3 van 4

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 09:33
door YoRR
Ik denk dat Brennus met zijn twee voeten op de grond staat. Laat ons eerst onze eigen planeet volledig begrijpen. Het is dringend noodzakelijk om hier op de plaats waar we leven, orde te scheppen. Hoe lossen we de overbevolking, de ziekte en honger in de derde wereld op ? Wat doen we aan de slepende conflicten, die duizende mensen op de dool sturen. Wat heeft het voor zin een bericht te zenden naar planeet x, als je weet dat het antwoord misschien nooit komt, of op zijn best een paar duizend jaar na je dood. Zend liever een liefdesbriefje naar je schat. Het kost minder geld en moeite en maakt tenminste iemand gelukkig.
Ik sta een beetje te kijken van dit antwoord op een dergelijk forum als dit. Het is maar goed dat de wetenschap niet op deze manier werkt. Hoe kan je de grootste vraag in de wereld nou zo de prullenbak in gooien met een dergelijk slap argument. Zijn we alleen in dit gigantische universum, ja of nee. Een vraag die veel mensen bezig houd als ze op een mooie heldere nacht naar boven turen.

Wetenschap is ontwikkeling. Vooruitgang en kennis. Het ligt wel iets ingewikkelder dan dat jij het zo even schets. Stop maar met al die onderzoeken want als we dat geld in Afrika stoppen is alles opgelost. Dan is er ineens geen oorlog meer.. zijn er geen slechteriken meer.. is iedereen blij en grijpt er niemand meer naar de macht over de ruggen van anderen. Zo werkt de wereld natuurlijk niet.

Nee.. gelukkig zijn er wel héél veel nieuwsgierige wetenschappers die zich met deze vraag bezig houden en tussendoor een berichtje sturen naar hun schatje.
Sommige "wetenschappers" schrijven er maar op los. Je moet toch nu en dan eens met iets voor de dag komen. De subsidies zouden wel eens kunnen opdrogen. Het gevolg is dat een groot deel van de bevolking geen grens meer kan trekken tussen science-fiction en ruwe naakte werkelijkheid.
Ik vind je maar zeer kleinerend jegens wetenschap. Sommige "wetenschappers" en dan vooral die haakjes.
Zo maar een nieuwsgierige vraag: als de NASA zijn kaken zo stijf op elkaar houdt, hoe kan je dan weten dat ze "objecten" hebben gefilmd?
Ik wil daar wel op reageren en kan dat redelijk toelichten, maar ik weet niet of het gewenst is dat ik dan afwijk van de discussie.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 10:36
door anusthesist
Ik denk dat Brennus met zijn twee voeten op de grond staat. Laat ons eerst onze eigen planeet volledig begrijpen. Het is dringend noodzakelijk om hier op de plaats waar we leven, orde te scheppen. Hoe lossen we de overbevolking, de ziekte en honger in de derde wereld op ? Wat doen we aan de slepende conflicten, die duizende mensen op de dool sturen. Wat heeft het voor zin een bericht te zenden naar planeet x, als je weet dat het antwoord misschien nooit komt, of op zijn best een paar duizend jaar na je dood. Zend liever een liefdesbriefje naar je schat. Het kost minder geld en moeite en maakt tenminste iemand gelukkig. Sommige "wetenschappers" schrijven er maar op los. Je moet toch nu en dan eens met iets voor de dag komen. De subsidies zouden wel eens kunnen opdrogen. Het gevolg is dat een groot deel van de bevolking geen grens meer kan trekken tussen science-fiction en ruwe naakte werkelijkheid.


Dit topic gaat niet over de vraag waarom we buitenaards leven zouden moeten ontdekken (of niet), maar waarom we nog geen buitenaards leven hebben ontdekt.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 11:11
door qrnlk
Een mogelijke reden dat we (in wetenschappelijk zijn) buitenaardsleven nog niet ontdekt hebben kan zijn dat we de signalen die ze uitzenden nog niet kunnen waarnemen of deze wellicht verkeerd interpreteren?

Stel dat dark matter bruikbaar bouwmateriaal voor leven zou zijn; Dan kan het universum vol zitten met leven en toch kunnen we er tegenwoordig niets van waarnemen.

Verborgen inhoud
Overigens is veruit de meerderheid van de mensheid overtuigt van buitenaards leven: (1) Iedereen die overtuigt is van het bestaan van een (niet-menselijke) godheid is overtuigt van het bestaan van buitenaardse wezens. (2) Iedereen die er van overtuigt is dat het ontstaan en verdere ontwikkeling van het leven gemakkelijk spontaan kan plaats vinden verwacht ook dat het overal plaats vind.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 15:47
door raf
Op 8 april heb ik een duidelijk antwoord gegeven op de vraag. Dat de natuurwetten in het heelal overal gelijk zijn en dat de wezens op planeet x, de zelfde beperkingen hebben als wij.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 16:10
door anusthesist
Op 8 april heb ik een duidelijk antwoord gegeven op de vraag. Dat de natuurwetten in het heelal overal gelijk zijn en dat de wezens op planeet x, de zelfde beperkingen hebben als wij.


Naast het feit dat ik de laatste zin zeer speculatief vind, heeft niet iedereen dezelfde visie. Ik snap dus niet zo goed waar je met deze post naar toe wilt. Anderen mogen hier gewoon hun visie geven op deze kwestie.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 16:36
door Benm
Een mogelijke reden dat we (in wetenschappelijk zijn) buitenaardsleven nog niet ontdekt hebben kan zijn dat we de signalen die ze uitzenden nog niet kunnen waarnemen of deze wellicht verkeerd interpreteren?
Er kunnen zoveel redenen zijn dat het nog niet gevonden is, of bestaat maar niet te vinden is.

Een interessant concept: over hoeveel afstand zouden we onzelf kunnen waarnemen, als er zeg maar een tweeling-aarde was die dezelfde ontwikkeling doormaakt? Als die ontdekking met radiosignalen moet gebeuren is het antwoord voor de aarde ongeveer 100 lichtjaar - de periode dat er gewerkt wordt met tamelijk krachtige radiosignalen.

Een interessante ontwikkeling is de overgang van de sterke broadcast (radio/tv) signalen naar communicatie die met veel zwakkere signalen werkt (internet). Daarnaast is er de overgang van vrij simpele signalen (analoge radio en tv) naar complexere spread-spectrum signalen (bijv digitenne).

In die zin zou je je kunnen afvragen of we over 100 jaar nog wel detecteerbaar zijn aan onze radiosignalen. Ik vermoed dat er nog steeds wel gebruik zal worden gemaakt van satellieten die forse uplink signaalsterktes nodig hebben, maar die signalen zijn dan weer heel directioneel - dus er moet maar net iemand door de bundel zoeven die het opmerkt.

Uiteraard zou dit anders kunnen liggen als iemand besluit gevonden te willen worden, en om die reden bijv een krachtig radiobaken bouwt dat over zeer lange afstand te ontvangen is, en bovendien herkenbaar als een intelligente bron... bijvoorbeeld een reeks priemgetallen als aan-uit modulatie gebruiken.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 17:07
door qrnlk
Geschiedenis leert dat "ontdekt worden" meestal minder goed voor je gezondheid en levensverwachting is dan "ontdekken"?

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 18:08
door raf
Beste anusthesist, al wat hier door iedereen geschreven wordt is speculatief. Kent U soms een niet speculatief antwoord op de gestelde vraag ? Al geloof ik vast dat er nog leven moet zijn ergens in het heelal, bewijzen heb ik niet, U niet en niemand anders. Al wat er over te zeggen valt is, dat we samen eventjes gezellig speculatief kunnen zijn. Het enige dat we met zekerheid weten is, dat de afstanden enorm zijn en meestal niet te overbruggen in een kort mensenleven.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 18:34
door anusthesist
Kent U soms een niet speculatief antwoord op de gestelde vraag ? Al geloof ik vast dat er nog leven moet zijn ergens in het heelal, bewijzen heb ik niet, U niet en niemand anders. Al wat er over te zeggen valt is, dat we samen eventjes gezellig speculatief kunnen zijn. Het enige dat we met zekerheid weten is, dat de afstanden enorm zijn en meestal niet te overbruggen in een kort mensenleven.
Het topic staat inderdaad bomvol speculaties, maar je kunt speculaties ook onderbouwen met argumenten. Een stelling poneren dat alle wezens (mochten ze bestaan) in het universum dezelfde beperkingen zouden hebben, zonder enige onderbouwing vind ik te ver gaan. Mijn reactie was dus niet bedoeld om het speculatieve van jouw post te benadrukken, maar om jou te prikkelen een onderbouwing te geven. Zelfs op aarde zijn de beperkingen niet hetzelfde. Wij mensen kunnen niet zonder zuurstof, anaerobe bacterien wel, vissen kunnen niet zonder water, woestijnratten kunnen dat prima etc. etc. Dus wat bedoel je met beperkingen? En waarom zouden alle wezen dezelfde beperkingen hebben?

En zeg maar 'je' hoor :eusa_whistle:

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: ma 09 nov 2009, 20:17
door YoRR
Ik vind het draadje enkel maar interessanter worden.
Benm schreef:Er kunnen zoveel redenen zijn dat het nog niet gevonden is, of bestaat maar niet te vinden is.

Een interessant concept: over hoeveel afstand zouden we onzelf kunnen waarnemen, als er zeg maar een tweeling-aarde was die dezelfde ontwikkeling doormaakt? Als die ontdekking met radiosignalen moet gebeuren is het antwoord voor de aarde ongeveer 100 lichtjaar - de periode dat er gewerkt wordt met tamelijk krachtige radiosignalen.

Een interessante ontwikkeling is de overgang van de sterke broadcast (radio/tv) signalen naar communicatie die met veel zwakkere signalen werkt (internet). Daarnaast is er de overgang van vrij simpele signalen (analoge radio en tv) naar complexere spread-spectrum signalen (bijv digitenne).

In die zin zou je je kunnen afvragen of we over 100 jaar nog wel detecteerbaar zijn aan onze radiosignalen. Ik vermoed dat er nog steeds wel gebruik zal worden gemaakt van satellieten die forse uplink signaalsterktes nodig hebben, maar die signalen zijn dan weer heel directioneel - dus er moet maar net iemand door de bundel zoeven die het opmerkt.

Uiteraard zou dit anders kunnen liggen als iemand besluit gevonden te willen worden, en om die reden bijv een krachtig radiobaken bouwt dat over zeer lange afstand te ontvangen is, en bovendien herkenbaar als een intelligente bron... bijvoorbeeld een reeks priemgetallen als aan-uit modulatie gebruiken.
Heel boeiend. Hier had ik eigenlijk nog niet eens aan gedacht. Steeds meer signalen gaan niet meer door de lucht. hmm.. daar heb je een punt, denk ik. Potver.. hier moet ik weer eens even goed over na gaan denken.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: wo 11 nov 2009, 14:40
door raf
De grote beperking die ik zie is de enorme afstand. De afstand van de aarde tot planeet x, en van planeet x tot de aarde moet toch dezelfde zijn. Misschien bereiken de wezens van planeet x een leeftijd van 10000 aardse jaren. Dat zou hen een grote voorsprong geven op ons. In dat geval zouden de beperkingen inderdaad niet gelijk zijn.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: wo 11 nov 2009, 16:12
door Benm
Misschien moeten we maar eens wat radiobakens bouwen. Ergens is het vreemd dat we wel moeite doen om buitenaardse singalen te ontvangen, maar geen moeite om zelf ontvangbaar te zijn.

Overigens zie ik een afstand niet te overbruggen in een mensenleven absoluut niet als een probleem om het bestaan aan te tonen. Als we hier een TV broadcast uit de lucht prikken die 1000 jaar geleden is verzonden vanaf een planeet 1000 lichtjaar verderop, dan lijkt me dat een krachtige indicatie dat buitenaards leven bestaat.

Zaak is alleen dat dat nog niet gebeurd is, en misschien wel nooit zal gebeuren. Geen van beide is bewijs tegen het bestaan van buitenaards leven, hoogstens een indicate dat een specifiek soort niet bestaat... je zou na een grondige scan bijv kunnen concluderen dat er geen planeet is die met krachtige radiosignalen werkte binnen een tijd/afstand van 100 (licht)jaar.

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: wo 11 nov 2009, 19:28
door die hanze
het is maar een vraag maar zijn wij wel instaat om een radiobaken op te pikken op een afstand van 1000 lichtjaar?

De stralings bronnen die we waarnemen met onze telescopen zijn gigantisch in vergelijking met onze radiosignalen, kunnen we de signalen van intelligent leven wel ontvangen met de huidige telescopen?

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: do 12 nov 2009, 00:15
door qrnlk
Dit doet mij denken aan de serie cyber-punk boeken van William Gibson? In een (niet uitgewerkte) zijtak van het verhaal ontdekt de AI dat ergens in de jaren zeventig een AI elders in het universum contact heeft gezocht. De implicatie is dat mensen de signalen nooit correct konden interpreteren omdat het signaal gewoon niet voor hun bedoeld was...

Waarom zou je ook een bericht willen sturen aan mensen die maar <140 jaar worden? Daar kun je toch nooit een dialoog mee beginnen?

Een AI is (in theorie) onsterfelijk en heeft er geen probleem met een zinvol dialoog te voeren ook al heb je een latentie van duizenden jaren. Dan voer je gewoon monologen van een paar eeuw en wacht vervolgens op antwoord.

Natuurlijk verstuurd een AI het signaal dan met heel veel instap momenten, sync frames, error correctie... zodat het ook echt aan komt. Door al deze bewerkingen neemt de redundantie zo echter wel toe. De kans is daardoor echter ook grotere dat mensen het voor ruis zullen aan zien?

Re: Waarom lijken we vooralsnog alleen te zijn in het universum?

Geplaatst: do 12 nov 2009, 08:43
door YoRR
Zijn hier overigens goede interessante boeken voor te vinden die leesbaar zijn voor een leek?