de 10 niet-donoren dan nee zullen zeggen, al is het maar omdat ze niet gediend zijn van het pushen. Je laat de ander niet in zijn waarde wanneer je hem dwingt een keuze te maken als je die keuze niet kan maken.
In de 2de plaats, als je echt graag iets wil dan zorg je er wel voor dat het gebeurd (binnen de grenzen van het mogelijke
).
Stuur mensen een briefje waarop staat dat ze 1000 euro kunnen krijgen en ze zullen wel reageren hoor.
Het feit dat ze niet gereageerd hebben geeft aan dat ze hier onvoldoende toe gemotiveerd zijn om wat voor reden dan ook. Ik denk niet dat luiheid de belangrijkste oorzaak is van die gebrekkige motivatie.
Als je donor wil worden dan moet je dat formulier wel opsturen om donor te kunnen worden. Wanneer je geen donor wil worden heeft het voor het individu geen zin om dat formulier op te sturen omdat het voor zijn persoonlijke situatie niets verandert ofdat hij het nu wel of niet opstuurt. Dat de overheid liever een nee ontvangt dan een ik weet het niet, dat is voor het individu weinig relevant.
Ik stel daarom dat vrijwel de meesten die niets terugstuurden gewoon geen donor wilden worden op dat moment!
